ALS

ALS









HISTORIA







po zatrzymaniu krążenia krwi, początek współczesnej

resuscytacji krążeniowo-oddechowej























NAGŁE ZATRZYMANIE ODDECHU I KRĄŻENIA

UKŁAD ODDECHOWY



Niewydolność oddechowa jest to patologiczny stan, w którym następuje znaczne upośledzenie wymiany gazowej w płucach





Kliniczne objawy niewydolności oddechowej – wczesne

rozpoznanie zagrożenia



UKŁAD KRĄŻENIA











Kliniczne objawy zaburzeń układu krążenia - wczesne rozpoznanie zagrożenia





OUN





PRZYTOMNOŚĆ - całość procesów umożliwiających prawidłowe spostrzeganie, skupienie uwagi i uprzytamnianie sobie wydarzeń.



UTRATA PRZYTOMNOŚCI – ROZPOZNANIE

- brak reakcji na delikatne potrząsanie za ramiona



NASTĘPSTWA UTRATY PRZYTOMNOŚCI

- brak możliwości ucieczki z miejsca zagrożenia

- niedrożność dróg oddechowych (zapadanie się języka), niewydolność oddechowa

- zachłyśnięcie treścią pokarmową (zniesienie odruchów obronnych)



Główne mechanizmy zatrzymania krążenia:



1) VF/VT - migotanie komór/częstoskurcz komorowy bez tętna ( zapas tlenu w tym

przypadku wystarczy na 4-6 min)





2) asystolia - ( brak czynności elektrycznej i mechanicznej serca, także < 10/min)





3) PEA - ( Pulselees Elecrical Activity) – aktywność elektryczna bez tętna







4) asfiksja – główna, wtórna przyczyna zatrzymania krążenia w przypadku urazów, tonących, zatruć, dzieci ( natychmiastowy brak tlenu)













NIEDOTLENIENIE















STĄD: NALEŻY PODEJMOWAC AKCJĘ REANIMACYJNĄ NAJSZYBCIEJ JAK MOŻNA!!!



Szanse przeżycia w NZK spowodowanym VF, bez podjęcia RKO maleją o 7-10% z każdą minutą. Przy podjęciu RKO maleją jedynie o 3-4% z każdą min. = 3 x większa szansa przeżycia.







Pamiętaj, aby jak najszybciej wezwać pomoc.



Jeżeli jest co najmniej dwóch ratujących, jeden z nich udaje się po pomoc, zaraz po stwierdzeniu, że poszkodowany nie oddycha.



Gdy na miejscu wypadku jest jeden ratujący, a poszkodowany jest osobą dorosła, która nie oddycha, prawdopodobnie w wyniku choroby serca, należy natychmiast wezwać pomoc ( najpierw wzywasz pomoc, a następnie reanimujesz, gdyż masaż serca może przedłużyć się do kilkudziesięciu minut), ostateczna decyzja zależy od dostępu środków łączności ze służbami ratowniczymi.





W przypadku prawdopodobieństwa utraty przytomności w wyniku braku oddechu, np. urazu, utonięcia, zadławienia, zatrucia oraz gdy poszkodowanym jest niemowlę lub dziecko ratujący powinien przez około 1 minutę wykonywać zabiegi przywracające podstawowe czynności życiowe (oddech, praca serca).







PAMIĘTAJ O WŁASNYM BEZPIECZEŃSTWIE







DOBRY RATOWNIK TO ŻYWY RATOWNIK



Musisz mieć świadomość istnienia zagrożenia i odpowiednio postępować. Pamiętaj o nakładaniu jednorazowych rękawiczek, pozwoli to na uniknięcie bezpośredniego kontaktu z krwią, śliną i innymi wydzielinami osoby poszkodowanej.







ALS



2010







Do interwencji, które bezsprzecznie wpływają na poprawę przeżycia po zatrzymaniu krążenia, należą:



- wczesna defibrylacja w przypadku VF/VT.





Dlatego też leki i zaawansowany sprzęt do udrażniania dróg oddechowych, mimo że należą do interwencji ALS, mają drugorzędne znaczenie w zestawieniu z wczesną defibrylacją i prowadzeniem nieprzerwanych, wysokiej jakości uciśnięć klatki piersiowej.

ALS



RYTMY DO DEFIBRYLACJI



1) VF/VT –migotanie komór/ częstoskurcz komorowy bez tętna





SCHEMAT POSTEPOWANIA W VF/VT



1 ) BLS – w tym przyrządowy ( 30:2)

- rurka ustno - gardłowa

- maska krtaniowa

- Combitube

- intubacja dotchawicza

do czasu przybycia zespołu R i możliwości defibrylacji.



2) PIERWSZA DEFIBRYLACJA







Przerwa na defibrylację musi być jak najkrótsza - do 10

sekund ( cały czas, podczas naklejania elektrod,

ładowania łyżek prowadzimy masaż).



3) CPR 30:2 PRZEZ 2 MIN / ROSC,

(celowe ruchy, prawidłowy oddech, kaszel)

następnie sprawdź rytm na monitorze – potem tętno



Jeśli utrzymuje się VF/VT



4) DRUGA DEFIBRYLACJA









5) CPR 30:2 PRZEZ 2 MIN / ROSC,

następnie sprawdź rytm na monitorze

potem tętno



Jeśli utrzymuje się VF/VT



6) TRZECIA DEFIBRYLACJA









7) CPR 30:2 PRZEZ 2 MIN / ROSC,

następnie sprawdź rytm na monitorze,

potem tętno







8) Jeśli udało się uzyskać dostęp dożylny lub doszpikowy, podać:



1 mg adrenaliny



+



300 mg amiodaronu





jak tylko rozpocznie się na nowo

uciskanie klatki piersiowej.





AMIODARON 300 mg i.v. + /ew.150 mg iv/ w 20 ml 5% glukozy jeśli VF/VT oporne na defibrylację

+ wlew 900 mg/24h





- brak amiodaronu - lidokaina 100 mg w 20 ml 0,9% NaCl i.v. ( ale nigdy gdy wcześniej podano amiodaron)



- MgSO4 8 mmol (2,0) i.v. ( gdy istnieje prawdopodobieństwo hipomagnezemii: diuretyki, lub Torsades de pointes)







Torsade de Pointes



9) CPR 30:2 PRZEZ 2 MIN / ROSC,

następnie sprawdź rytm na monitorze, potem tętno



10) Adrenalina 1 mg i.v. co 3 - 5 minut

(co dwie pętle algorytmu)













11) Jeżeli dojdzie do powrotu oznak życia w trakcie RKO (celowe ruchy, prawidłowy oddech, kaszel), należy ocenić rytm. Jeżeli na monitorze pojawi się uporządkowana aktywność elektryczna ( zespoły wydają się regularne wąskie) mogąca dać rzut serca, sprawdź tętno:



- gdy rytm jest uporządkowany i są jakikolwiek wątpliwości czy tętno jest obecne, podejmij CPR

- w przypadku wątpliwego rozpoznania niskonapięciowego VF / asystolia defibrylacja NIE zalecana - ( kontynuacja CPR)





DROGI ODDECHOWE I WENTYLACJA

Intubacja tchawicy jest najpewniejszym sposobem

udrożnienia dróg oddechowych, ale powinna być wykonana tylko przez personel stosownie przeszkolony i posiadający regularnie odnawiane doświadczenie w tym zakresie.



Osoby te powinny próbować wykonywać laryngoskopię i intubację bez przerywania uciśnięć klatki piersiowej.



Krótka przerwa w uciskaniu klatki piersiowej może być potrzebna na wprowadzenie rurki między struny głosowe, ale nie powinno to trwać dłużej niż 10 sekund.



Alternatywnie, ażeby uniknąć jakichkolwiek przerw w uciskaniu klatki piersiowej, intubację można odroczyć do czasu powrotu spontanicznego krążenia.





INTUBACJA NIE POPRAWIA PRZEŻYWALNOSĆI





Alternatywę stanowią nadgłośniowe urządzenia do udrażniania dróg oddechowych ( SAD)



PODSUMOWANIE



- RKO 30:2 bezpośrednio po defibrylacji

- Pętle trwające 2 minuty

- Energia 150-200J dla 1. defibrylacji

- Energia 150-360J dla kolejnych defibrylacji







UDERZENIE PRZEDSERCOWE



Wskazania:

- mała skuteczność

- wykonać w kilka sekund

- VF/VT

- brak defibrylatora

- pacjent monitorowany





Najskuteczniejsze w VT



RYTMY NIE DO DEFIBRYLACJI



1) ASYSTOLIA - ( brak czynności elektrycznej i mechanicznej serca, także < 10/min)







2) PEA - ( Pulselees Elecrical Activity) – aktywność elektryczna bez tętna = brak tętna ( często spowodowana odwracalnymi czynnikami)









SCHEMAT POSTEPOWANIA W ASYSTOLII I PEA < 60/MIN



1) ZAWSZE SPRAWDŹ MONITOR I ELEKTRODY!!!



2) BLS – w tym przyrządowy ( 30:2)

- rurka ustno - gardłowa

- maska krtaniowa

- Combitube

- intubacja dotchawicza

do czasu przybycia zespołu R i możliwości defibrylacji.





3) ADRENALINA 1 mg i.v. / doszpikowo

lub 3 mg w 20 ml aqua destilata dotchawiczo







4) CPR 30:2 PRZEZ 2 MIN,

następnie sprawdź rytm na monitorze,

potem tętno





Jeżeli na monitorze pojawi się uporządkowana aktywność elektryczna ( zespoły wydają się regularne wąskie) mogąca dać rzut serca, sprawdź tętno:









2-minutowej pętli RKO, należy ją dokończyć, zanim dokona się formalnej oceny rytmu i defibrylacji – ta strategia pozwoli na minimalizowanie przerw w uciśnięciach klatki piersiowej.



- jeśli utrzymuje się PEA, wystąpi asystolia / rytm agonalny



5) CPR 30:2 PRZEZ 2 MIN / ROSC,

następnie sprawdź rytm

na monitorze i postępuj adekwatnie







6) ADRENALINA 1 mg i.v. / doszpikowo lub

3 mg w 20 ml aqua destilata dotchawiczo

co 3-5 min ( co drugą pętlę)

Potencjalnie odwracalne przyczyny NZK

4 H



4 T



( odma prężna)







Zawsze, gdy zostanie postawiona diagnoza asystolii, należy dokładnie ocenić EKG pod kątem obecności załamków P, ponieważ ten rytm może odpowiedzieć na stymulację serca.





Stymulacja prawdziwej asystolii nie przynosi korzyści. Jeśli są wątpliwości, czy rytm jest asystolią, czy niskonapięciowym VF, nie należy wykonywać defibrylacji, ale zamiast tego kontynuować uciśnięcia klatki piersiowej i wentylację.

















FARMAKOTERAPIA ALS





DROGI PODAWANIA LEKÓW W ALS



NIE!!!!!!!!!!!!!!!!



+/-



NAJLEPSZA





• obwodowa 5min

• centralna 30 s



SZYBKOŚĆ = SKUTECZNOŚĆ







W ślad za lekiem podanym obwodowo musi

być wstrzyknięte co najmniej 20 ml płynu, a kończyna uniesiona na 10–20 sekund tak, aby ułatwić dostarczenie leku do krążenia centralnego.



Założenie drogi centralnej



Stąd nie jest polecana



EWENTUALNIE



• dzieci, dorośli

• gdy nie można założyć iv. przez 2 ‘

• droga podaży leków i płynów, z wyjątkiem roztworów hipertonicznych

• leki osiągają pożądane stężenie w osoczu w czasie porównywalnym do drogi centralnej

• trudność w podaniu szybko, dużych objętości płynów

np. hipowolemia

• umożliwia badanie: gazometrii, glukozy, elektrolitów, Hb

• osteomyelitis, sepsa, zatory tłuszczowe, uszkodzenie szpiku, złamanie kości piszczelowej, podokostnowe podawanie płynów



MIEJSCE WKŁUCIA













































ADRENALINA, ATROPINA, LIDOKAINA, NALOKSON, WAZOPRESYNA



• brak drogi i.v.

• pacjent musi być zaintubowany

• nieznane dawki leków ( co najmniej 3 x od dawek i.v.)

• lek wstrzyknąć rozpuszczony w 10-20 ml płynu

( preferowana woda do iniekcji)

• nie poleca się podawania leków przez maskę krtaniową ( nie dotrą do oskrzeli)



LEKI

1)

O2



• utrzymanie SpO2 94-98 %





2) ADRENALINA





Postać: amp 1 mg/1 ml, 1mg/10 ml

Wskazania: resuscytacja (asystolia, migotanie komór), wstrząs anafilaktyczny, astma oskrzelowa, bradykardia

Działanie uboczne: tachykardia, zaburzenia rytmu, obkurczenie naczyń krwionośnych nerek i krezkowych, wzrost ciśnienia wypełnienia lewej komory, zwiększenie zużycia tlenu przez m. sercowy, ryzyko VF
Sposób podawania: dożylnie, domięśniowo, podskórnie
Dawkowanie: dożylnie 1 amp co 3-5 min,

- domięśniowo 0,5 ml,

- dzieci 0,01 mg kg/mc.

- 50 μg i.v. hipotensja (kokaina / sympatykomimetyki !!!)



Adrenalina jest dostępna najczęściej w dwóch rozcieńczeniach:



Pomimo powszechnego stosowania adrenaliny podczas

resuscytacji oraz kilku badań z użyciem wazopresyny nie ma

żadnego badania z grupą kontrolną, gdzie stosowano placebo,

które wskazywałoby, że rutynowa podaż jakiegokolwiek

wazopresora na jakimkolwiek etapie zatrzymania krążenia

u ludzi zwiększa prawdopodobieństwo przeżycia do wypisu

ze szpitala bez ubytków neurologicznych.



Dotychczas zgromadzone dowody są niewystarczające dla

poparcia lub zanegowania rutynowego stosowania określonych

leków lub sekwencji ich podawania.



Pomimo braku danych pochodzących z badań u ludzi nadal

zaleca się stosowanie adrenaliny, głównie w oparciu o dane

pochodzące z badań nad zwierzętami oraz raportowanej

zwiększonej krótkoterminowej przeżywalności u ludzi.









Nie ma żadnych dowodów na to, że rutynowa podaż

jakiegokolwiek leku antyarytmicznego podczas

zatrzymania krążenia u ludzi zwiększa przeżywalność

do wypisu ze szpitala.



3) AMIODARON ( CORDARONE)



Postać: amp 150 mg/3 ml
Wskazania: VF/ VT bez tętna oporne na leczenie, hemodynamicznie stabilny VT i inne oporne tachyarytmie
Działania uboczne: spadek ciśnienia krwi, bradykardia po przywróceniu krążenia, zaburzenia łaknienia, zawroty głowy, paradoksalne działanie arytmogenne
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: dożylnie powoli 300 mg w 20 ml 5% glukozy po trzeciej defibrylacji, ew. następna dawka 150 mg + wlew 900 mg/24h

dawka maksymalna 2 g/24 h



Gdy pacjent ma założony dostęp do żyły centralnej, lek należy podać tą drogą, jeżeli nie – do dużej żyły obwodowej lub jamy szpikowej, a następnie obfi cie przepłukać.



4) LIDOKAINA ( LIGNOKAINA, XYLOKAINA)

Postać: amp 1%, 2% /10 ml

Działania uboczne: objawy z zakresu ośrodkowego układu nerwowego (splątanie, zaburzenia świadomości, napady drgawek), bradykardia, hipotonia, blok przedsionkowo-komorowy
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: dożylnie 100 mg (1-1,5 mg/kg mc) można powtarzać bolusy 50 mg ( 0,5-1,5 mg/kg) co 5-10 min.

do 3 mg/kg w ciągu pierwszej godziny



NIE PODAWAĆ JEŚLI PODANO AMIODARON





Lidokaina jest mniej skuteczna w obecności hipokaliemii i hipomagnezemii, wobec czego jak najszybciej należy wyrównywać te zaburzenia.



5) MAGNESIUM SULFURICUM

Postać: amp 20%/10 ml
Wskazania: zaburzenia - Torsades de Pointes, AF, tachyarytmie komorowe, rzucawka, niedobór magnezu, zatrucie digoksyną
Działania uboczne: hamuje skurcz mięśni gładkich – zaczerwienienie twarzy, hipotensja, zaburzenia żołądkowo-jelitowe
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: dożylnie

• VF/VT oporne na defibrylację, z towarzyszącą hipomagnezemią - 2g w bolusie (4 ml - 8 mmol) 50% siarczanu magnezu), ew. można powtórzyć po 10-15 ‘

• tachyarytmie komorowe z hipomagnezemia, Torsades de pointes, AF, zatrucie digoksyną – 2g przez 10 min



Hipomagnezemia jest często skojarzona z hipokaliemią.

Hipomagnezemia zwiększa wychwyt digoksyny przez mięsień sercowy



6) ATROPINA







Postać: amp 1% /1 ml

Wskazania: Bradykardia zatokowa, przedsionkowa lub węzłowa, powodująca niestabilność hemodynamiczną

Działania uboczne: możliwa przewaga działania układu współczulnego z arytmią, suchość w jamie ustnej, pogorszenie widzenia, retencja moczu, splątanie

Sposób podawania: dożylnie, dooskrzelowo

Dawkowanie: dożylnie dorośli:, bradykardia 0,5 mg co 5 min do łącznej dawki 3 mg





Poszerzenie źrenic obecne po zatrzymaniu krążenia nie powinno być traktowane wyłącznie jako następstwo podania atropiny.



Asystolia podczas zatrzymania krążenia wynika zwykle

z pierwotnej patologii mięśnia sercowego, a nie

nadmiernego napięcia nerwu błędnego i nie ma żadnych

badań dowodzących, że rutynowe stosowanie atropiny jest

korzystne w leczeniu asystolii lub PEA.



Nie udowodniono jakichkolwiek korzyści ze stosowania atropiny w pozaszpitalnych i wewnątrzszpitalnych

zatrzymaniach krążenia. Nie zaleca się już rutynowego

stosowania atropiny w leczeniu asystolii lub PEA.



7) CALCIUM CHLORATUM



Postać: amp 1 mg/1 ml
Wskazania: asystolia, rozkojarzenie elektryczno-mechaniczne, blok serca, bradykardia, szczególnie w przypadku PEA w

- Hiperkaliemii

- Hipokalcemii

- Zatruciu blokerami kanału wapniowego.

Działania uboczne: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zaparcia, biegunki, zaburzenia rytmu serca, zaczerwienienie twarzy, rozszerenie naczyń obwodowych
Sposób podawania: dożylnie,
Dawkowanie: dożylnie 10 ml 10% (6,8 mmol Ca2+) w bolusie, ew. powtórzyć w razie potrzeby













Zatrzymanie krążenia powoduje mieszaną kwasicę oddechową i

metaboliczną w następstwie ustania wymiany gazowej w płucach i

przejścia metabolizmu komóek na tor beztlenowy.



Najlepszym sposobem leczenia kwasicy wywołanej zatrzymaniem

krążenia jest uciskanie klatki piersiowej, pewne dodatkowe

korzyści przynosi wentylacja.



Z wodorowęglanu sodu uwalniania się dwutlenek węgla, który

szybko dyfunduje do komórek, w efekcie dochodzi do:



Łagodna kwasica prowadzi do rozszerzenia łożyska naczyniowego i

może zwiększyć przepływ krwi przez mózg.



Z tego względu pełna korekta pH krwi tętniczej może teoretycznie

zmniejszyć mózgowy przepływ krwi w szczególnie krytycznym

momencie.



Ponieważ jon dwuwęglanowy jest wydalany jako dwutlenek węgla

przez płuca, należy zwiększyć wentylację.



8) NATRIUM BICARBONICUM

Postać: amp 8,4%/20ml

Wskazania: Należy rozważyć zastosowanie w przypadku:

Działania uboczne: hipernatremia, wzrost osmolarności, nasilenie

kwasicy wewnątrzkomórkowej, ujemne działanie inotropowe na

niedokrwiony mięsień sercowy

Sposób podawania: dożylnie

Dawkowanie: nie zaleca się rutynowego stosowania podczas NZK,

CPR, po ROSC,

• dożylnie 50 mmol = 50 ml 8,4% roztworu, ew. powtarzać na

podstawie RKZ z drogi centralnej, tętnicy, io. ( pH<7,1)

Roztworu wodorowęglanu sodu nie wolno mieszać z solami

wapnia, ponieważ powoduje to wytrącanie się węglanu

wapnia.



PŁYNOTERAPIA



Nie wykazano korzyści ze stosowania koloidów we wstępnej fazie

resuscytacji, należy więc używać roztworu soli fizjologicznej lub

roztworu Hartmanna ( izotoniczny roztwór elektrolitowy

buforowany mleczanem).



Należy unikać stosowania roztworów glukozy, która szybko

przemieszcza się poza łożysko naczyniowe i powoduje

hiperglikemię, co może pogorszyć rokowania dotyczące powikłań

neurologicznych po zatrzymaniu krążenia.



TECHNIKI I URZĄDZENIA DO PROWADZENIA RKO



Standardowo wykonywana, manualna RKO w najlepszym wypadku generuje jedynie 30% prawidłowej perfuzji wieńcowej i mózgowej.



Żadne z urządzeń nie jest jednak jednoznacznie skuteczniejsze.





(IAC-CPR – Interposed Abdominal Compression)

- uciskanie nadbrzusza podczas fazy relaksacji uciskania klatki piersiowej

- powoduje to poprawę powrotu żylnego podczas RKO



3) RKO Z ZASTOSOWANIEM AKTYWNEJ KOMPRESJI – DEKOMPRESJI

(ACD-CPR ACD-CPR – ActiveCompression-Decompression)

- obniżenie ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej w fazie dekompresji zwiększa powrót żylny, powodując zwiększenie rzutu serca i następowo ciśnienia perfuzji w naczyniach wieńcowych i mózgowych w trakcie fazy kompresji





4) Lund University Cardiac Arrest System (LUCAS) CPR











5) Load-Distributing Band CPR (AutoPulse)




Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ALS MRS
ALS u dzieci
ALS leki
farmakoterapia w als, konspekt+RKO2011 farmakoterapia+[CPR+EU]
ALS 4
ALS dzieci
als manual RZ5IUSXZX237ENPGWFIN Nieznany
Ausgewählte polnische Germanismen (darunter auch Pseudogermanismen und Regionalismen) Deutsch als F
Als oder wenn, Deutsch, Gramatyka
Deutsch als Fremdsprache Em Uebungsgrammatik
5 Algorytm zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych ALS
test als, 6 ROK, GINEKOLOGIA I POŁOŻNICTWO
SZMERY ODDECHOWE tabela, ALS WSZYSTKO
ALGORYTM ALS, Ratownictwo Medyczne, Materiały ze studiów, Medycyna Ratunkowa