INDILA - SOS

To jest SOS, urażona w sobie, jestem z Ziemi!

Czy ty, czy ktokolwiek, słyszysz moją rozpacz?

Czuję, że zatracam siebie...

Pozostawiłam wszystko, ale nie obwiniaj mnie.

Musiałam odejść, nie będąc już sobą.

Upadłam tak nisko,

że nikt mnie już nie dostrzegał.

Pogrążyłam się w anonimowości,

walcząc z pustką i chłodem, chłodem.

Pragnąc, bez powodzenia powrócić.

Chciałabym odrodzić się.

Jestem niczym, jestem nikim.

Ukoronowana udrękami ogółu,

jedyna obrona uwięziła mnie.

Widzieć światło spomiędzy prętów krat,

i ujrzeć, jakie piękne jest niebo.

Czy słyszysz jak rozbrzmiewa mój głos? (rozbrzmiewa)

Cisza zabija we mnie cierpienie.

Słyszysz? Czy mnie widzisz?

Obiecał, a uczynił cię,

obiektem pozbawionym blasku.

Płacząc potem, z myślą o tobie,

zatopiłam niebo w falach, falach.

Wszystkie moje żale, cała moja historia.

Moje odbicie!