Klasyfikacja uzebienia wg Kennediego

I.Obejmuje obustronne skrzydłowe braki zębów, wolne skrzydło, dwa pkt podparcia

II.obejmuje jednostronny skrzydłowy brak zębów, wolne skrzydło, 3 pkt podparcia

III.obejmuje boczne braki międzyzębowe, 4 pkt podparcia

IV. braki zębów przednich

Galasińska:

I.braki jakościowe w 1 lub więcej zębach, przy pełnych łukach zębowych (wkłady, korony)

II.braki między zębami, uzupełnienia (protezy stałe lub ruchome)

III.braki skrzydłowe jednostronne lub obu (protezy ruchome podparte lub osiadające)

IV.braki różnorodne, połączenie braków międzyzębowych i skrzydłowych

V. braki całkowote (protezy całk.)

Proteza szkieletowa – ruchome uzupełnienia protetyczne o konstrukcji met.-akryl. Ma za zadanie odbudowę zniszczonych lub brakujących zębów i tkanek podłoża.

Zaopatrzona w elementy umożliwiające przenoszenie sił żucia na kość nie tylko przez okostną, ale również przez ozębną zębów filarowych. Należą do protez ozębnowo-śluzówkowych.

Wskazania do zastosowania protez szkieletowych:

Przy brakach zębowych rozległych międzyzębowych i mieszanych

-przy brakach skrzydłowych

-przy brakach zębowych zbyt rozgległych, aby je uzupełnić mostem

-w periodontopatiach jako szyny i szynoprotezy

Elelemnty na protezy szkieletowe:

Duże łączniki - trzon protezy, małe łączniki, siodło protezy, ciernie, utrzymywanie bezpośrednie i pośrednie.

Duże łączniki:

Ogólne zasady projektowania łączników dla dolnej i górnej protezy szkieletowej:

1.Zęby i błona śl powinny być pokryte konstrukcją protezy tylko w obszarze niezbędnego minimum

2.Cała metalowa konstrukcja protezy powinna być sztywna.

Różnice pomiędzy łącznikami dolnej i górnej protezy
1.W żuchwie łącznik lub jego części służą jako podparcie dalekie, w szczęce zdarza się to
niezmiernie rzadko.
2.Łącznik górnej protezy z zasady służy jako jej oparcie na podłożu, podczas gdy w dolnej
protezie występuje to tylko w pewnych przypadkach.

Łączniki protezy dolnej

Duży łącznik protezy dolnej nie powinien pokrywać dziąsła brzeżnego i w miarę możliwości również samych zębów, gdyż utrudnia to samooczyszczanie podłoża przez ślinę i język,
stanowiące jeden z czynników zapobiegających próchnicy zębów i chorobom przyzębia.

Przy wyborze rodzaju łącznika należy brać pod uwagę następujące elementy:

a)warunki anatomiczne – obecność guzów żuchwy (tori mandibulae), usytuowanie
przyczepu wędzidełka języka i dna jamy ustnej,

b)estetyczne - diastemy, rzadkie ustawienie zębów,

c)planowanie na przyszłość -ustalenie czy i które zęby mogą być usunięte w niedalekiej
przyszłości,

d)życzenia pacjenta.

Rodzaje łączników dolnej protezy

1.Łukpodjęzykowy -
najbardziej racjonalna i rozpowszechniona konstrukcja dolnego łącznika, zapewniająca wystarczającą sztywność i ułatwiająca kontrolę i usuwanie płytki nazębnej i płytki protez.

Wysokość łuku podjęzykowego nie powinna być mniejsza niż 4 mm, szerokość (grubość) zaś powinna zapewniać wystarczającą sztywność całej konstrukcji. Górny brzeg łuku powinien być odsunięty co najmniej na 3-4mm od dziąsła brzeżnego, na 7-8mm od dna jamy ustnej.

2.Łuk podjęzykowo-zębowy (podwójny luk językowy)

Składa się z połączonych małymi łącznikami, lub dużym łącznikiem, łuku podjęzykowego i łuku zębowego .Stosuje się go w przypadkach niskich koron zębów i płytkiego dna jamy ustnej. Stwarza ponadto przeszkodę dla języka i część pacjentów trudno adaptuje się do takiej konstrukcji protezy szkieletowej.

3.Łuk zębowy, zwany dotychczas niesłusznie klamrą ciągłą lub w krajach anglojęzycznych łukiem Kennedy'ego,

składa się z jednolitego paska metalowego usytuowanego na gornokątowej, językowej powierzchni zębów dolnych lub górnych. jest łatwo dostępny dla zabiegów higienicznych i przy utrzymaniu właściwej higieny jamy ustnej nie staje się przyczyną próchnicy zębów.

Łącznik płytowy dolny

-wskazany w przypadkach trudnych warunków anatomicznych

-krótkie zęby, płytkie dno jamy ustnej, wysoki przyczep wędzidełka języka, oraz kiedy przewiduje się nieodległe usuwanie zębów siecznych.

Łączniki protezy górnej

Granice górnego łącznika mogą być dalej odsunięte od dziąsła brzeżneg w porównaniu z dolnymi łącznikami. mogą być odsunięte na odległość 6 mm. Projektując zarówno łącznik górny, jak i część akrylową siodła, należ pamiętać o stworzeniu wolnej przestrzeni pomiędzy zębem własnym ograniczającym lukę a pierwszym zębem w protezie w celu umożliwienia samooczyszczanie przez ślinę tej okolicy.

Redukując łącznik górny protezy należy ze względów anatomicznych i czynnościowych pozostawić odsłoniętą okolicę zmarszczek podniebiennych, jak równie: okolice strefy gruczołowej, tej ostatniej ze względu na możliwość odruchów wymiotnych. Najczęściej wykorzystywanym miejscem dla usytuowania łącznika jest środkowa część podniebienia.

Małe łączniki: Ciernie

Przedni brzeg łącznika górnego powinien być ustuowany w dolinie pomiędzy zmarszczkami podniebiennymi. Nie może być nigdy umieszczony ku przodowi od utrzymywaczy pośrednich jakimi są ciernie. W szczęce płyta łącznika styka się na całej przestrzeni z błoną śl podłoża.

Przerzut podniebienny

jest to pasek metalu, którego minimalna szero- kość nie może być mniejsza niż 8–10 mm. Brzegi paska powinny być pogrubione o ok 5 mm i zaokrąglone co zapewnia sztywność konstrukcji a równocześnie chroni tkanki miękkie przed urazem

Przednio – tylny przerzut protezy – zapewnia doskonałą sztywność i wytrzymałość konstrukcji przy minimalnym pokryciu tkanek. Składa się najczęściej z dwóch cienkich (0.6-0,8 mm) przerzutów metalowyc. Przerzut przedni jest w miarę możliwości sytuowany w dolinie zmarszczkami podniebiennymi. Tylny przerzut lokuje się blisko podn miękkiego. Ten rodzaj łącznika nie zapewnia dobrego podparcia podn dla protezy. Projektuje się go w przypadkuwydatnego wału podn lub innych guzowatości. Przy prijektowaniu należy przestrzegać zasady aby odl międzyprzerzutami nie była mniejsza niż 15mm.

Łącznik płytowy górny

Wskazany – tylko przy rozległych brakach, tylko wówczas gdy zanikłe wyrostki zębowe nie zapewniające dobrego podparcia dla protezy a pozostałe zęby nieliczne lub dotknięte procesem periodontopatii

Zmodyfikowany łącznik podbn – może mieć różnoraki kształt wielkości i jest projektowany w celu sprostania specyficznym sytuacjom i wymaganiom.

Siodło protezy - element podtrzymujący protezy w którym osadzone są sztuczne zęby, spoczywający na odc bezzębnych łuku szczękowego. Składa sie z podstawy wchodzącej w bezposredni kontakt z bł śl ju., trzonu, oraz sztucznych zębów.