Twórcami szwedzkiego systemu wychowania fizycznego głównie była rodzina Lingów. Wychowanie fizyczne w Szwecji opierało się na czterech rodzajach gimnastyki:

- Gimnastyka wychowawcza

- Gimnastyka estetyczna

- Gimnastyka wojskowa

- Gimnastyka lecznicza

Najtrwalszą zasadą w systemie gimnastycznym Pehra Linga była „Niezbędny jest ścisły związek wychowania fizycznego z medycyną”

Powstał w Szwecji Centralny Instytut Wychowania Fizycznego, gdzie organizowano kursy kształcenia dla nauczycieli gimnastycznych:

-Jednoroczny kurs dla nauczycieli szkół elementarnych,

-Dwuletni kurs dla nauczycieli szkół średnich,

-Roczne kursy gimnastyki leczniczej,

Pehr Ling usystematyzował ćwiczenia w dwie grupy.

- Ćwiczenia bez przyrządów, były to ćwiczenia wolne bez podparcia: ćwiczenia ramion, nóg i tułowia oraz ćwiczenia z podparciem, z jednym lub z kilkoma współćwiczącymi.

- Ćwiczenia na przyrządach, jak zwisy, wspinania, przeploty, skłony napięte, ćwiczenia równoważne, skoki woltyże na koniach żywych lub drewnianych.

W nauce ćwiczeń fizycznych stosowano naczelną zasadę pedagogiki - stopniowanie trudności od ćwiczeń prostych do złożonych. Lekcja jako jednostka programowo-metodyczna powinna posiadać zwartą wewnętrzną strukturę. Każdą jednostkę lekcyjną należy rozpoczynać od ćwiczeń wstępnych i przechodzić do coraz trudniejszych, wymagających większego natężenia wysiłku organizmu. Końcową część lekcji winny wypełniać ćwiczenia odprężające, przywracające organizm do stanu zrównoważenia po wysiłku i napięciu. Wykonywano ćwiczenia takie jak:

1. wstępne ćw. Nóg,

2. skłony na piętę,

3. zwisy,

4. ćw. Równowagi,

5. ćw. Karku, grzbietu, barków,

6. ćw. Mięśni brzucha,

7. ćw. Naprzemianstronne,

8. marsze i biegi,

9. skoki,

10. ćw. Końcowe głównie oddechowe.

Gimnastyka szwedzka stała się wzorem dla innych krajów. Zajmowano się również wychowaniem fizycznym kobiet z uwzględnieniem ich fizjologii.

---