Samodzielna Pracownia Medycyny Jamy Ustnej
UM w Lublinie
Morfologia
Morfologia
– jest to nazwa podstawowego badania hematologicznego, polegającego
na oznaczaniu we krwi wersenianowej, cytrynianowej lub heparynowej:
Morfologia
HCT
– hematokrytu
HGB
– hemoglobiny
RBC
– liczby krwinek czerwonych
WBC
– liczby krwinek białych
Morfologia
W rozszerzonej morfologii:
wyliczamy
wskaźniki czerwonokrwinkowe
obliczamy
liczbę płytek i ich wskaźniki
wykonujemy
morfologiczną ocenę krwinek czerwonych
wykonujemy
morfologiczną ocenę krwinek białych
Morfologia
Uwaga:
w diagnozie niektórych przypadków klinicznych wystarcza pojedyncze
oznaczenie np. leukocytów
w procesie zapalnym;
Hb
i RBC
w niedokrwistościach,
wzgl. Ht i RBC
w diagnostyce gospodarki
wodno-elektrolitowej
Odczyn
Biernackiego
(1897r)
Kobiety
do 12mm/h → do 20mm/h po 60 r.ż.
Mężczyźni
do 8mm/h → do 15mm/h po 60 r.ż.
Odczyn
Biernackiego
(1897r)
PRZYCZYNY WZROSTU OB:
A. Laboratoryjne
↑stężenia
globulin
↑stężenia
fibrynogenu
↓stężenia
albuminy
↓liczby
RBC we krwi
Odczyn
Biernackiego
(1897r)
PRZYCZYNY WZROSTU OB:
B. Kliniczne
1. stany zapalne
2. choroba reumatyczna
3. nowotwory (ziarnica złośliwa)
Odczyn
Biernackiego
(1897r)
PRZYCZYNY WZROSTU OB:
B. Kliniczne
4. ciężkie niedokrwistości
5. martwica tkanek (zawał, uraz)
6. fizjologiczne (ciąża, połóg,
podeszły wiek)
Odczyn
Biernackiego
(1897r)
WADY I ZALETY OB:
- prawidłowe OB nie
wyklucza nawet poważnych chorób
- zawsze należy
ustalić przyczyny wzrostu OB
- tania i czuła
metoda monitorowania skuteczności terapii
HCT
Hematokryt (HCT)
– jest to stosunek objętości elementów morfotycznych krwi do
całkowitej objętości krwi
HCT
Hematokryt (HCT)
–wartości referencyjne
Mężczyźni: 0,40-0,54 L/L n. 0,44-0,64
L/L
Kobiety: 0,37-0,47 L/L anal. 37-54%
HCT
w
normowolemii (3) i hipowolemii (7)
niedokrwistość
↓HTC
= ↓RBC
HCT
w
hipowolemii spowodowanej:
(6) hipohydria ↑HCT
bz RBC
(2) krwotok bz HCT
(3) komp (↑osocze)
↓HCT= ↓ RBC
HCT
w
hipowolemii spowodowanej:
(5) hiperhydrią ↓HTC
bz RBC
(4) nadkrwistość
↑HCT = ↑RBC
HCT
W
normowolemii↓
Ht świadczy o ↓ liczby RBC
Hipowolemia
w wyniku ↓ obj. osocza cechuje się ↑Ht pomimo zmian l. Eres,
natomiast spowodowana równoczesnym ubytkiem krwinek i osocza (2) →
prawidłowy
Ht
HCT
↓Ht
po ostrym krwotoku jako wyraz kompensacyjnego przenikania do
krążenia płynu pozakomórkowego występuje dopiero po kilku,
kilkunastu godzinach lub 2-3 dniach.
HCT
Hipowolemia
wywołana hiperhydratacją powoduje ↓Ht
mimo nie zmienionej liczby RBC, natomiast hipowolemia spowodowana ↑
liczby RBC przebiega ze ↑ HCT
HCT
Wzrost wskaźnika hematokrytowego
1. Spowodowany bezwzględnym wzrostem
liczby RBC lub wzrostem ich wielkości (makrocytoza), w przebiegu
nadkrwistości (poliglobulii):
HCT
Wzrost wskaźnika hematokrytowego
a) nadkrwistość pierwotna (czerwienica
prawdziwa)
b) nadkrwistości wtórne wywołane
przewlekłym niedotlenieniem (erytrocytoza górska, rozedma płuc,
choroby serca) lub zwiększonym wytwarzaniem erytropoetyny (nowotwory
nerek, torbielowatość nerek)
a) utrata osocza np. w chorobie
oparzeniowej, w zapaleniu otrzewnej;
b) zaburzenia gospodarki
wodno-elektrolitowej o typie hipohydratacji (odwodnienia):
HCT
Wzrost wskaźnika hematokrytowego
w
moczówce prostej;
w
nadmiernym poceniu (praca w wysokich temp.);
w
niedostatecznej podaży płynów (m.in. u osób sztucznie
odżywianych)
HCT
Spadek wskaźnika hematokrytowego
1. Niedokrwistości spowodowane ↓
liczby RBC
a) ostre lub przewlekłe krwawienia
prowadzące do niedoboru żelaza;
b) niedokrwistości hemolityczne
(sferocytoza, deficyty enzymatyczne, toksyczne, immunohemolityczne)
HCT
Spadek wskaźnika hematokrytowego
c) upośledzona funkcja lub synteza Hb (z
niedoboru żelaza, hemoglobinopatie)
d) upośledzone wytwarzanie RBC
(megaloblastyczne, toksyczna lub popromienna hipoplazja szpiku,
zmniejszenie wytwarzania erytropoetyny w patologii nerek)
HCT
Spadek wskaźnika hematokrytowego
2. Zaburzenia wodno-elektrolitowe o typie
hiperhydratatacji (przewodnienia) np. w trzecim trymestrze ciąży
↑obj. osocza o kilkadziesiąd procent. Dlatego
wartości 3,5x10^12 RBC/L należy uznać za prawidłowe!
HGB
Jednostki:
g/L
g/dL
mmol
Hb(Fe)/L
HGB
stężenie
zależy od wieku i płci
metoda
cyjanmethemoglobinowa jest zalecana przez ICSH jako metoda
referencyjna w chemii klinicznej
HGB
Wartości referencyjne
Mężczyźni: 14,0-18,0
g/dL 8,7-11,7 mmol/L
Kobiety: 12,0-16,0
g/dL 7,4-10,0 mmol/L
Noworodki: 14,2-19,6
g/dL 8,8-12,2 mmol/L
HGB
Wzrost stężenia hemoglobiny
w
nadkrwistościach pierwotnych i wtórnych
w
odwodnieniu
HGB
Spadek stężenia hemoglobiny
w
niedokrwistości
w
przewodnieniu
HCT
HGB ok. 75g/L – po 10 dniach leczenia
żelazem ↑HGB o 20-30 g/L
Przetoczenie 500ml krwi → ↑ stęż. HGB
♂ ok.70kg m.c. HGB w przetaczanej krwi
≈140g/L
obj. krwi ok 5200ml + 500ml krwi
przetaczanej = 5700ml
w 5700 ml krwi przybyło erytrocytów z 70
gHGB/l
tzn. 1000 ml wzrosło o 12,3 g/L krwi
RBC
Liczba krwinek czerwonych we krwi.
Wartości referencyjne:
Mężczyźni: 4,5-6,0
x10^12/l
Kobiety: 4,0-5,5
x10^12/l
Noworodki: 6,5-7,5
x10^12/l
RBC
12-18 g/dl
HGB
31-37
g/dl 27-34 pg
HCT
RBC
37-54%
80-100 fl 4-6x10^12/l
RDW 11,5-14,5%
REGUŁA “TRZECH” 3xRBC = HGB g/dl
3x HGB = HCT%
RBC
↑RBC↓RBC
-
nadkrwistości-
niedokrwistości
-
odwodnienia-
przewodnienia
RBC
Uwaga!
Nie wolno stosować orientacyjnej metody
wyliczania RBC z wartości HCT i RBC
w
przypadku nieprawidłowego HCT, gdy zazwyczaj stwierdzamy wówczas
zmienioną objętość krwinek.
RBC
Uwaga!
Orientacyjnego sposobu opceny RBC za pomocą
HCT nie wolno
stosować do obliczania:
bezwzglednej liczby retikulocytów;
wskaźników czerwonokrwinkowych – MCV,
MCH
RBC
„Miłość”
Maria Pawlikowska – Jasnorzewska
(córka Wojciecha, wnuczka Juliusza Kossaka
Nie widziałam Cię już od miesiąca.
I nic. Jestem może bledsza,
trochę śpiąca, troche bardziej
milcząca,
lecz widać można żyć bez
powietrza!
MCV
Średnia objętość krwinki czerwonej
Wyliczana na podstawie hematokrytu i liczby
erytrocytów wg. wzoru:
MCV
Wartości referencyjne:
80-100 fl - normocyt
poniżej 80 fl - mikrocyt
powyżej 100 fl - makrocyt
MCV
średnia objętość krwinek mierzona w
środowisku izoosmotycznym (H-1 technicon)
wyliczona na podstawie wartości HCT i RBC
MCV
MCV wyliczony i MCV pierwotnie mierzony
stosowany w różnicowaniu niedokrwistości
MCV – wyliczony:
↑
w zaburzeniach hipotonicznych
↓
w zaburzeniach hipertonicznych
MCV
Nie wolno
stosować mierzonego MCV w H-1 do oceny zaburzeń gospodarki
wodno-elektrolitowej gdy automat wykonuje pomiar w środowisku
izoosmotycznym!!!
MCV
Nie wolno
stosować do obliczeń MCV orientacyjnych wartości RBC uzyskanych
przez matematyczne przekształcenia wartości HCT, gdyż wówczas
otrzymujemy absurdalny, zawsze jednakowy wynik!!!
MCV
Wzrost MCV
niedokrwistości makrocytarne (niedobór
wit B12 oraz kwasu foliowego) – 50% wszystkich niedokrwistości
MCV
Niedokrwistość makrocytarna z
niedoboru wit. B12/kwasu foliowego
MCV
Wzrost MCV
25%
makrocytoz wywołuje alkoholizm i choroby watroby;
25%
inne choroby np.: terapia cytostatykami: antagoniści kw. foliowego,
inhibitory syntezy DNA, cyklofosfamid
MCV
Wzrost MCV
rzekoma makrocytoza w chorobie zimnych
aglutynin – należy próbkę ogrzać do 37°C fałszywie ↓RBC,
↑MCV i ↑MCH
MCV
Wzrost MCV
Gdy makrocytoza:
ogladać rozmaz
krwii!
makroowalocyty i hipersegmentacja jąder
ułatwia diagnozę anemii megaloblastycznej
MCV
Spadek MCV
niedokrwistości mikrocytarne z niedoboru
żelaza
hipohydratacja hipertoniczna spowodowana
nadmierną utratą wody lub jej niewystarczającym dowozem
hiperhydratacja hipertoniczna
MCV
Spadek MCV
Zawsze należy
ustalić przyczynę mikrocytozy.
W Polsce najczęściej anemia mikrocytarna
hipochromiczna z niedoboru żelaza
MCV 55fl MCH
15pg MCHC220g/l RBC
MCV
Mikrocytoza hipochromiczna
MCV
Spadek MCV
Najwcześniej pojawia się anizocytoza i
wzrost odsetka mikrocytów gdy jeszcze HGB,
żelazo, MCH, MCHC są w
normie
MCV
Anizocytoza
MCV
gdy
MCV i RDW w normie rezygnujemy z oceny gospodarki żelazowej!!!
w
poźnym okresie anemii z niedoboru żelaza↓MCHC,
HGB ↓ 90g/dl, wysycenie transferyny żelazem ↓16%
MCV
rzadkością jest anemia
mikrocytarna angiopatyczna spowodowana fragmentacją RBC we krwi
obwodowej
MCV
Ta sama nazwa mikro-, normo- i makrocyty
obejmuje dwa różne pojęcia: objętość krwinki oraz jej średnicę
ocenianą mikroskopowo np. sferocyt jest mikrocytem w ocenie
mikroskopowej – jego średnica jest mniejsza niż prawidłowego
erytrocytu, a zarazem jest normocytem w ocenie MCV.
MCV
Megalocyt
jest makrocytem wg. obydwu kryteriów: mikroskopowego i wartosci MCV.