ZAWIESINY(SUSPENSIONES)-to płynna postać leku przeznaczona do użytku wewnętrznego lub zewnętrznego stanowiąca układ dwufazowy(faza rozproszona i faza rozpraszająca)

Fazę rozproszoną stanowi substancja lecznicza.Fazę rozpraszającą stanowi ciecz.

Najczęściej stosowane są zawiesiny wodne,rzadziej olejowe,glicerynowe lub spirytusowe

SENS SPORZĄDZANIA ZAWIESIN

1.kiedy substancja lecznicza jest nie rozpuszczalna lub bardzo trudno rozpuszczalna

2.kiedy nie można użyć solubilizatora

3.kiedy musimy sporządzić płynną postać leku np.dla dziecka

4.kiedy trwałość substancji jest większa w postaci zawiesiny,niż w postaci roztworu

5.kiedy substancja lecznicza cechuje się nieprzyjemnym smakiem(nie wnika do kubków smakowych)

6kiedy zachodzi potrzeba sporządzenia leku o kontrolowanym uwalnianiu

-Generalnie substancja lecznicza(w zawiesinach)powinna być równomiernie rozproszona w cieczy.Aby tak się stało jej cząstki powinny mieć jadnakową wielkość.

-W przypadku zawiesin do użytku zewnętrznego zawartość fazy rozproszonej sięga 50 %.Zawiesiny takie nazywane są PUDRAMI PŁYNNYMI.

-Zawiesiny należą do preparatów nietrwałych

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA TRWAŁOŚĆ ZAWIESIN:

1.Wielkość cząstek

Im mniejsze cząstki-trwałość większa(sedymentacja opóźniona)

SEDYMENTACJA-opadanie cząstek na dno

2.Lepkość fazy rozpraszającej

Im większa lepkość tym większa trwałość zawiesin(sedymentacja opóźniona)

W celu zwiększenia lepkości dodaje się:glicerol,tragakantę,gumę arabską,skrobię,żelatynę,krzemionkę koloidalną

3.Ładunek elektryczny cząstek zawieszonych

Dodatni-deficyt elektronów ujemny

50% dodatni i 50% ujemny -przyciągają się (sedymentacja przyspieszona ,mniejsza trwałość)

Najlepiej jak ładunek jest jednoimienny i uzyskujemy to przez:dodatek elektrolitów do fazy rozpraszającej

OGÓLNA METODA SPORZĄDZANIA ZAWIESIN

Substancję leczniczą lub jej mieszaninę odpowiednio rozdrobnioną uciera się lub miesza z niewielką ilością fazy rozpraszającej do uzyskania konsystencji pasty

Jeżeli w przepisie używa się substancji zwiększającej lepkośc to tę pastę uzyskuje się poprzez roztarcie substancji leczniczej ze związkiem zwiększającym lepkość

Jeżeli substancja zwiększająca lepkość jest ciałem stałym to w pierwszym rzędzie należy otrzymać z niej kleik(MUCILAGO).Następnie uciera się kleik z substancją leczniczą do konsystencji pasty.Do powstałej pasty porcjami wprowadzamy pozostałą ilość fazy rozpraszającej.