Odczyn gleb. Oznaczanie pH gleby w wodzie i 1 M KCl
Cel i zakres ćwiczenia laboratoryjnego
Celem ćwiczenia jest poznanie teoretycznych wiadomości na temat odczynu gleby, jego
znaczenia dla środowiska glebowego, czynników powodujących zakwaszenie, sposobów
regulacji odczynu glebowego oraz poznanie metod jego oznaczania.
Zakres ćwiczenia obejmuje oznaczenia pH próbek glebowych w wodzie i w chlorku
potasu, wnioskowanie na temat odczynu badanej gleby oraz jej właściwości i przydatności
rolniczej.
Przebieg ćwiczenia
Opis stanowiska badawczego i przebieg realizacji eksperymentu
Metoda kolorymetryczna - Heliga
Wykonanie oznaczenia:
- wsypać w zagłębienie płytki szczyptę gleby i lekko ugnieść,
- zalewać powoli glebę indykatorem, aż do jej całkowitego przykrycia,
- po kilku minutach przechyli. płytkę tak, aby roztwór znalazł się w podłużnym rowku,
- porównać zabarwienie roztworu z barwną skalę w celu określenia pH gleby.
Sprzęt:
Płytka i indykator Heliga.
Metoda potencjometryczna
Wykonanie oznaczenia:
- naważyć 2 próbki tej samej gleby po 10 g do zlewek o pojemności 50 cm3,
- dodać do jednej 25 cm3 H2O destylowanej, a do drugiej 25 cm3 1 M KCl,
- kilkakrotnie zamieszać otrzymane roztwory,
- dokonać pomiaru na pehametrze: w zawiesinie gleby z H2O-po 30 minutach, w
zawiesinie gleby z KCl - po 60 minutach. Ważne jest skalibrowanie pehametru przed
przystąpieniem do oznaczeń na roztworach buforowych o znanym pH.
Sprzęt:
Pehametr z elektrodami, waga, zlewki 50 cm3, bagietki szklane do mieszania, cylinderki
miarowe lub pipety – 25 cm3, tryskawka z H2O do płukania elektrod.
Prezentacja i analiza wyników
| Nr próbki | pH w H2O | pH w 1M KCl |
|---|---|---|
| 7 | 6,45 | 5,8 |
próbka nr 7
met. kolorymetryczna:
żółto-zielony - pH 6,5
Wnioski:
Badana próbka posiada pH około 6,5. Jest to odczyn lekko kwaśny (przedział od 5,6 do 6,5 w KCl i 6,1-6,7 w wodzie). Gleby o takim odczynie to gleby brunatne wyługowane, płowe i deluwialne. Gleby płowe to dość żyzne gleby brunatnoziemne. Cechą charakterystyczną gleb płowych jest wymycie iłu koloidalnego i przemieszczenie go bez rozkładu do niżej położonego poziomu. Najczęściej uprawiane na tych ziemiach są: pszenica, jęczmień, żyto, owies, rzepak, groch, buraki cukrowe, ziemniaki, koniczyna. Podobnie jest w przypadku gleb brunatnych wyługowanych które również są dość żyzne. Gleby deluwialne to typ gleb powstałych z osadów wymytych ze zboczy wzniesień i odłożonych u ich podnóży. Wartość gospodarcza gleb deluwialnych zależy od typu skały macierzystej i zespołu czynników glebotwórczych. Są to gleby dość żyzne i przydatne rolniczo.