Kodeks cywilny. Komentarz

red. prof. dr hab. Krzysztof Pietrzykowski

Rok wydania: 2008

Wydawnictwo: C.H.Beck

Wydanie: 5

Komentowany przepis

Art. 381. [Uprawnienia wierzycieli] § 1. Jeżeli jest kilku wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego, każdy z nich może żądać spełnienia całego świadczenia.

§ 2. Jednakże w razie sprzeciwu chociażby jednego z wierzycieli, dłużnik obowiązany jest świadczyć wszystkim wierzycielom łącznie albo złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego.

1. Gdy kilka osób jest uprawnionych do świadczenia niepodzielnego, wówczas dłużnik w zasadzie może - tak jak w wypadku solidarności czynnej (art. 367) - spełnić świadczenie ze skutkiem zwalniającym wobec wszystkich wierzycieli do rąk któregokolwiek z nich i odpowiednio do tego każdy z wierzycieli może żądać od dłużnika spełnienia całego świadczenia.

2. Istotna modyfikacja tej reguły przez nałożenie na dłużnika obowiązku bądź to spełnienia świadczenia wszystkim wierzycielom łącznie, bądź to złożenia przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego, w razie zgłoszenia przez któregoś z wierzycieli sprzeciwu określonego w art. 381 § 2, jest podyktowana tym, że zobowiązania, których dotyczy art. 381 - inaczej niż solidarność czynna - są często wynikiem zdarzenia przypadkowego, nietworzącego ściślejszych powiązań między wierzycielami. Dlatego istnieje konieczność zapewnienia poszczególnym wierzycielom środka, mogącego chronić ich przed współwierzycielami, do których nie mają zaufania (zob. W. Dubis, w: Gniewek, Komentarz KC 2006, s. 580 i 581).

3. Sprzeciw wierzyciela wobec spełnienia świadczenia przez dłużnika do rąk jednego ze współwierzycieli jest kwalifikowany jako oświadczenie woli, wymagające złożenia dłużnikowi, a zatem skuteczne dopiero w chwili dojścia do dłużnika w sposób określony w art. 61. Zawiadomienie o sprzeciwie współwierzycieli nie jest wymagane (zob. Z. Masłowski, w: Komentarz 1972, t. 2, s. 914; M. Pyziak-Szafnicka, w: System PrPryw, t. 5, s. 374 i 375).

4. Gdy świadczenie przestanie być niepodzielne, nie stosuje się art. 381, lecz art. 379 § 1.

Zawada