Damian Adamski, Katarzyna Bosak, WIMiIP, IS, gr. 1.

Sprawozdanie nr 2

Kompresja bezstratna

Kompresja bezstratna zachowuje pełna informacje o przebiegu sygnału dźwiekowego Polega ona na sprytnej zamianie sposobu zapisu danych dzięki czemu zapis jest oszczędniejszy. Możliwość stosowania tego rodzaju kompresji wynika z faktu że standardowe sposoby zapisu dźwięku (np pliki wav) są dość rozrzutne pod względem wykorzystania pamięci Np bez względu na to czy w danym momencie dźwięk ma duża amplitudę I skomplikowany przebieg, czy panuje absolutna cisza, dane w formacie stereo zajmują około 170 kB na każdą sekundę. Dlatego zmieniając sposób zapisu, da sie sporo danych „upakować”. Zwykle kompresja bezstratna pozwala przeciętnie w np jednym bajce danych skompresowanych zapisać więcej niż 1 bajt danych wyjściowych. Możliwe do zastosowanie metody :

-można oznaczyć obszary ciszy i zapisywać je oszczędniej niż w 16 bitach na kanał i na jedna próbkę sygnału (w końcu większość rozpiętości przedziału od 0 do 32 768 dla cichych dźwięków się „marnuje

-dla muzyki w której różnice miedzy kanałami stereo są nieznaczne można zapisywać dokładnie zsumowany sygnał(mono), a różnice(które będą niewielkie) kodować oszczędniejszym sposobem.

Formaty kompresji bezstratnej są różne. Przykładem może być: Money's Audio, LPAC, RKAU, FLAC, WavePack.

Niestety, kompresja bezstratna zazwyczaj nie daje dużych możliwości zmniejszania rozmiaru plików- zysk na pojemności pamięci oscyluje w okolicy 2x (w najlepszych wymiarach 3-4x). Dlatego stosuje się nieco gorszą, jeśli chodzi o wierność zapisu, ale znacznie wydajniejszą, kompresje stratną.

Kompresja stratna

Kompresja stratna wykorzystuje kilka uzupełniających się efektów i technik:

Po pierwsze ten typ kompresji może wykorzystać prawie wszystkie metody kompresji bezstratnej

Po drugie- ponieważ ludzki narząd słuchu nie jest 100% dokładny, to wiele dźwięków jest przezeń „gubionych” i można ich po prostu nie zapisywać, oszczędzając przy tym pasmo pamięci.

Na podstawie tabeli zawierającej informacje o kompresji próbek do konkretnych formatów można wnioskować, iż:

-im wyższa jakość danego formatu, tym większy rozmiar dany plik posiada

-kompresja próbki z dźwiękiem ściągniętym ze strony(film) z formatu WAVE do formatu WMA trwała 3x dłużej w porównaniu do reszty formatów

-W przypadku muzyki nagranej przez mikrofon(muzyka) kompresja z WAVE do OGG wyraźnie trwa dłużej w porównaniu do pozostałych formatów. Ta sama zależność dotyczy nagranej rozmowy

- w przypadku każdej próbki, po kompresji największy rozmiar osiąga mp3 (256kbps), najmniejszy zaś osiąga WMA (20kbps)

-Na podstawie wielkości plików można wnioskować że pliki o mniejszych rozmiarach(po kompresji) utraciły na jakości, jednak nie jesteśmy w stanie usłyszeć tej różnicy.

Uważamy, że format OGG i WMA jest najbardziej stratną formą kompresji dźwięku zaś najlepszym będzie FLAC

Najpopularniejszym formatem, do którego jest kompresowany plik jest mp3, ponieważ jest obsługiwany przez większość urządzeń audio, a „zwykly” użytkownik nie jest w stanie dostrzec uszczerbku na jakości.

Porównując obydwa programy, stwierdziliśmy, iż GoldWave stwarza o wiele więcej możliwości „obróbki dźwięku. Dzięki niemu możemy kompresować dźwięk do bardzo dużej ilości formatów. Możemy dowolnie „pracować” nad plikiem dźwiękowym odpowiednio przycinając go i edytując według własnego uznania. Audacity niestety nie jest a tak rozbudowany, jednak dobrze sobie radzi w „podstawowych” zadaniach edycji muzyki.

---