Charakterystyka i pochodzenie społeczności regionalnej

Śląsk pod względem społecznym jest dość zróżnicowany. Zacznę od krótkiego opisu jego historii.  

ŚLĄSK, dzielnica hist. Polski w dorzeczu górnej i środkowej Odry; od 990 w granicach państwa Piastów, od 1163 odrębne księstwo, ulegał licznym podziałom; 1289-1392 księstwa śląskie zostały stopniowo (w większości 1327 i 1329) uzależnione od Czech; od 1526 pod władzą Habsburgów, od 1742 w państwie pruskim (bez Ś. Ciesz. i Ś. Opawskiego); od 1922 wsch. część Górnego Śląska z Katowicami, od 1945 cały Śląsk w granicach Polski.

Z tej krótkiej historii Śląska widać wpływy różnych innych narodowości. W wieku dziesiątym były tu różne plemiona słowiańskie. Takie jak: Ślężanie, Ślęzanie, plemię zachodniosłowiańskie zamieszkujące we wczesnym średniowieczu dorzecze rzeki Ślęży, sięgając po Góry Sowie i Bardzkie na południowym zachodzie oraz Wzgórza Trzebnickie na północy. Centrum osadnicze Ślężan jest tradycyjnie lokalizowane wokół góry Ślęży, a także w okolicach Wrocławia. Wymienieni po raz pierwszy w połowie IX w. w anonimowej zapisce Geograf Bawarski. Później jako odrębne państwo, wpływy państw ościennych jak Królestwo Węgier czy Królestwo Czeskie. Śląsk w owym czasie stał się lennem, tak więc nastąpił duży napływ kultury Czeskiej. W między czasie na ziemiach północnych powstało państwo Krzyżackie. Ten czynnik miał wpływ na imigrację ludności z wielu krajów całej Europy. W końcu nie wszyscy docierali do celu- północnej Polski czy Litwy. Część z nich osiedlała się po drodze, zwłaszcza, iż Śląsk był bogatym regionem już od niepamiętnych czasów. Zawsze dobrze rozwiniętym pod względem demograficznym i gospodarczym. Nastąpił również pewien napływ ludności Litewskiej, Ukraińskiej, Serbów Łużyckich, Białorusinów, Wielkorusów po unii z Litwą w Krewie w 1385 roku. Od 1348, kiedy to Kazimierz Wielki zrzeka się praw do Śląska, napływ ludności się znacznie zahamował. Pod panowaniem Habsburgów powoli tracił swoje znaczenie, aż w pewnym momencie przestał się liczyć. Przez nasz region przechodziła ważniejsza trasa handlowa, która prowadziła od Kijowa i Stambułu przez Lwów, Kraków aż po Wrocław, Lipsk a na koniec do Hamburga i Brugii i krańców Hiszpanii. W XVIII w. po wojnach Prus z Austrią, na podstawie traktatów z 1742 i 1763, przeważająca część Śląska (z wyjątkiem Śląska Cieszyńskiego i Karniowsko-Opawskiego) weszła w skład państwa pruskiego. Od tego momentu zaczęła się w pewnym stopniu germanizacja Śląska. Nastąpił okres rozbiorów, później powstań listopadowego i styczniowego, germanizacja się wzmogła. Jednak dzięki zaborowi Pruskiemu Śląsk odzyskał swą rangę regionu przemysłowego- wydobywającego węgiel. W XIX w., głównie na obszarze Górnego Śląska rozwinął się przemysł ciężki. Jednak pomimo starań okupantów tradycja i obyczaje pozostawały nadal typowo polskie. Po pierwszej wojnie światowej, gdy Śląsk został w zależności niemieckiej nastąpiło wiele zmian społecznych. Po pierwszym powstaniu śląskim powstał duży rozdział społeczności okupantów i „orląt polskich”, chociażby z powodu stłumienia go przez oddziały Grenzschutzu. Nastąpiły różne represje. W rok potem drugie powstanie śląskie było wycelowane również w Niemców. Chciano utworzyć oddziały straży obywatelskiej składające się z Polaków, a przy okazji usunięcia zgermanizowanej policji. Postulaty te spełniono i powstało Abstimmungspolizei - Apo. Jednak dzięki szybkiej akcji Niemieckiej- sprowadzenia ludności germańskiej na Śląsk- w wyniku plebiscytu tylko mała część regionu wróciła do Polski. Nastąpiło więc trzecie powstanie, podczas którego doszło do walk o przynależność do kraju. Czasem wręcz sąsiedzi walczyli po przeciwnych frontach. Podczas drugiej wojny cały region został włączony do Rzeszy Niemieckiej. Jednak po zakończeniu, dzięki klęsce Niemiec, cały Śląsk został znów przyłączony do ojczyzny.

U góry: sposób budowy chatki wskazuje na elementy tudzież Polskie jak i Niemieckie

Z lewej: typowe śląskie stroje

---