Kodeks cywilny. Komentarz

red. prof. dr hab. Krzysztof Pietrzykowski

Rok wydania: 2008

Wydawnictwo: C.H.Beck

Wydanie: 5

Komentowany przepis

Art. 378. [Regres między współwierzycielami] Jeżeli jeden z wierzycieli solidarnych przyjął świadczenie, treść istniejącego między współwierzycielami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach jest on odpowiedzialny względem współwierzycieli. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, wierzyciel, który przyjął świadczenie, jest odpowiedzialny w częściach równych.

1. Konsekwencją spełnienia świadczenia do rąk jednego z wierzycieli solidarnych, ze skutkiem w postaci wygaśnięcia długu względem wszystkich wierzycieli solidarnych (art. 367), jest problem rozliczeń między współwierzycielami. Ponieważ obecnie w Polsce brak przepisów szczególnych statuujących solidarność wierzycieli (zob. art. 369 Nb 7), zrozumiałe, że nie ma u nas także specjalnych przepisów regulujących regres między wierzycielami solidarnymi. Mogą tu jednak znaleźć zastosowanie takie przepisy, jak np. art. 207, 867. Poza tym, w kwestii rozliczeń między wierzycielami solidarnymi wyłącznie miarodajny jest art. 378. Wobec tego, że w obecnym stanie prawnym solidarność wierzycieli może wynikać tylko z czynności prawnej, można zakładać, iż kwestia rozliczeń między wierzycielami solidarnymi będzie zwykle przez nich rozstrzygnięta w umowie. Dopiero w braku takiego rozstrzygnięcia, znajdzie zastosowanie postanowienie art. 378, przewidujące, że wierzyciel, który przyjął świadczenie, odpowiada wobec pozostałych wierzycieli w częściach równych.

2. Roszczenia regresowe współwierzycieli wobec wierzyciela, który przyjął świadczenie, przedawniają się na zasadach ogólnych (art. 117-125). Jeżeli umowa wierzycieli nie określa terminu spełnienia tych roszczeń, bieg ich przedawnienia rozpoczyna się zgodnie z art. 120 § 1 zd. 2 w dniu ich powstania, tj. w dniu przyjęcia świadczenia przez wierzyciela.

Zawada