„Przez patologię życia społecznego lub inaczej - przez rozważania o negatywnych dewiacjach społecznych - należy rozumieć refleksje nad objawami, przyczynami powstawania i istnienia problemów społecznie szkodliwych oraz nad środkami zaradczymi wobec nich stosowanymi.”
Adam Podgórecki
Ustalenie, czy jakieś opinie, poglądy, postawy, motywacje zachowania są dewiacyjne czy też nie są dewiacyjne, wymaga porównania badanych opinii, poglądów, postaw, motywacji czy zachowań z ogólnie akceptowanymi normami.
Za zjawiska patologii społecznej i także te, które winny być obłożone sankcją karną zaczynają być uważane także zjawiska, które nie tylko naruszają pewne podstawowe normy społeczne, ale które także rodzą - w sposób mnie lub bardziej widoczny i uchwytny - społeczną szkodę.
Społeczne kumulujące się doświadczenie - niektóre zjawiska przyniosą nie tylko szkodę indywidualną, ale także społeczną.
A więc gdy stopień społecznego zła jest tak duży, że samo „czyste” moralne potępienie nie wystarczy, stosuje się dalej idący (mający większą społeczną skuteczność) przymusowy ostracyzm społeczny.
Jerzy Jasiński określa patologie społeczną, jako zachowania niezgodne z normami, naruszające wzory i reguły życia społecznego.
Warunki konieczne dla określenia zachowania jako patologiczne:
zachowania naruszające normy rodzi potępienie społeczne;
występuje w skali masowej.
Systematyzacja zachowań patologicznych:
uzależnienia od substancji toksycznych lub utrata kontroli nad swoimi przyzwyczajeniami;
zachowania polegające na naruszaniu zakazów (np. przestępczość);
zachowania polegające na naruszaniu nakazów (np. opieki nad dzieckiem).
Jacek Wódz
Patologiczne są:
zachowania sprzeczne z wartościami i normami społecznymi;
występujące w większym nasileniu;
zakłócające istotne elementy dokonujących się zmian społecznych.
Jan Malec
Patologią jest ogół przypadków śmierci, obniżenie poziomu moralnego, pogorszenie samopoczucia.
Dyferenacja - postęp, rozwój