Zapis EKG
Prawidłowy wykres EKG
Strefa martwicy, tzw. dziura elektryczna
(patologiczny załamek Q)
Strefa uszkodzenia, fala Pardeego
(uniesiony odcinek ST)
Strefa niedotlenienia
(ujemny załamek T)
Najwcześniej do normy dochodzi fala Pardeego. Załamek T normalizuje się w ciągu kilku miesięcy, a dziura elektryczna może pozostać na stałe w zapisie EKG jako ślad po przebytym zawale.
W zapisie EKG różnicować można kolejne warstwy ogniska zawałowego w ścianie mięśnia sercowego (od "wewnątrz"):
strefa martwicy - patologiczny załamek Q (dłuższy niż 0,04 s oraz wyższy niż 25% załamka R)
strefa uszkodzenia - fala Pardeego, uniesiony odcinek ST
strefa niedotlenienia - ujemny załamek T.
Powyższe 3 strefy i ich obraz w EKG są charakterystycznymi cechami zawału serca w elektrokardiografii. W zależności od lokalizacji zawału poszukujemy ich w różnych odprowadzeniach, a na tej podstawie wysuwamy wnioski na temat lokalizacji zawału:
zawał rozległy przedni (łac. infarctus myocardii parietis anterioris externus) - odprowadzenia V1-V6, I, aVL
zawał przednio-przegrodowy (łac. infarctus myocardii anteroseptalis) - odprowadzenia V1, V2, V3, V4
zawał przedniej ściany serca (łac. infarctus myocardii parietis anterioris) - odprowadzenia V3, V4
zawał przednio-boczny (łac. infarctus myocardii anterolateralis) - odprowadzenia V3-V6, I, aVL
zawał dolnej ściany serca (łac. infarctus myocardii parietis inferioris) - odprowadzenia II, III, aVF
zawał tylnej ściany serca (łac. infarctus myocardii parietis posterioris) - odprowadzenia V1, V2 (UWAGA! "Efekt lustra", tzn. załamek T dodatni, zamiast ujemnego czy wysoki załamek R zamiast patologicznego załamka Q).
Różnicowanie bólu wieńcowego z bólem zawałowym
Cecha |
Ból wieńcowy |
Ból zawałowy |
Charakter: |
gniotący/piekący ból zamostkowy, penetrujący do lewej ręki, przestrzeni międzyłopatkowej, żuchwy |
gniotący/piekący ból zamostkowy, penetrujący do lewej ręki, przestrzeni międzyłopatkowej, żuchwy |
Czas trwania: |
5-17 min. |
>30min. |
Wpływ nitratów: |
Ustaje po nitratach |
Nie ustaje po nitratach |
Do oceny ostrej niewydolności serca związanej ze świeżym zawałem mięśnia sercowego, stosowana jest czterostopniowa klasyfikacja Killipa-Kimballa.
Stopień |
Charakterystyka |
Fizykalnie |
I |
brak cech niewydolności serca |
bez cech zastoju w krążeniu płucnym, brak III tonu serca |
II |
niewydolność serca |
zastój w krążeniu płucnym, osłuchowo wilgotne rzężenia nad polami płucnymi poniżej dolnych kątów łopatek, obecny III ton serca |
III |
obrzęk płuc |
zastój w krążeniu płucnym, osłuchowo wilgotne rzężenia nad polami płucnymi sięgające powyżej połowy wysokości płuc |
IV |
wstrząs kardiogenny |
hipotonia, hipoperfuzja obwodowa, często łącznie z obrzękiem płuc, spadek skurczowego ciśnienia krwi poniżej 90 mm Hg |
Tabela 1. Prawdopodobieństwo zatorowości płucnej na podstawie objawów klinicznych - Skala Genewska.
SKALA GENEWSKA |
|
Zmienna |
Liczba punktów |
Wiek > 65 lat |
1 |
Prawdopodobieństwo kliniczne |
Suma |
Małe |
0-3 |
Tabela 2. Prawdopodobieństwo zatorowości płucnej na podstawie objawów klinicznych - Skala Wellsa.
SKALA WELLSA |
|
Zmienna |
Liczba punktów |
Przebyta ZŻG lub ZP |
1,5 |
Prawdopodobieństwo kliniczne |
Suma |
Małe |
0-1 |