Podawanie leków do pęcherza moczowego

Pęcherz moczowy

Przed wprowadzeniem leków do pęcherza moczowego należy założyć do niego cewnik. Po opróżnieniu pęcherza moczowego z moczu cewnik pozostawia się na miejscu i łączy zewnętrzny koniec cewnika z jałowym lejkiem, przez który wprowadza się roztwór leku do pęcherza. Można również wprowadzić lek do pęcherza używając strzykawki, należy jednak wykonywać to delikatnie i powoli.

Pęcherz moczowy

Szybkość, z jaką wstrzykuje się płyn przez strzykawkę, powinna odpowiadać tej, z jaką roztwór, przedostawałby się na zasadzie siły ciążenia. Udaje się to przeprowadzić wykonując ruchy obrotowe tłokiem strzykawki zamiast popychania go do przodu. Po wprowadzeniu leku usuwa się cewnik, a na okolicę otworu zewnętrznego cewki moczowej kładzie się jałowy gazik lekko uciskając otwór zewnętrzny cewki.

Pęcherz moczowy

Zaleca się choremu utrzymanie wprowadzonego do pęcherza płynu zawierającego lekarstwo przez określony czas, z reguły 20 – 30 minut.

Cewka moczowa

Często zaleca się wprowadzenie czopka do cewki moczowej bezpośrednio po wpuszczeniu lekarstwa do pęcherza moczowego. Po oddaniu przez chorego moczu oczyszcza się okolicę otworu zewnętrznego cewki moczowej i krocza, zwilża koniec czopka wodą i wprowadza go do cewki. Natychmiast po wprowadzeniu czopka okolicę otworu zewnętrznego silnie uciska się jałowym gazikiem do chwili rozpuszczenia czopka lub ustąpienia kurczu.

Cewka moczowa

Trwa to zwykle 10 minut. Poleca się choremu wstrzymanie się od oddawania moczu przez 15 – 30 minut, ponieważ w ten sposób doszłoby do wydalenia lekarstwa.

Płukanie pęcherza moczowego

Definicja
To zabieg polegający na kilkakrotnym podawaniu do pęcherza moczowego jałowego płynu płuczącego za pomocą cewnika trójkanałowego lub dwubieżnego cewnika Foleya.

Płukanie pęcherza moczowego

Cele zabiegu:
- Zapobieganie powstawaniu skrzepów u pacjentów z krwawieniem z pęcherza moczowego,
- Zapobieganie zakażeniu dróg moczowych,
- Podawanie leków np. cytostatycznych, antybiotyków

Płukanie pęcherza moczowego

Do płukania stosuje się najczęściej następujące środki lecznicze:
- antybiotyki zgodnie z antybiogramem (miejscowe działanie leku o dużym stężeniu) np. 0,25% roztwór neomycyny

- 0,1% roztwór azotanu srebra (zmniejsza obrzęk błony śluzowej pęcherza),

- 1 – 1,5% roztwór rivanolum (działa odkażająco),

- 0,9% roztwór NaCl (mechanicznie oczyszcza)

Płukanie pęcherza moczowego

Wskazania do płukania pęcherza moczowego:

- tamponada pęcherza moczowego,

- stany po operacjach urologicznych lub w chorobach urologicznych (wyłuszczenie gruczolaka gruczołu krokowego) oraz w wypadku krwawiących guzów pęcherza,

- zapobieganie i leczenie powikłań związanych z cewnikiem założonym na stałe,

- ciągłe płukanie pęcherza.

Płukanie pęcherza moczowego

Przeciwwskazania:

- stan zapalny dróg moczowych.

Przygotowanie sprzętu:

- jałowy płyn do płukania (0,9% roztwór soli fizjologicznej, 0,1% roztwór azotanu srebra, 3% roztwór kwasu bornego lub 0,02% roztwór chlorheksydyny – hibitane)

- na zlecenie lekarza można podać antybiotyki lub leki cytostatyczne

Płukanie pęcherza moczowego

Przygotowanie sprzętu cd.:

- cewnik trójkanałowy lub dwubieżny cewnik Foleya,

- miska nerkowata,

- jałowa strzykawka typu Janeta

- 2 zaciski do drenu

- jałowy worek na mocz

- podkład zabezpieczający

- rękawiczki jednorazowego użytku

- słój na mocz.

Płukanie pęcherza moczowego

Opis procedury z uzasadnieniem:

1. Sprawdzenie tożsamości pacjenta – pozwala na uniknięcie pomyłki

2. Przygotowanie zestawu – pozwala na dobrą organizację pracy

3. Przygotowanie miejsca zabiegu (rozstawienie parawanu) – zapewnienia warunki intymności pacjentowi

Płukanie pęcherza moczowego

4. poinformowanie pacjenta o celu i sposobie wykonania zabiegu oraz konieczności zgłaszania objawów takich jak ból, skurcze mięśni pęcherza – minimalizuje lęk pacjenta, chroni przed możliwością wystąpienia powikłań.

5. Uzyskanie zgody na zabieg – zapewnia podmiotowe traktowanie pacjenta.

6. Higieniczne mycie rąk oraz nałożenie rękawiczek jednorazowego użytku – chroni przed wystąpieniem zakażenia.

Płukanie pęcherza moczowego

7. Założenie zacisku na końcówkę cewnika – zapobiega wydostaniu się moczu poza światło cewnika.

8. Odłączenie cewnika od jednorazowego worka na mocz – umożliwia wykonanie dalszej części procedury.

9. Nabranie w sposób jałowy ok. 30 – 40 ml wybranego płynu o temperaturze ok. 30°C – chroni przed wystąpieniem powikłań u pacjenta

Płukanie pęcherza moczowego

10. Odpowietrzenie strzykawki typu Janeta – zapobiega dostaniu się powietrza do pęcherza moczowego.

11. Zdjęcie zacisku i powolne podawanie płynu antyseptycznego – zapobiega wystąpieniu bolesnych skurczów pęcherza moczowego.

12. Ponowne zamknięcie światła cewnika – pozwala na utrzymanie płynu w pęcherzu moczowym.

Płukanie pęcherza moczowego

13. Zdjęcie zacisku i kontrolowanie wypuszczanego płynu – zapobiega wystąpieniu bolesnych skurczów pęcherza moczowego.

14. Czynności wyżej wymienione powtarzamy do momentu uzyskania czystego płynu z pęcherza moczowego – minimalizuje możliwość wystąpienia zakażenia pęcherza moczowego.

Płukanie pęcherza moczowego

15. Odłożenie zużytego sprzętu do miski nerkowatej – zapobiega zakażeniom szpitalnym.

16. Połączenie cewnika z jednorazowym, jałowym workiem na mocz – minimalizuje możliwość wystąpienia zakażenia pęcherza moczowego.

17. Uporządkowanie miejsca (pomoc pacjentowi w przyjęciu wygodnej pozycji) – zapewnia pacjentowi odpoczynek po zabiegu

Płukanie pęcherza moczowego

18. Uporządkowanie zestawu – zapobiega zakażeniom szpitalnym

19. Zdjęcie rękawiczek jednorazowego użytku oraz higieniczne mycie rąk – zapobiega zakażeniom szpitalnym

20. Udokumentowanie zabiegu – pozwala na uniknięcie pomyłki.

Cewniki Couvelaire’a

Cewnik Couvelaire’a