KINEZOTERAPIA

Ruch jako lek nie ma substancji i opakowania. Substancją tego leku jest pomysł zrodzony z nauki i doświadczenia, jego podanie wymaga prawdziwego mistrzostwa. Przekazanie go choremu wraz z osobowością i sercem, czyni ten lek niezastąpionym.

RUCH TO ŻYCIE => BEZRUCH TO ŚMIERĆ !!!

Zasady wykonywania ćwiczeń fizycznych:

- ćwiczenia muszą być dobierane indywidualnie,

- osoba wykonująca ćwiczenia musi umieć świadomie rozluźnić mięśnie,

- w czasie ćwiczeń dobieramy pozycje izolowane (pozycje stabilizujące niećwiczony odcinek,

lub zapewniające pozycje stabilizującą),

- stabilizujemy odcinek bliższy

- ruch powinien odbywać się płynnie, wokół fizjologicznej osi stawów i we właściwej

płaszczyźnie (czołowa, strzałkowa, poprzeczna),

- ćwiczenia prowadzi się w odpowiednim tempie,

- nasilenie ćwiczeń powinno być tak dobierane, aby nie powodowało stanów zapalnych i

nadmiernego zmęczenia słabszych mięśni, ćwiczenia nie powinny wywoływać dolegliwości

bólowych, utrzymujących się przez wiele godzin,

- ćwiczenia prowadzi się wdł. odpowiedniego konspektu,

plan ćwiczeń obejmuje:

* część wstępną (ok.5 min.)

* część zasadniczą (ok.30-40 min.)

* część końcową (ok.5-10 min.).

Aktywność w czasie ćwiczeń systematycznie rośnie, osiągając maksimum w II części.

- zajęcia muszą być bezpieczne.

Systematyka ćwiczeń - rodzaje wykonywania ćwiczeń:

- wzmacniające

- rozciągające

- rozluźniające => ćwiczenia specjalne

- koordynujące

- oddechowe

- bierne

- czynne

- prowadzone albo wspomagane

- samowspomagane

- izometryczne

- czynne w odciążeniu

- ćwiczenia z oporem

- synergistyczne

- ze względu na ilość osób

- w zależności od wpływu na organizm.

Cele i zadania kinezoterapii:

- ćwiczenia zapobiegają ograniczeniom ruchów w stawie,

- zapobiegają osłabieniu mięśni i ich zanikom,

- przeciwdziałają obrzękom,

- przywracają siłę, wytrzymałość i ruchomość,

- redukcja nerwowo - mięśniowa,

- poprawa koordynacji i równowagi,

- koordynacja wad postawy

- poprawa czynności ukł. sercowo - naczyniowego,

- poprawa i pobudzenie ośrodkowego ukł. nerwowego,

- zwiększenie wydolności i sprawności ogólnej organizmu.

WYDOLNOŚĆ FIZYCZNA

Jest to zdolność do wykonywania ciężkiej lub długotrwałej pracy fizycznej. Wykonywana jest ona bez zaburzeń homeostazy i przy zapewnieniu pełnej restytucji (powrotu) po ich zakończeniu.

Głównym czynnikiem decydującym o wydolności jest sprawność zaopatrywania tkanek w tlen. Na początku każdego wysiłku zapotrzebowanie takie rośnie, rośnie także jego zużycie, po pewnym czasie nast. równowaga - jest to tzw. równowaga czynnościowa.

Przedłużająca się ciężka praca doprowadza do osiągnięcia przez organizm maksymalnego pułapu swoich możliwości jest to tzw. pułap tlenowy. Przekroczenie tej granicy powoduje powstanie niedoboru tlenu i narastanie beztlenowych procesów metabolicznych. Im większy jest próg tlenowy tym większą prace można wykonać.

---