Reforma systemu emerytalnego

Nazwa ośrodka: PARP, Podlaskie Centrum Euro Info

Tytuł pakietu: Reforma systemu emerytalnego

Grupa: Reforma Systemu Ubezpieczeń Społecznych

Autor: Sławomir Pyciński

Aktualizacja: Dorota Isajuk

Data aktualizacji: 28.11.03r.


REFORMA SYSTEMU EMERYTALNEGO


W 1999 r. nastąpiła reforma systemu emerytalnego w Polsce i odejście sytemu opartego na umowie międzypokoleniowej.

W nowym systemie wysokość przyszłego świadczenia jest ściśle powiązana z sumą składek wpłacanych przez ubezpieczonego przez cały okres aktywności zawodowej (tj. do czasu przejścia na emeryturę), a także z wiekiem, z jakim na emeryturę przejdzie.


Wpłacane składki (ustawowo określone i wskazane niżej) są gromadzone w dwóch obowiązkowych tzw. filarach, z których:

I filar jest oparty na zasadach umowy pokoleniowej, czyli wpłacane składki są ewidencjonowane na indywidualnym, imiennym koncie każdego ubezpieczonego, którego stan jest waloryzowany. Uprawnienia emerytalne nabyte przez płacących składki przed dniem wejścia w życie reformy (przed 1 stycznia 1999 r.) zostaną przeliczone według dotychczasowych zasad na tzw. kapitał początkowy, który zostanie dopisany do stanu indywidualnego konta ubezpieczonego i wraz z wpłacanymi po 1.01.1999 r. składkami będzie tworzył “kapitał” stanowiący przy przejściu na emeryturę podstawę dla ustalenia jej wysokości.


II filar - kapitałowy funkcjonuje w oparciu o inwestowanie wpłacanej do niego części składki w ramach prywatnych, otwartych funduszy emerytalnych, których zadaniem jest pomnażanie powierzonych im składek i ewidencjonowanie na indywidualnych, imiennych kontach gromadzonego przez poszczególnych ubezpieczonych kapitału (tj. składek wraz z uzyskanym z inwestycji zyskiem). Tak gromadzony kapitał jest podstawą do ustalenia wysokości drugiej części emerytury, wypłacanej z tego filaru.


III filar - w którym, w odróżnieniu od dwóch poprzednich, uczestnictwo jest dobrowolne obejmuje wszelkie formy oszczędzania i inwestowania w celu uzyskania dodatkowej emerytury, w tym wspierane przez państwo Pracownicze Programy Emerytalne.


KOGO OBEJMUJE REFORMA ?


Urodzeni przed 1 stycznia 1949 r. otrzymają emerytury ustalone zgodnie z zasadami sprzed wprowadzenia reformy Systemu Ubezpieczeń Społecznych a nabyte przez nich prawa emerytalne są gwarantowane.


Urodzeni po 31 grudnia 1948 r., a przed 1 stycznia 1969 r., zostali objęci nowym systemem. Mogli jednak dokonać wyboru, czy ulokować całość swojej składki w I filarze, czy też zainwestować jej część w otwartym funduszu emerytalnym w ramach II filaru.

Urodzeni po 31 grudnia 1968 r. zostali objęci obowiązkowo nowym systemem, a ich składka jest dzielona między I i II filar.


Urodzeni po 31 grudnia 1948 r. nie zostanli objęci nowym systemem, jeżeli w momencie jego wejścia w życie:


Nowym systemem nie zostali objęci utrzymujący się z pracy na roli.


ZAKRES UBEZPIECZEŃ


Nowy system ubezpieczeń społecznych obejmuje w ramach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS):

- ubezpieczenia emerytalne

- ubezpieczenia rentowe

- ubezpieczenia chorobowe

- ubezpieczenia wypadkowe


FUNDUSZE I SKŁADKI UBEZPIECZENIOWE


Zakład Ubezpieczeń Społecznych (zarządzający FUS) otrzymuje od płatników globalne kwoty składek na konto FUS i pakiety towarzyszących im informacji, a następnie w oparciu o te informacje dokonuje podziału składki na utworzone, wydzielone, odpowiadające poszczególnym rodzajom ubezpieczeń fundusze:


Fundusz emerytalny - 19,52 % podstawy wymiaru składki (w tym ewentualna składka na II filar 7,3 % podstawy wymiaru składki)

Fundusz rentowy - 13 % podstawy wymiaru składki

Fundusz chorobowy - 2,45 % podstawy wymiaru składki

Fundusz wypadkowy – od 01.01.2003 do 31.03.2006 od 0,97% do 3,86% podstawy wymiaru składki, ustalane w zależności od stopnia “wypadkowości” danej profesji i przedsiębiorstwa


Łączna wysokość składki na ubezpieczenia społeczne kształtuje się między 35,57 a 43,09 % podstawy wymiaru składki (w 1999 r. 37 %).


Przedstawione stopy procentowe odnoszą się do nowo ubruttowionej płacy. W nowym systemie składkę na ubezpieczenia społeczne w mniej więcej równych częściach płacą pracownik i pracodawca. Ubruttowoina płaca (tzn. dotychczasowe wynagrodzenie przed opodatkowaniem podatkiem dochodowym + składka przypadająca na pracownika) stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne. Składka płacona przez pracownika nie wchodzi do podstawy naliczania podatku dochodowego od osób fizycznych.


FUNDUSZ REZERWY DEMOGRAFICZNEJ


Fundusz Rezerwy Demograficznej stworzony został w celu stabilizowania polskiego systemu ubezpieczeń w okresie przechodzenia na emeryturę pokoleń tzw. wyżu demograficznego. Składka na ten fundusz płacona będzie w latach 2002 - 2009 i wynosi 1 % podstawy wymiaru składki.


ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH i jego zadania w nowym systemie


zakład Ubezpieczeń Społecznych w nowym systemie zachował kluczową pozycję. Został jednak zreformowany i uzyskał osobowość prawną, co umożliwiło mu samodzielność, lepszą kalkulację finansową i przejęcie majątku zabranego mu po wojnie. W wyniku wprowadzonych zmian ewoluuje w kierunku profesjonalnej instytucji finansowej zarządzającej Funduszem Ubezpieczeń Społecznych.


Główne zadania ZUS w nowym systemie to:


NOWE EMERYTURY Z I FILARU


Podstawę naliczenia emerytury z I filaru stanowi zgromadzony w funduszu emerytalnym
w FUS “kapitał” tj. suma składek zapisana na indywidualnym koncie ubezpieczonego, wzbogacona dla tych którzy podjęli pracę przed 1999 r., o ich kapitał początkowy. Stan konta jest kwartalnie waloryzowany w taki sposób, że do wskaźnika wzrostu cen i usług (inflacji) dodawane jest 75 % różnicy między wskaźnikiem wzrostu płac brutto a ww. wskaźnikiem inflacji.

W wybranym przez ubezpieczonego dniu przejścia na emeryturę (ale po osiągnięciu minimalnego wieku emerytalnego) ze zgromadzonego kapitału będzie wypłacane świadczenia emerytalne. Ubezpieczony będzie otrzymywał do końca życia. emeryturę z I filaru, która będzie waloryzowana i będzie miała pełną gwarancję państwa.


RENTY Z TYTUŁU NIEZDOLNOŚCI DO PRACY I RENTY RODZINNE


W nowym systemie renty wyliczane są na takich samych zasadach jak poprzednio. Zachowane zostały minimalne renty inwalidzkie i rodzinne na poziomie minimalnej emerytury.


Renty z tytułu niezdolności do pracy

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy uzależnione jest od stopnia utraty zdolności zarobkowania, a nie stopnia utraty zdrowia. W tej grupie są trzy rodzaje rent:

stała - w przypadku trwałej całkowitej lub częściowej utraty zdrowia,

okresowa - jeżeli leczenie daje szansę na powrót do pracy,

szkoleniowa - jeżeli w wyniku choroby lub wypadku nie można pracować
w dotychczasowym zawodzie (przysługuje na czas przyuczenia do nowego zawodu - od 6 do 36 miesięcy).

Jeżeli rencista uskładał taki kapitał, że jego emerytura powinna być wyższa niż dotychczasowa renta, otrzyma świadczenie takie jak sobie zgromadził. Jeżeli pracował krótko (wcześnie zachorował lub uległ wypadkowi) i jego emerytura byłaby niższa niż otrzymywana renta, będzie nadal otrzymywał rentę, a jego środki zgromadzone w II filarze zostaną przekazane do funduszu rentowego w Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.


EMERYTURY W OKRESIE PRZEJŚCIOWYM


W okresie przejściowym, tzn. do czasu zaprzestania wypłacania emerytur ze starego systemu obecnie pobierającym świadczenia i tym, którzy przejdą w następnych latach na emerytury
a nie są objęci nowym system, będą równolegle funkcjonowały oba te systemy. Pojawią się więc w pewnym okresie świadczeniobiorcy otrzymujący emerytury wyliczone wg różnych zasad.


DRUGI FILAR


Drugi filar stanowi sedno reformy systemu emerytalnego. Budowany jest
z obowiązkowych 7,3 % składek, gromadzonych na indywidualnych kontach emerytalnych
w Powszechnych Towarzystwach Emerytalnych, które powołują do zarządzania tymi funduszami Otwarte Fundusze Emerytalne.


Zgodnie z przepisami ustawy przedmiotem działalności funduszy jest gromadzenie środków pieniężnych i ich lokowanie, z przeznaczeniem na wypłatę członkom funduszu po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego.

Ubezpieczenie realizowane przez fundusze jest ubezpieczeniem kapitałowym.


Wypłata środków nastąpi dopiero po osiągnięciu przez członka wieku emerytalnego.
W przypadku członka funduszu ostateczna wypłata na jego rzecz środków zgromadzonych na jego rachunku w funduszu następować będzie przez przeniesienie tych środków do wskazanego przez niego zakładu ubezpieczeń emerytalnych, w którym wykupi on emeryturę dożywotnią. Zakład Emerytalny podejmie również wypłatę należnych świadczeń, które będą wypłacane dożywotnio.


O wysokości przyszłej emerytury, którą zapewni oszczędzanie w funduszu, decydować będą:

wysokość wpłacanej składki

długość okresu ubezpieczenia (oszczędzania) w funduszu

umiejętne lokowanie naszych oszczędności przez fundusz tak, aby lokaty przyniosły jak największe zyski przy małym stopniu ryzyka

wysokość opłat pobieranych przez fundusze.


Wprowadzenie funduszy emerytalnych z punktu widzenia ubezpieczonych:


Towarzystwo będzie odpowiadać wobec członka funduszu za wszelkie szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swych obowiązków w zakresie zarządzania funduszem i jego reprezentacji.

Fundusze będą zobowiązane do udzielania swym członkom informacji dotyczących swej sytuacji finansowej oraz wysokości środków zgromadzonych na ich rachunkach / nie rzadziej niż co 12 miesięcy fundusz doręczy każdemu członkowi pisemną informację
o środkach znajdujących się na jego rachunku, terminach dokonanych w tym okresie wpłat składek i wypłat transferowych na jednostki rozrachunkowe, a także o wynikach działalności lokacyjnej funduszu.


Aktywa funduszy mogą być lokowane przede wszystkim w:

a)obligacjach, bonach i innych papierach wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub NBP oraz w pożyczkach i kredytach im udzielanym;

akcjach spółek notowanych na giełdzie;

akcjach NFI;

obligacjach gminnych;

jednostkach uczestnictwa funduszy inwestycyjnych ( powierniczych).

Fundusze obowiązuje dywersyfikacja portfela inwestycyjnego, a więc zróżnicowanie lokat.

W system II filaru wprowadzono mechanizm minimalnej wymaganej stopy zwrotu.

Oznacza to, że wypracowany przez konkretne PTE wzrost wartości jednostki uczestnictwa w zarządzanym przez nie funduszu emerytalnym nie może być niższy o połowę lub 4 punkty procentowe od średniego wzrostu wartości uzyskanej przez wszystkie pozostałe PTE. Ewentualną różnicę PTE pokryje ze specjalnego funduszu rezerwowego utworzonego obowiązkowo w tym celu. Jeżeli nie będzie w stanie tego zrobić, to towarzystwo będzie obowiązane dopłacić z własnych środków. Jeżeli nie wystarczy środków własnych to powstałą lukę pokryją środki zgromadzone przez wszystkie PTE w tzw. Funduszu Gwarancyjnym. Wypłacalność Funduszu Gwarancyjnego będzie dodatkowo gwarantowana przez państwo.


Bankructwo PTE nie oznacza upadłości związanego z tą spółką funduszu emerytalnego. Składki ubezpieczonych są bezpieczne, ponieważ zarządzanie funduszem przejmie towarzystwo związane z największym z działających funduszy.


Uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu emerytalnym następuje z chwilą zawarcia umowy z funduszem. Upoważnionym do zawarcia takiej umowy w imieniu funduszu, a także do pośredniczenia przy jej zawarciu jest akwizytor. Fundusz nie może odmówić zawarcia umowy, o ile osoba występująca z wnioskiem o przyjęcie do funduszu spełnia wymagane warunki, które określą odrębne ustawy.


Ustawa przewiduje możliwość jednoczesnego członkostwa tylko w jednym funduszu emerytalnym.


Zawierając umowę z funduszem osoba przystępująca do funduszu może wskazać imiennie jedną lub więcej osób, na rzecz których fundusz dokona po jej śmierci wypłaty zgromadzonych środków z wyjątkiem środków przypadających małżonkowi w związku
z istnieniem małżeńskiej wspólności majątkowej.


Dyspozycję odnośnie dziedziczenia środków zgromadzonych w funduszu można
w każdym czasie zmienić. Zawierając umowę z funduszem osoba przystępująca do funduszu zobowiązuje się złożyć pisemne oświadczenie o stosunkach majątkowych istniejących między nią a małżonkiem.

W przypadku istnienia między małżonkami wspólności majątkowej, środki zgromadzone na rachunku jednego z małżonków stanowią majątek wspólny obojga małżonków. W razie rozwodu środki zgromadzone na rachunku członka, przypadające byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, będą przekazane na rzecz byłego współmałżonka w formie wypłaty transferowej.


Decyzja o wyborze danego funduszu nie jest decyzją ostateczną. Przepisy ustawy pozwalają na zmianę funduszu, przewidując jednak pewnego rodzaju sankcje w stosunku do osób często zmieniających fundusze.

Przewiduje się bowiem możliwość potrącenia określonej kwoty ze środków na rachunku członka funduszu, gdy przekazanie tych środków do nowego funduszu zostanie dokonana przed opłaceniem przez członka składek za okres 24 miesięcy licząc od daty uzyskania członkostwa w funduszu z którego występuje.

Istnieje również możliwość pobierania niższych opłat na rzecz towarzystw od członków funduszy posiadających dłuższy staż członkowski.


Ustawa nakłada na fundusze obowiązek prowadzenia rejestru członków. W rejestrach znajdą się dane dotyczące wpłat składek do funduszu i otrzymanych wypłatach w związku ze zmianą funduszu(tzw. wypłaty transferowe) oraz ich przeliczeń na jednostki rozrachunkowe oraz dane o aktualnym stanie środków na rachunkach.

To co zgromadzimy na rachunku nie podlega egzekucji. Członek funduszu nie może rozporządzać środkami zgromadzonymi na swoim rachunku, z wyjątkiem rozporządzeń na wypadek śmierci.


Ochroną interesów członków funduszy zajmuje się Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, który sprawuje nadzór nad działalnością funduszy.

Pracodawcy nie mogą prowadzić wśród swoich pracowników działalności akwizycyjnej na rzecz konkretnych funduszy emerytalnych, nie mogą również w takiej działalności pośredniczyć. Działalność akwizycyjna nie może być prowadzona również przez inną osobę pozostającą w stosunku nadrzędności służbowej do pracownika lub przez inną osobę odpowiedzialną u tego pracodawcy za sprawy pracownicze albo finansowe. Nie przestrzegającym tych zakazów grozić będzie kara grzywny do 1mln nowych złotych.



FORMY UCZESTNICTWA W III FILARZE


Uczestnictwo w III filarze jest dobrowolne. Obejmuje on wszelkie formy oszczędzania
i inwestowania w celu uzyskania dodatkowej emerytury, w tym wspierane przez państwo Pracownicze Programy Emerytalne.


W III filarze można się ubezpieczać indywidualnie poprzez:

wykupienie polisy w komercyjnych towarzystwach ubezpieczeniowych,

- lokowanie oszczędności w bankach,

- oszczędzanie w funduszach inwestycyjnych,

- lokaty w papierach wartościowych.


Grupową formą uczestniczenia w III filarze są Pracownicze Programy Emerytalne, tworzone przez pracodawców w wyniku ich indywidualnych decyzji. Pracodawca może utworzyć taki program w jednej z poniższych form:


wykupić dla pracowników w firmie ubezpieczeniowej grupowe ubezpieczenie na życie (składka przy grupowym ubezpieczeniu jest niższa niż przy indywidualnym - rozłożenie ryzyka na grupę, brak badań, funkcja ochronna - suma ubezpieczenia, funkcja oszczędnościowa - fundusz inwestycyjny, możliwość rozszerzenia ochrony na wypadek choroby i inwalidztwa)

opłacać za pracowników składkę w towarzystwie ubezpieczeń wzajemnych - TUW (koszty organizacji oraz funkcjonowania TUW są niższe niż otwartych towarzystw ubezpieczeniowych, cel niekomercyjny i w efekcie za niższe składki można otrzymać wyższe świadczenie)


wnosić wpłaty na zakup jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym (warunki negocjowane z funduszem inwestycyjnym)


utworzyć Pracowniczy Fundusz Emerytalny i wpłacać do niego składki za pracowników (fundusz taki będzie zarządzany - podobnie jak otwarty fundusz emerytalny z II filaru - przez towarzystwo emerytalne, ale nie powszechne a pracownicze. Pracownicze Towarzystwo Emerytalne tworzy i w całości finansuje pracodawca lub grupa pracodawców).


Pracowniczy Program Emerytalny (PPE) może założyć pracodawca lub grupa pracodawców zatrudniających co najmniej 5 pracowników (przy prowadzeniu działalności gospodarczej nieprzerwanie przez 3 lata wystarcza zatrudnianie już 3 pracowników). Pracodawca może, ale nie musi uczestniczyć we własnym programie.



PRACOWNICZE PROGRAMY EMERYTALNE

A INDYWIUALNE FORMY UCZESTNICTWA W III FILARZE


Uczestniczenie w III filarze w formie indywidualnych ubezpieczeń odbywa się w oparciu
o komercyjne zasady zawieranie umów na te ubezpieczenia. Jest więc oczywiście droższe od form grupowych, w których ryzyko rozłożone jest na grupę, a koszty łagodzone specjalnymi rozwiązaniami wspieranymi przez państwo. Pracownicze Programy Emerytalne są taką właśnie grupową formą uczestnictwa w III filarze. Ich przewaga przejawia się w tym, że:


mogą w nich oszczędzać przeciętnie zarabiający Polacy, których nie będzie stać na komercyjne formy ubezpieczeń indywidualnych,

mogą do nich przystąpić osoby starsze, nie objęte reformą, dla których oferta firm ubezpieczeniowych nie jest atrakcyjna, gdyż składki dla ich grupy wiekowej są w tych firmach wysokie,

składaka odprowadzana przez pracodawcę za pracownika do programu (do 7 % indywidualnej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe) jest zwolniona ze składki na ZUS,

pracodawca będzie mógł wliczyć składkę w koszty uzyskania przychodu przedsiębiorstwa

bezpieczeństwo uczestników jest nadzorowane przez państwo (obowiązek rejestracji programu w UNFE)



OPODATKOWANIE SKŁADKI W III FILARZE


Składki w III filarze są opodatkowane podatkiem dochodowym zarówno przy indywidualnych formach uczestnictwa (płacone dobrowolnie z otrzymywanego wynagrodzenia netto) jak i w Pracowniczych Programach Emerytalnych. Uzasadnieniem jest tu fakt, że płacenie podatków jest łatwiejsze, gdy się pracuje, niż w okresie emerytalnym kiedy dochody są mniejsze. Wypłacane świadczenia są nie opodatkowane.


W Pracowniczych Programach Emerytalnych składka do nich stanowi koszt uzyskania przychodu firmy i zmniejsza składkę na ubezpieczenia społeczne.

Wypłata emerytury z III filaru


W indywidualnych formach uczestnictwa w III filarze wypłata świadczenia (oszczędności) zależy od formy tego uczestnictwa i postanowień umów zawieranych indywidualnie. Możliwe są tu zarówno wypłaty jednorazowe jak i dokonywane w częściach (np. miesięcznie) przez określony czas. Z lokat bankowych i inwestycji w funduszach inwestycyjnych można korzystać wg własnego uznania uwzględniając warunki funkcjonowania tych form.


W Pracowniczych Programach Emerytalnych wypłaty świadczeń zależne są od warunków ustawowych i postanowień umów danego programu.


Możliwe są następujące rodzaje wypłat:


Wypłata emerytury z Pracowniczego Programu Emerytalnego następuje na wniosek uczestnika, przy czym:



Jeśli uczestnik programu nie zwróci się z wnioskiem o wypłatę, nastąpi ona automatycznie po ukończeniu przez niego 70 lat.


W przypadku śmierci uczestnika programu przed wystąpieniem z wnioskiem o wypłatę, zgromadzone środki mogą być wypłacone wskazanej przez niego osobie lub na wniosek spadkobierców albo uprawnionego współmałżonka.


Po przejściu na emeryturę, świadczenie może być wypłacane uczestnikowi programu, np.
w miesięcznych ratach lub też może on pobrać jednorazowo wszystkie zgromadzone środki.


Więcej informacji na temat systemu emerytalnego na stronie www.unfe.gov.pl .


10




Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Analiza FOR 11 2013 Iluzja konsultacji społecznych i reformy systemu emerytalnego
Reforma systemu emerytalnego w Polsce-PRACA, POLITOLOGIA- materiały
Kogo dotyczy reforma systemu emerytalnego
polski system emerytalny przed i po reformie, polityka spoleczna
polski system emerytalny przed i po reformie, polityka spoleczna
SYSTEMY EMERYTALNE
cbos, opinie o systemie emerytalnym
System emerytalny w Polsce po 1 stycznia 1999 roku, Finanse
Gwne zaoenia systemu emerytur pomostowych Wyniki prac KT 24 09 08
01 THINK Szymkowicz Zmiany w konstrukcji systemu emerytalnego w Polsce
Reforma systemu oswiaty z 1999 roku (Pedagogika porównawcza), Pedagogika, Studia stacjonarne I sto
Reformy systemu ubezpieczeń w innych krajach
System Emerytalny Szwajcarii
IBS komentarz do zmian w systemie emerytalnym
Zmiany w nowym systemie emerytalnym a dług i deficyt publiczny – identyfikacja problemu i droga wyjś
Systemy emerytalne materialy do wykladow 1 3
2010-02-22 stanowisko BCC system emerytalny 01, Studia, licencjat