Klasyczne odczyny kiłowe - to tzw standardowe odczyny kiłowe : OWD lub kłaczkujące polegające na oddziaływaniu przeciwciał zawartych w surowicy kiłowej z nieswoistymi antygenami lipidowymi ( antygeny kardiolipinowe). Treponema palkidum obok innych antygenów zawiera antygen lipidowy wykazujący podobieństwo immunologiczne z lipidami tkankowymi. Alkoholowy wyciąg serca wołowego - kardiolipiny

Przeciwciała wykrywane w odczynach klasycznych należą do immunoglobulin klasy Ig G i Ig M

Problem odczynów biologicznych mylnych:

- mianem tym, określa się dodatnie odczyny klasyczne , u osób, które nie przeszły zakażenia krętkowego

- częstość występowania tych odczynów wynosi około 1%

- odczyny biologicznie mylne stwierdzone przez okres krótszy niż 6 miesięcy to tzw odczyny typu ostrego, a w okresie dłuższym niż 6 miesięcy typu przewlekłego

Przyczyny odczynów biologicznych mylnych:

0. typu ostrgo

- odczyny poszczepienne

- mononukleoza

- wirusowe zapalenia płuc

- ospa wietrzna

- odra

- wirusowe zapalenia mózgu

- żółtaczka zakaźna (WZW A)

- ciąża

- bliżej nieokreślone

0. typu przewlekłego

- układowy liszaj rumieniowy (SLE)

- guzkowe zapalenie okołotętnicze

- twardzina układowa ( Scleroderma )

- zapalenie mięśni i skóry

- autoimmunologiczne schorzenia nerek

- schorzenia reumatoidalne

- thyreoiditis hashimoto

- zespół Sjógrena

- bliżej nieokreślone

Odczyny te mogą występować u osób, u których najdokładniejsze badania kliniczne nie wykazują żadnych zmian chorobowych. Odczyny biologicznie mylne typu przewlekłego są często objawem nie rozpoznanej choroby autoimmunologicznej lub zapowiedzią jej wystąpienia. W takich przypadkach stwierdza się często różne rodzaje przeciwciał.

Odczyny wiązania dopełniacza z antygenem kardiolipinowym wg techniki Kolmera:

0. większa czułość i swoistość od innych modyfikacji i OWD

1. Ustępuje pod względem czułości, swoistości, powtarzalności odczynowi VDRL

2. nie jest w PL stosowany w rutynowej diagnostyce

3. odczyn Kolmera - wiązania dopełniacza - antygen kardiolipinowy

4. VDRL - kłaczkujący - antygen kardiolipinowy

5. USR - kłaczkujący - antygen kardiolipinowy z dodatkiem chlorku choliny

Odczyny VDRL

0. kłaczkujący odczyn z antygenem kardiolipinowym

1. b. znaczna czułość i swoistość odczynu

2. łatwy do wykonania

3. odczyn jakościowy określa intensywność skłaczenia ( określany od - do 4 roku)

4. Odczyn ilościowy - miano stanowi największe rozcieńczenie surowicy, dodające jeszcze wyniki dodatnie

5. metoda ilościowa odznacza się bardzo dobrą powtarzalnością

Odczyn USR

0. szybki odczyn reaginowy ( dodatek chlorku choliny, działa unieczynniająco na dopełniacz)

1. nie trzeba inaktywiwać surowicy badanej

2. łatwe wykonanie

3. ustępuje pod wzgledem swoistości odczynowi VDRL

4. bardziej czuły niż VDRL

Odczyny krętkowe stosowane w praktyce serologicznej:

0. TPI - odczyn Nelsona - Mayera - unieruchamianie krętków w obecności dopełniacza - antygen: żywe krętki blade w pożywce Nelsona - Mayera

1. FTA - immunofluorescencja pośrednia - antygen: krętki blade utrwalone na szkiełku podstawowym

2. FTA - ABS - j.w + wstępna absorpcja surowicy ultrasonatem krętków Reitera

3. FTA - ABS - Ig M - j.w + zastosowanie znakowanej surowicy odpornościowej, skierowanej przeciwko Ig M

4. TPHA - pośrednia bierna hemaglutynacja - krwinki barana opłaszczone ultrasonatem krętków bladych

Odczyn unieruchamiania krętków ( test TPI)

0. ZASADA: unieruchamianie w obecności czynnego dopełniacza krętków utrzymywanych przy życiu na sztucznym podłożu

1. Przeciwciała unieruchamiające krętki występują jedynie w surowicy osób zakażonych krętkami patogennymi, dlatego ODCZYN STANOWI POTWIERDZENIE ROZPOZNANIA KIŁY lub krętkowic endemicznych.

2. Immobilizyny związane są z Ig G

3. Interpretacja wyniku: ujemny 0-20% unieruchomienia krętków

4. wątpiwy 21-50%

5. słabo dodatki 51-80%

6. dodatni 81-100%

7. Kosztowny, pracochłonny

8. Rozstrzygające kryterium weryfikacji w przypadkach wątpliwych

Odczyn ummunofluorescencji krętków ( test - FTA)

0. 1 etap: antygen - utrwalone na szkiełku krętki blade łączą się z przeciwciałami w surowicy chorych

1. 2 etap: dodanie znakowanej surowicy antygammaglobulinowej - tworzenie kompleksów immunologicznych

2. Odczyt wyniku z mikroskopie florescencyjnym - miano: największe rozcieńczenie badanej surowicy warunkujące fluorescencją oznaczaną 1+

3. Przeciwciała wykrywane w klasach: Ig G, Ig M i Ig A

4. Odczyn mało swoisty - przydatny w ocenie dynamiki procesu kiłowego i kontroli wyników leczenia

Modyfikacja absorpcyjna odczynu immunofluorescencji krętków

0. Wstępna absorpcja surowicy badanej antygenami uzyskanymi z krętków szczepu Reitera ( usunięcie przeciwciał skierowanych przeciwko krętkom saprofitycznym)

1. Bardziej czuły niż FTA

2. We wszystkich okresach kiły wykazuje czułość wyraźnie wyższą od odczynu Nelsona, a tylko nieco mniejszą swoistość

3. Stosowany w weryfikacji serologicznego rozpoznawania kiły i w diagnostyce wczesnych okresów zakażenia

Odczyn FTA - ABS - Ig M

0. Modyfikacja odczynu FTA - ABS, w którym zamiast znakowanej wieloważnej surowicy odpornościowej używa się monowalentnej surowicy przeciw immunoglobulinom klasy M ( Ig M)

1. Szczególne zastosowanie w diagnostyce kiły wrodzonej wczesnej

Odczyn biernej hemaglutynacji krętków - TPHA:

0. Zasada odczynu: aglutynacja pod wpływem przeciwciał zawartych w surowicy kiłowej krwinek baranich poddanych działaniu formaliny, taniny, a następnie opłaszczonych ultrasonatem potagennych krętków bladych

1. Przeciwciała w klasie Ig M i Ig G

2. Czułość ( wyj. wczesny okres) przewyższa inne odczyny kiłowe, a swostość porównywalna do FTA - ABS

3. Weryfikacja surowic - różnice między FTA - ABS i odczynem Nelsona - Mayera lub/i w kile późnej

Kiła wrodzona:

0. Odczyny serologiczne zachowują się jak w kile nabytej, VDRL ulega szybciej negatywizacji