31 .Omów znaczenie rozmowy wstępnej w kontekście dalszej pracy z osadzonym. Niezwłocznie po umieszczeniu skazanego w ceii przejściowej, wychowawca lub wyznaczony funkcjonariusz przeprowadza z nim rozmowę informacyjną, w której zapoznaje go w szczególności z prawami i obowiązkami '•^32 ' -stalonym w zakładzie porządkiem wewnętrznym,

Rozmowa wstępna jest jedną z trudniejszych rozmów i ma duży wpływ na dalsze losy osadzonego, nie tylko podczas odbywania kary Rozmowa pozwala wstępnie sklasyfikować osadzonego, bo przecież przyjmiemy inne środki i metody oddziaływania wobec alkoholika, a inne wobec złodzieja. A więc od efektów tej rozmowy uzależniony jest dobór technik stosowanych potem wobec skazanego. Dobrze przeprowadzona rozmowa wstępna n to dobra diagnoza i potem dobre zastosowanie właściwych rozwiązań w programie indywidualnego oddziaływania. Istotnym też jest wywarte przez wychowawcę wrażenie na skazanym. Jeżeli będzie pozytywne - to skazany nie będzie unikał kontaktów i współpracy z wychowawcą-Ocf ROZMOWY wstępnej -to jest pierwszego lub drugi kontaktu wych z osadzonym po róż infor. ROZMOWA wstępna pełni następujące funkcje

1. tonującą- ta funkcja ma za zadanie uspokojenie osadzonego, stonowanie Jego nastrojów, sprostowanie jego wiedzy o więzieniu /bo może być nieprawdziwa/

2.diagnostyczną - wychowawca przeprowadza rozpoznanie, jakie osadzony ukończył szkoły, jaki posiada zawód i kwalifikacje, jaką ma sytuację rodzinna,, jakie posiada nawyki, uzależnienia i upodobania, w t/m seksualne, czy dokonywał samoagresji. Ponadto wychowawca ocenia, jaki ma charakter i sposób bycia, jak osadzony postrzega świat i jaki jest jego stosunek do 'a^tu przymusu odbycia kary p.w., jakie ma potizriby czego mu brakuje 4. ostrzegawczą - wychowawca ostrzega D'.^ćcl przynależnością do podkultury •A'L';:ienn?j i przed nielegalnymi kontaktami

33. Omów zasady wykonywania kary pozbawiania wolności wobec skazanych stwarzających poważne zagrożeni spoicczne albo poważne zagrożenie dla &ezp;eczeństwa zakładu =•" 88b W zakładzie karnym typu domkniętego skazani, o których mowa w art. SSa § 2, odbywają karę w następujących warunkach.

"'/ cele mieszkalne oraz miejsca i pomieszczenia wyznaczone do' pracy, nauki, p'•ze prowadza n ta spacerów, widzeń, ydprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu wyposaża się w odpowiednie zabezpieczenia techniczno-ochronne,

2) cele mieszkalne pozostają zamknięte całą dobę i są. częściej kontrolowane niż te, w których osadzeni są skazani, wobec których nie podjęto decyzji, o której mewa w art. 76 § l pkt7,

3) skazani mogą uczyć się. pracować, bezpośrednio uczestniczyć w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii oraz korzystać z zajęć kulturalno-, oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu, tyłków oddziale, w którym są osadzeni.

4) poruszanie się skazanych po terenie zakładu karnego odbywa się pod wzmocnionym dozorem i jest ograniczone tylko do niezbędnych potrzeb,

5) skazanych poddaje się kontroli osobistej przy każdorazowym wyjściu i powrocie do cel,

6) spacer skazanych odbywa się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem,

7) sposób osobistego kontaktowania się przedstawicieli podmiotów określonych w art. 38 § l ze skazanymi określa każdorazowo dyrektor zakładu karnego.

8) widzenia skazanych odbywają się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem. Skazani nie mogą korzystać z widzeń w obecności skazanych, wobec których nie podjęto decyzji, o której mewa w art. 76§lpkt7,

9) widzenia mogą być udzielane w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobami odwiedzającymi, jeżeli zachodzi poważne zagrożenie bezpieczeństwa osób odwiedzających- Decyzje w tej sprawie podej­muje dyrektor zakładu karnego. Ni® dotyczy to osób, o których mowa w art. 8 § 3. Jednak na żądanie tych osób widzeń udziela się w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt ze skazanymi. W czasie korzystania z widzeń skazani nie mogą spożywać artykułów żywnościowych i napojów.

10) skazani nie mogą korzystać z własnej odzieży i obuwia,

36.Przedstaw i omów czynniki wpływające na kształtowanie autorytetu.

AUTORYTET - to wyrobiona wtaścfwość , ale i posiadanie cech > w opinii innych ludzi pożądanych, przez co osoba je posiadająca staje się postacią znaczącą w sensie posiadania wiedzy i umiejętności, przez co staje się ona osobą odniesienia, do której inni by się chcieli upodobnić, ale i przyjmować jej rady bez podejrzeń. Wychowawca posiadający autorytet, będzie postacią znaczącą i osobą odniesienia dla wychowanka, który wówczas będzie uwzględniał rady, sugestie, opinie i oceny wychowawcy oraz będzie aprobował jego działania. Autorytet formalny - jest oparty na stosunku zewnętrznym (więzień traktuje kontakty z wychowawcą Jako sposób na unikanie kar albo uzyskanie jakichś korzyści), a zatem opinie, rady, sugestie czy oceny wychowawcy nie mają dla skazanego wartości, samu obojętne, albo też odbierane są Jako karzące. A Ł/Tory rer nieformalny /rzeczywisty/ - jest oparty na stosunku wewnętrznym (wychowawca Jest dla sk. osobą odniesienia). Sk, zabiega o aprobatę swego postępowania u wychowawcy, a zatem zachowanie wychowawcy ma dla sk. wartość nagradzającą Cechy wychowawcy, konieczne dla zbudowania autorytetu /zeczywsfegorstanowczość, sprawiedliwość, słowność, fachowość, prawdomówność, szacunek do innych, poszanowanie godności osadzonych. Autorytet buduje się powoli, nie powstaje on nagle > ale jest niezbędnym warunkiem pomyślnej resocjalizacji Ocena, czy zbudowaliśmy autorytet formalny czy rzeczywisty, nie jest łatwa, bo wskaźnikiem autorytetu wychowawcy są motywy skłaniające skazanego do dobrego zachowania, a te są trudne do określenia. Znaczenie autorytetu:

a/ formalnego > nie ma znaczenia w resocjalizacji, b/ rzeczywisty > jest podstawą w resocjalizacji, bo osadzony : ma do wychowawcy zaufanie, postrzega wychowawcę jako osobę znaczącą, dlatego w swym zachowaniu stara się i łatwiej mu przyjąć akceptowane zasady współżycia społecznego

38. Art. 76. § 1. Do zakresu działania komisji penitencjarnej należy:

1) kierowanie skazanego do właściwego zakładu karnego, jeżeli nie określili tego sąd w wyroku,

2) kierowanie skazanego do określonego systemu odbywania kary, jeżeli nie określił tego sąd w wyroku,

3) ustalanie indywidualnych programów oddziaływań na skazanego i dokonywanie ocen ich wykonywania,

4) dokonywanie ocen okresowych postępów skazanego w resocjalizacji,

5) kwalifikowanie skazanych do nauczania w szkołach i na kursach.

6) kwalifikowanie skazanych, o których mewa w art. 84 § 2, do zakładów karnych dla młodocianych oraz skazanych, o których mowa wart. 96 § 3, do odbywania kary w oddziałach terapeutycznych,

7) kwalifikowanie skazanego, o którym mowa wart 88 § 4. jako wymagającego osadzenia w zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo zakładu, raz wymienionego wart. 88 § 3, jako wymagającego osadzenia w tym zakładzie w wyznaczonym oddziale lub celi oraz dokonywanie, co najmniej raz na 3 miesiące, weryfikacji tych decyzji,

8)weryf i kowanie indywidualnych programów oddziaływania albo indywidualnych programów terapeutycznych, a także kierowanie i wycofywanie skazanych z oddziałów terapeutycznych,

9)wyrażanie. opinii, w sprawach przyznania skazanemu przepustki, o której mowa w art 91 pkt 7 lub art. 92 pkt 9. oraz nagrody, o której mowa wart 136 § 1 pkt 7 lub 8. wówczas gdy są one udzielane:

a) po raz pierwszy.

b)po przerwie trwające) dłużej niż 6 miesięcy,

c) po powstaniu istotnych zmian w sytuacji prawnej lub rodzinnej skazanego,

10)wyrażanie opinii w sprawach-

a) przyznania nagrody, o której mowa wart. 138 § 1 pkt 71 ub 8, skazanemu skierowanemu do odbywania kary w zakładzie karnym typu zamkniętego,

b)projektu porządku wewnętrznego zakładu karnego oraz zmiany tego porządku,

c) innych przekazanych jej przez dyrektora,

11) podejmowanie decyzji w sprawie korzystania przez skazanego z uprawnień określonych wart. 107 oraz zwolnienia z wykonywania pracy, na podstawie art-121 §7,

12)wykonywanie innych zadań przewidzianych w ustawi i w przepisach wydanych na jej podstawie. § 3. W wypadku określonym w § 2 decyzję komisji penitencjarnej może także uchylić dyrektor Okręgowy albo dyrektor generalny Służby Więziennej

39. Przedstaw socjologiczny obraz jednostki. GRUPA SPOŁECZNA > zbiór ludzi zespolonych ze sobą trwałą więzią społeczna., posiadający własne wartości i odrębność. Podział grup:

"l.małe, w których istnieją osobiste więzi, np.

przyjacielskie,

2-duze, w których styczność i więzi mają charakter

pośredni,

3.krótkotrwałe, roszące się w celu rozwiązania konkretnej sytuacji

4. długotrwałe, funkcjonujące fakultatywnie "permanentnie

5.formalne, oparte o z góry ustalone zasady >

normy ustne tub pisane,

S.nieformalne, gdzie organizacja i kontrola jest

nieformalna.

W zbiorowości więziennej jest: personę! więzienny

i osadzeni. Jest to układ o złożonej strukturze,

gdzie elementy formalne przeplatają się z

nieformalnymi. Odmienność tych grup wynika ze:

1. sposobów uczestnictwa w zbiorowości więziennej > personet dobrowolnie i odpłatnie, osadzeni z przymusu,

2. różnego sposobu sformalizowania zachowania, motywów postępowania oraz stosunku do celów zakładu penit.

Personel > grupy formalne realizujące zadania szczegółowe /poszczególne działy służb/; inne grupy formalne f-szy. np. związek zawodowy -Na dominującą organizacje formalna, f-szy w zakładzie, nakładają się również układy oparte na więzi nieformalnej.

3 typy grup występujących w zbiorowości osób pozbawionych wolności;

1] formalne, powołane przez administrację, mające określony cel: klasy szkolne, grupy robocze, grupy wychowawcze, spacerowe, skład celi, podgrupy klasyfikacyjne itp.. O ich formalnej organizacji decydują przepisy prawne oraz decyzje kiercwnict/i/a, a osadzeni nie maja wpływu na kształt i skład grupy. 21 nieformalne - są to grupy koleżeńskie /wafle, herbatnicy/ i grupy o charakterze przestępczym /grypsera/. Tworzą się w oparciu o więź nieformalną własny wybór. Słaba kontrola i brak ingerencji ze strony f-szy nadaje im specjalna wymowę i wartość więzi integrujących grupę, Pozytywne czynniki więzi koleżeńskich można wykorzystać w pracy penitencjarnej Motywy łączenia się osadzonych w zbiorowości: więź terytorialna /zlomale/, wspólny pobyt w innym ZK, podobna postawa moralna /cha rakte mość/, wspólne przeko^nia i dążenia /planowanie przyszłej działalności przestępczej/, przeciwność! /silny ze słabym/, motyw emocjonalny /konieczność zaspokojenia potrzeby czułości/, motyw materialny 3] półformalne - grupy pośrednie między w»». i uznawanie przez administrację, np kółka zainteresowań, kluby AA, zespoły /sami dobrowolnie zgłaszają akces/, ich walory wychowawcze są pozytywne.

2. Funkcje wykonywania kary pozbawienia , wolności

-funkcja represyjna - już samo osadzenie ies-represją i dolegliwością. Jest też forma odpłaty społecznej za popełnione przestępstw a '3'z¹? odebraniem osobie pozbawionej wolność;

możliwości samostanowienia o sobie Natozon. jest również obowiązek poddania się drobiazgowym przepisom.

-funkcja gwarancyjna - ma szczególne znaczenie w wykonywaniu kary pozbawienia wolności. Jest to funkcja o najszerszym zakresie działania i oznacza, że wykonywanie kary nie może przekraczać warunków określonych prawem,a i humanitarny stosunek do skazanego zakreśla pewną granicę uciążliwości. Pojecie humanitarnego stosunku do skazanego to poszanowanie godności ludzkiej, dostrzeganie jego potrzeb duchowych, kulturalnych, religijnycr oraz gwarancja zabezpieczenia minimum warunków materialne • bytowych,

- funkcja izolacyjne - zabezpieczająca - to jedna z najważniejszych funkcji i odgrywa doniosła i-oie będąc formą ochrony

i obrony wolnego społeczeństwa przed przestępcą i przestępczością zorganizowaną, Uniemożliwia popełnianie dalszych przestępstw przez izolację przestępcy od dotychczasowego środowiska. Na bezwzględną karę pozbawienia wolności skazuje się przecież sprawców najgroźniejszych czynów, poważnie wykolejonych społecznie, niebezpiecznych dla porządku prawnego. Wykonywanie kary w izolacji różnego stopnia może też wynikać z innych powodów, np. zdrowotnych, zapobieżenia wypadkom nadzwyczajnym, wykonywania kary dyscyplinarnej. Funkcja izolacyjne -zabezpieczająca ponadto ma za zadanie zapewnienie bezpieczeństwa i porządku w jednostkach penitencjarnych oraz chronienie współosadzonych, ich zdrowia i życia. A i paradoksalnie -jest też początkiem społecznej readaptacji skazanego,

- funkcja readaptacyjna - polega na przygotowaniu skazanego do samodzielnego, oez żadnej kontroli, życia w społeczeństwie. Główne zadanie więzienników to poprawa skazanego i przywrócenie go społeczeństwu pozytywnie zmienionego, lepszego człowieka, akceptującego ; przestrzegającego wszystkich zasad współżycia społecznego

- funkcja prewencyjna - to zapobieganie popełnianiu nowych przestępstw. Kara pozbawienia wolności Jest przestrogą dla innego potencjalnego przestępcy, że każdy sprawca ponosi karę za swój pozaprawny czyn. Rozpatrując problem poszczególnych funkcji wykonywania kary pozbawienia wolności, uważam, że powinno się dążyć do ustalenia pewnej równowagi między nimi. Na przykład, funkcja izolacyjne - zabezpieczająca często koliduje z funkcją readaptacyjna. Ale na pewno będzie należał się jej prymat w przypadku skazanych stanowiących poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub wciąż powiązanych z organizacjami przestępczymi.