"Testament mój"

Juliusz Słowacki w utworze Testament mój realizuje dwa przesłania. Pierwszym z nich jest nawoływanie do wytrwałej walki w obronie ojczyzny. Według niego nie można tracić nadziei, trzeba zawsze wierzyć w swoje możliwości. Jeżeli nadejdzie czas wojny powinno być się gotowym do największego poświęcenia w imię własnej ojczyzny:Lecz zaklinam-niech żywi nie tracą nadzieiI przed narodem niosą oświaty kaganiecA kiedy trzeba na śmierć idą po kolei Jak kamienie przez Boga rzucone na szaniec!...Rzecz to piękna, gdy (...) ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny- napisał w siódmym wieku p.n.e. Tyrtajos. Taką idee realizują utwory z kręgu poezji tyrtejskiej miedzy innymi Na sokalskie mogiły Jana Kochanowskiego. We fraszce tej podmiotem lirycznym są duchy bohaterów, dla których śmierć za Ojczyznę jest najbardziej szczytna i mężna. Zwracają się oni do gościa, który wylewa łzy nad poległymi w walce, uświadamiając go, ze w przypadku wezwania do boju on także poświecił by się dla Ojczyzny. Następnym utworem jest Sowiński w okopach Woli Juliusza Słowackiego, który to jest obrazem mężnej i wytrwałej postawy w czasie śmierci na wojnie. Choćby nie było na świecieJednego już nawet Polaka,To ja jeszcze zginąć muszęZa miłą moją ojczyznęPieśń o żołnierzach z Westerplatte K.I. Gałczyńskiego jest utworem, w którym dla żołnierzy obrona kraju jest czymś słodkim. Mimo iż cierpieli na polu bitwy, nie wycofali się, wiedząc że za tak godną postawę zostaną po śmierci wynagrodzeni. I tak śpiewali:- Ach, to nic,że tak bolały rany,bo jakże słodko teraz iśćna te niebiańskie polany,Aleksander Kamiński, w swym dziele pt.: Kamienie na szaniec, przedstawia losy czterech bardzo odważnych, niespełna osiemnastoletnich, chłopców, którzy pomimo młodego wieku walczą godnie w imię kraju, z hasłem na ustach Bóg, honor, ojczyzna. Dają wzór do naśladowania dla wielu Polaków oraz nie tracą nadziei na lepsze życie we własnym, wyzwolonym kraju. Juliusz Słowacki w swym utworze wspomina również o nieśmiertelności jego duszy, która zawsze będzie wśród żywych. Takie przesłanie realizuje także Horacy, który w swym dziele pt.: Exegi monumentum aere perenius podejmuje temat nieśmiertelności poezji i poety.Stawiam sobie pomnik twardszy niż ze spiży brzmi pierwszy wers utworu. Pomnik, będący przenośnią jego twórczości, którego nie jest w stanie nic zniszczyć, daje poecie sławę i nieśmiertelność. Non omnis moriar, czyli nie wszystek umrę, ponieważ na zawsze będę w pamięci milionów ludzi, którzy cenili i kochali moją twórczość. Autorzy tych wszystkich dzieł starali się oddziaływać na odbiorców, zmieniający zwykłych, prostych obywateli w bohaterów, którzy dla dobra ojczyzny oddaliby życie. W imię wspólnej miłości potrafili się zjednoczyć i do ostatniej kropli krwi, nie zważając na dalsze losy, walczyć do końca. Artyści tacy jak Adam Mickiewicz czy Juliusz Słowacki oraz wielu innych żyło, cierpiało i płakało z narodem. Byli to zarówno wielcy jak i mniejsi twórcy, którzy byli bliską częścią narodu, dla której życie kraju było także ich własnym. Wszelkie radości i niepowodzenia przelewali na kartkę lub płótno i dzielili się nimi z resztą społeczeństwa .Dopóki kraj walczył, nie poddając się, wszyscy oni stali na jego czele. W sytuacjach kiedy odnosił on zwycięstwo odczuwali wraz z nim sukces. Także kiedy ponosił klęski ludzie ci nie opuszczali go, byli jak kapitan, który ostatni opuszcza swój statek.A póki okręt walczył- siedziałem na maszcie,a gdy tonął- z okrętem poszedłem pod wodę....