22. UŚWIĘCENIE I ZBAWIENIE CELEM CZŁOWIEKA

26.11.1976 r.

Jezus: Pisz, synu mój. W rozdziale "Odwagi, synowie" mówi się, że porządek ustalony przez Boga we wszechświecie wymaga, by wszystkie rzeczy i wszystkie stworzenia zajęły właściwe miejsce, im przeznaczone od momentu powołania ich do istnienia.

Bóg Stwórca, Pan wszystkiego i wszystkich, kieruje z mądrością, dobrocią i miłością nieskończoną wszystkich i wszystko ku osiągnięciu celu zgodnie z harmonią wszechświata.

Mój Kościół, zrodzony z Mego otwartego serca, - powołany dla ludzi, posiada pierwiastki boskie i ludzkie, zgodnie z wolą Ojca. Powołane dusze, należą do Niego i wszystkie mają osiągnąć swój cel: uświęcenie na ziemi, a chwałę w niebie w miejscu im przeznaczonym.

W każdej społeczności ludzie realizują odpowiednie zadania stosownie do własnych zdolności a dokładniej, stosownie do swego powołania, spełniają obowiązki, jakie zarządził Najwyższy Organizator dla dobra wszystkich. Wtedy wszyscy, choć nie zawsze zdają sobie z tego sprawę, uzupełniają się i dopełniają we wzajemnym akcie miłości bliźniego, która istnieje w sercu ludzkim.

Ten naturalny akt miłości cementuje ludzi tworząc jedną rodzinę i jedno społeczeństwo, w którym winno być brane pod uwagę dobro osobiste i dobro wspólne.

Ojciec Niebieski kieruje społeczeństwem ludzkim.