Definicje ochrony środowiska

Prawo ochrony środowiska 2001:

Ochrona środowiska polega na działaniu lub zaniechaniu działań umożliwiającym zachowanie bądź przywrócenie równowagi przyrodniczej koniecznej do zapewnienia współczesnemu i przyszłym pokoleniom korzystnych warunków życia oraz realizacji prawa do korzystania z zasobów środowiska i zachowania jego wartości.

Poskrobko 2007:

Ochrona środowiska jest to redukowanie lub zupełne eliminowanie zagrożeń jakie mogą negatywnie wpłynąć na środowisko. Jest ona realizowana przez system działań, których celem jest:

• zachowanie stabilnych warunków środowiska nieożywionego

• zachowanie różnorodności biologicznej na wszystkich poziomach jej organizacji

• zachowanie kulturowych, naukowych i krajobrazowych wartości ochrony środowiska

• zachowanie lub przywrócenie równowagi przyrodniczej

Ochrona środowiska jest to niedopuszczenie do niepożądanych zmian wywołanych przez zanieczyszczenia itp.

Polityka ekologiczna kraju ma na celu stworzenie warunków niezbędnych do realizacji ochrony środowiska.

Polityka ekologiczna - świadoma i celowa działalność państwa, samorządów terytorialnych i podmiotów gospodarczych w zakresie gospodarowania środowiskiem, czyli użytkowaniem jego zasobów i walorów, odnowy i kształtowania ekosystemów lub wybranych elementów biosfery.

Polityka ochrony przyrody w Polsce.

• polityka ekologiczna państwa 1991

• II polityka ekologiczna państwa 2001

Cel polityki ekologicznej państwa: zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego kraju (mieszkańców, infrastruktury społecznej i zasobów przyrodniczych)

Cele: krótko - , średnio - i długookresowe.

Zasady polityki ekologicznej:

1. zasada zrównoważonego rozwoju

2. zasada integracji polityki ekologicznej z politykami sektorowymi

3. zasady równego dostępu do środowiska przyrodniczego - traktowana jest w trzech kategoriach: sprawiedliwości międzypokoleniowej - zaspokajanie potrzeb materialnych i cywilizacyjnych obecnego pokolenia z równoczesnym tworzeniem i utrzymywaniem warunków do zaspokajania potrzeb przyszłych pokoleń; sprawiedliwość międzyregionalna i międzygrupowa - w ramach dostępu do ograniczonych zasobów i walorów środowiska dla różnych grup społecznych obecnego pokolenia; równoważenie szans pomiędzy człowiekiem a przyrodą.

4. zasada regionalizacji: danie usprawnień dla samorządu terytorialnego i województw do ustalania regionalnych opłat, normatywów, ulg i wymogów ekologicznych wobec jednostek gospodarczych;

• zróżnicowanie ogólnokrajowych narzędzi polityki ekologicznej, w odniesieniu do 3 rodzajów obszarów: silnie przekształcone i zdegradowane lub zagrożone degradacją; o wysokich walorach przyrodniczych; obszary pośrednie - przewaga intensywnego rolnictwa i przemysł w rozwoju umiarkowanym

• skoordynowanie polityki regionalnej w ramach ekosystemów europejskich.

5. zasada uspołecznienia

6. zasada „zanieczyszczający płaci”

7. zasada prewencji - zapobieganie powstawaniu zanieczyszczeń, a także recycling, odzysk energii, wody i surowców ze ścieków i odpadów oraz gospodarcze wykorzystanie odpadów zamiast ich składowanie; wprowadzanie w przedsiębiorstwach systemów zarządzania środowiskowego w oparciu o międzynarodowe normy ISO 14001, EMAS

8. zasada przezorności

9. zasada stosowania najlepszych dostępnych technik (BAT)

10. zasada subsydiarności - UE przekazywanie poszczególnych kompetencji w zakresie ochrony środowiska miasta, gminy, województwa, jeśli jest pewność, że dane problemy ochrony środowiska zostaną załatwione skutecznie.

Obszary zainteresowań polityki ekologicznej:

1. problemy o charakterze strategicznym:

• oddziaływanie na takie kształtowanie polityki makroekologicznej

• dostosowanie polityk sektorowych do zadań ZR (ochrony zasobów naturalnych) poprawa jakości środowiska we wszystkich elementach (powietrze, woda, itd.) i na wszystkich specyficznych obszarach terytorium państwa (miasta i osiedle ludzkie, w tym szczególnie obszary zdegradowane, tereny rolnicze)

• ograniczenie presji konsumpcji na środowisko, poprzez kreowanie proekologicznych wzorców konsumpcji

• zapewnienie społeczeństwu dostępu informacji o środowisku

• zapewnienie zgodności polskiej polityki ekologicznej z kierunkami i zakresami działań przyjętych w polityce ekologicznej UE

• promowanie ZR na arenie międzynarodowej

2. problemy o charakterze taktycznym (realizacyjnym):

• doskonalenie narzędzi realizacji polityki ekologicznej (prawnych, administracyjnych, ekonomicznych)

• dostosowanie do wymogów UE

• promowanie zasad i systemów zarządzania środowiskowego

• doskonalenie struktur zarządzania środowiskiem na wszystkich szczeblach

---