ZWĘŻENIE ZASTAWKI TRÓJDZIELNEJ
Stenosis valvular tricuspidalis
Anna Poliwodzińska
pielęgniarstwo grupa 6
Zastawka trójdzielna
(przedsionkowo-komorowa)
Funkcja zastawki polega na ukierunkowaniu przepływu krwi pomiędzy prawym przedsionkiem a prawa komora serca.
Skurcz komór powoduje zamknięcie zastawki trójdzielnej, co zabezpiecza przed wtłoczeniem krwi do przedsionka zamiast do pnia płucnego.
Podczas rozkurczu komory zastawka otwiera się - pozwalając krwi na swobodny napływ z przedsionków.
Zastawka trójdzielna
Prawidłowa zastawka trójdzielna ma powierzchnię 10-14 cm2.
Przy jej zwężeniu i powierzchni ujścia mniejszej od 3,5 cm2 pojawiają się zaburzenia hemodynamiczne wynikające z utrudnionego napływu do prawej komory.
Zwężenie uznaje się za ciężki, gdy powierzchnia ujścia jest mniejsza od 2 cm2.
Zwężenie zastawki trójdzielnej
Zwężenie zastawki trójdzielnej jest to przejściowe albo trwałe utrudnienie przepływu krwi z prawego przedsionka do prawej komory.
Zwężenie zastawki trójdzielnej
Wyróżniamy:
Zwężenie organiczne - jest następstwem gorączki reumatycznej. Izolowane zwężenie występuje rzadko, częściej razem z reumatycznymi wadami zastawki dwudzielnej.
Zwężenie zastawki trójdzielnej
2. Zwężenie czynnościowe - może być wywołane skrzepliną, dużymi wegetacjami na płatkach zastawki trójdzielnej, czy guzami przedsionka (np. śluzakiem) wpuklającymi się do komory w czasie jej wypełniania.
Zwężenie zastawki trójdzielnej
Po gorączce reumatycznej płatki zastawki trójdzielnej stają się pogrubione i zwłókniałe, a struny ścięgniste (włókna utrzymujące płatki zastawek w prawidłowej pozycji) skracają się.
Ten proces utrudnia przepływ krwi z prawego przedsionka do prawej komory oraz do naczyń płucnych.
Zwężenie zastawki trójdzielnej
Powoduje:
Zaleganie krwi, a tym samym podwyższenie się ciśnienia w prawym przedsionku i żyłach krążenia dużego.
Nie odpowiednie napełnienie prawej komory, która pozostaje mała.
Pojawienie się zastojów w wątrobie i śledzionie.
Zwężenie zastawki trójdzielnej
Spadek przepływu płucnego.
Zaleganie krwi przed prawym przedsionkiem jest przyczyną takich objawów, jak:
przepełnienie żył szyjnych
hepatomegalia (powiększenie wątroby)
obrzęki obwodowe
Zwężenie zastawki trójdzielnej
Zastój żylny pojawia się, gdy różnica ciśnień po obu stronach zastawki przekracza 5 mmHg.
Konsekwencją długotrwałej choroby może być powiększenie prawego przedsionka oraz wystąpienie zagrażających życiu zaburzeń rytmu.
Zwężenie zastawki trójdzielnej
Słyszalne są szmery przedskurczowe i śródrozkurczowe w czwartej przestrzeni międzyżebrowej po stronie lewej.
Zmiany słuchowe są bardzo podobne do zmian stwierdzanych w zwężeniu zastawki dwudzielnej.
W czasie głębokiego wdechu, zwiększa się przepływ przez prawe serca i szmery wywołane przez zmiany w jego obrębie ulegają nasileniu.
Badania diagnostyczne
Echokardiografia
Elektrokardiografia (EKG)
RTG przeglądowe klatki piersiowej
Koronarografia
Temat: Zwężenie zastawki aortalnej.
Joanna Polaczuk
Grupa 6
Pielęgniarstwo
Zwężenie lewego ujścia tętniczego
Stenosis ostii artenosi sinistri
Zwężenie lewego ujścia tętniczego czyli zwężenie zastawki tętnicy głównej (aortalnej).
Zastawka tętnicy głównej, czyli aorty zwana też aortalną, oddziela lewą komorę od aorty tj. leży w lewym ujściu tętniczym. W czasie skurczu lewej komory przez tę zastawkę przepływa krew płynąca do wszystkich narządów ciała.
Zwężona zastawka aortalna stawia zwiększony opór przepływowy krwi, który jest wolniejszy. Powoduje to wzrost ciśnienia tętniczego w lewej komorze w czasie skurczu, konieczny do pokonania oporu. Lewa komora wykonuje zwiększoną pracę i przerasta, aby podołać nadmiernemu obciążeniu. Przerost zazwyczaj postępuje powoli, a przebieg choroby może być skryty.
Charakterystyka Zwężenie lewego ujścia tętniczego jest najczęstszą wadą zastawki aorty. Występować może jako oddzielna wada lub współóistnieć z niedomykalnością zastawki aorty ze zwężeniem lewego ujścia żylnego. Z uwagi na miejsce zwężenia rozróżniamy zwężenie podzastawkowe, zastawkowe i nad-zastawkowe.
Etiopatogeneza. Zwężenie pod- i nadzastawkowe jest wrodzone. Przyczyną zwężenia zastawkowego jest najczęściej choroba reumatyczna, bakteryjne zapalenie wsierdzia oraz miażdżyca. Zwężeniu towarzyszyć mogą zwapnienia zastawki. Zwężenie ujścia aortalnego stanowi przeszkodę dla przepływu krwi z lewej komory do aorty. Początkowo wzrasta tylko ciśnienie skurczowe w lewej komorze, która kompensuje wadę przez zwiększenie siły skurczu i przedłużenieczasu wyrzucania krwi. Stopniowo dochodzi do przerostu lewej (komory, a wreszcie dojść może do niewydolności lewokomorowej
Obraz kliniczny Wada może nie powodować żadnych dolegliwości, jeśli jest dostatecznie wyrównana. Gdy kompensacja lewej komory zawodzi, zmniejszenie rzutu skurczowego prowadzi do niedokrwienia poszczególnych narządów, zwłaszcza mózgu. Chorzy skarżą się na zawroty i bóle głowy, zaburzenia widzenia oraz omdlenia. Dolegliwości wieńcowe najczęściej związane są ze współistniejącą miażdżycą tętnic wieńcowych.Badaniem fizykalnym stwierdza się przesunięcie uderzenia koniuszkowego w lewo i ku dołowi w wyniku przerostu lewej komory. Przy palpacji klatki piersiowej wyczuwa się skurczowe drżenie (koci mruk) nad podstawą serca, w prawo od mostka, wzdłuż naczyń szyjnych. W polu osłuchiwania aorty stwierdza się skurczowy szmer typu wyrzutowego (crescendo-decrescendo), w fonokardiogramie mający kształt rombu. Szmer ten może promieniować do koniuszka i czasem bywa tam najgłośniejszy.I ton może być prawidłowy lub osłabiony. Nad koniuszkiem w 0,04—0,08 s po I tonie można wysłuchać wczesnoskurczowy ton wyrzutu (ejection click). II ton nad aortą jest bardzo osłabiony lub w ogóle go brak, co świadczy o nieruchomości zastawki (duże zwężenie). W ciężkich przypadkach wysłuchuje się III i IV ton.Tętno w tej wadzie jest charakterystyczne ma małą amplitudę, jego fala powoli narasta i powoli spada (tętno małe i leniwe pulsus parvus et tardus). Przedłużenie okresu skurczu powoduje, że jest ono rzadkie (pulsus rarus). Przy palpacji tętna wyczuwa się twarde tętnice (tętno twarde pulsus durus), co zależy od stwardnienia ich ścian lub ich skurczu (podrażnienie ośrodka naczynioruchowego wskutek niedokrwienia). Ciśnienie tętnicze krwi jest niskie, o małej rozpiętości między skurczem a rozkurczeni. Radiologicznie wykazać można przerost lewej komory. Łuk aorty może być słabo zaznaczony. Czasem można wykazać zwapnienia zastawki.
Elektrokardiogram wykazuje zwykle odchylenie osi elektrycznej w lewo i cechy przeciążenia lewej komory. Występować mogą również zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (bloki częściowe lub całkowite) i śródkomorowego. Najczęstszymi powikłaniami tej wady są: niewydolność krążenia , nagła śmierć, zawał mięśnia sercowego i obrzęk płuc.
Rokowanie
Rokowanie w przypadkach pogarsza bezobjawowych jest dobre. Wystąpienie omdleń, bólów wieńcowych lub niewydolności krążenia rokowanie.
Rozpoznanie:
- opieramy na następujących kryteriach:
1) głośny szmer skurczowy nad aortą, z „kocim mrukiem" w tym miejscu,
2) brak lub osłabienie II tonu nad aortą,
3) charakterystyczne tętno i niskie ciśnienie tętnicze krwi.
OBJAWY:
- choroba ta często występuje dopiero ok. 40 roku życia,
-przeważnie są to bóle w klatce piersiowej, za mostkiem, pojawiające się w czasie wysiłku fizycznego,
-omdlenia,
-duszność wysiłkowa,
zaburzenia rytmu serca,
-występuje głośny, szorstki szmer w czasie skurczu komory promieniujący do szyi, czasem wyczuwalny ręką. Świadczy to o ciasnym zwężeniu zastawki.
-ciśnienie tętnicze jest najczęściej niskie, fala tętna narasta powoli,
-badanie ultradźwiękami wykazuje obok zmian zastawki przerost lewej komory, nawet jeśli sylwetka serca na zdjęciu rentgenowskim nie jest zmieniona.
LECZENIE:
Jeżeli występują bóle w klatce piersiowej i omdlenia, konieczne jest wszczepienie zastawki aortalnej, przeważnie poprzedzone cewnikowaniem serca, a u osób po 40 roku życia koronografię.
Leczenie operacyjne jest również konieczne w przypadku bardzo ciasnego zwężenia zastawki, nawet gdy nie występują żadne dolegliwości.
Operacja rokuje dużą poprawę, a rezygnacja z niej przez chorego może stanowić zagrożenie życia.