METODY KLASYCZNE( KONWENCJONALNE)
Opowiadanie: słowne, obrazowe i emocjonalne przedstawienie przebiegu określonego wydarzenia historycznego, zjawiska, nieznanych osób, przedmiotów z uwzględnieniem opisu najbardziej charakterystycznych szczegółów
Cechy opowiadania:
przekazanie nowych treści historycznych
nawiązanie do posiadanych przez uczniów doświadczeń
Operuje zrozumiałym i plastycznym językiem
Posiada przejrzystą konstrukcję i akcentuje sprawy najbardziej istotne przez grupowanie wokół nich faktów drugorzędnych i uzupełniających
Pojawiają się elementy uczuciowości i dramatyzmu, aby apelować do sfery emocjonalnej ucznia
Styl gawędziarski
Wzbogacanie treści narracji poprzez stosowanie różnych technik narracji: przytaczanie fragmentów tekstu źródłowego, literatury, korzystanie z przeźroczy, obrazów, ilustracji
Funkcje opowiadania:
pobudza myślenie konkretno-obrazowe
oddziałuje na wyobraźnię uczniów
sprzyja formowaniu poglądów i przekonań
wpływa na emocje uczniów
Opis : słowne, obrazowe przedstawienie składników danego wydarzenia historycznego lub charakterystyka właściwości poszczególnych składników jak rzeczy, ludzie, ich czyny.
Cechy opisu:
opisowi powinien towarzyszyć pokaz ( schematy, diagramy, szkice, eksponaty)
powinien dawać wyobrażenie zmian tych składników i ciągłej ich ewolucji
zjawiska historycznego nie można w pełni zademonstrować dlatego posługujemy się analizą logiczną. Polega ona na podaniu jego genezy, cech charakterystycznych i znaczenia w dalszym rozwoju wypadków. Wymaga także pisemnego zwerbalizowania -na tablicy i w zeszytach uczniowskich kilku najważniejszych elementów obrazujących zjawisko. Zapis ten powinien być krótki.
Funkcje opisu:
Wnikliwa obserwacja
Kształtowanie obserwacji
Przygotowanie do właściwego rozumienia pojęć historycznych
Nabywanie umiejętności analitycznych i syntetycznych
Wykład: zespół czynności i zabiegów metodycznych, z dominującą rolą słowa mówionego nauczyciela, ale pozostających w związku z innymi rodzajami aktywności metodycznej np.
wykorzystywaniem źródeł historycznych
literatury popularnonaukowej
mapy
schematu
diagramu
filmu
obrazu lub fotografii
przedmiotu
Funkcje wykładu:
Aktywizuje myślenie hipotetyczno-obrazowe
Opisuje układy rzeczy, zjawisk, wydarzeń i procesów
Ukazuje związki i zależności pomiędzy nimi
Cechy wykładu:
Należy przestrzegać reguł logicznej struktury podawanych treści
Należy zadbać o rozpoznanie przygotowania intelektualnego słuchaczy
Występuje tu hierarchiczny, zazwyczaj w porządku chronologicznym usystematyzowany układ omawianych zdarzeń
Treść nie powinna być identyczna z tekstem podręcznika
Rodzaje wykładów :
organizacyjny na początku roku szkolnego, dla przedstawienia m.in. programu nauczania, zasad pracy na lekcji czy wymaganych pomocy dydaktycznych( podręcznik, atlas, teksty źródłowe, literatura uzupełniająca)
informacyjny: kiedy poszerzamy i uzupełniamy wiedzę podręcznikową, wprowadzamy nowe zagadnienia w szerszym ujęciu, pokazujemy nowe pola poszukiwań
analityczny: podczas którego przeprowadzamy przykładowa analizę określonego zjawiska historycznego, omawiając kolejno jego genezę, przebieg i skutki
syntetyczny: przydatny zwłaszcza do omówienia większych partii materiału, podsumowanie epok historycznych, kiedy ważna jest umiejętność selekcji i hierarchizacji elementów większej struktury
problemowy: w którym najpierw stawiany jest problem, a następnie ukazujemy możliwe sposoby jego rozwiązania
z elementami innych metod, takich jak opowiadanie, opis, pogadanka
Pogadanka: inaczej zwana rozmową nauczającą, choć jest zaliczana do metod klasycznych jest w pełni aktywizującą metodą. Polega na dochodzeniu do nowych informacji przez udzielanie odpowiedzi na odpowiednio dobrane pytania
Rodzaje pytań:
przygotowawcze: za pomocą których przywołujemy wiadomości niezbędne w dalszej rozmowie, powtarzamy je i zwracamy uwagę na kwestie ważne dla rozwinięcia tematu. Np. czy ktoś z was był w…? kto z was przypomni przyczyny …, Pamiętacie kiedy..?
Naprowadzające : pozwalające uczniom łączyć fakty i zjawiska, dochodzić do nowej wiedzy, porządkować, selekcjonować i uściślać informacje. Np. jak sądzicie, z jakiego powodu.., jeżeli przyjmiemy, że …, to dlaczego..
Pobudzające do posługiwania się zdobytą wiedzą w nowych sytuacjach. Np. wyobraźcie sobie, że … , co by się wówczas stało?
Podsumowujące skłaniające do formułowania wniosków i ocen oraz do refleksji nad zdobytymi wiadomościami
Cechy pogadanki:
wymaga wstępnego przygotowania ucznia w zakresie omawianego tematu.
Należy precyzyjnie określić cel pogadanki i tak kierować pytania, by uzyskać pożądane odpowiedzi.
Pytania powinny być krótkie, precyzyjne i jednoznaczne
Starajmy się unikać pytań rozstrzygających, wywołujących prostą odpowiedź
Może występować na różnych etapach lekcji( jako element rekapitulacji wtórnej, części wprowadzającej czy podsumowaniu)