KONSPEKTY ZAJĘĆ, Pedagogika


KONSPEKTY ZAJĘĆ

Tolerancja w moich oczach

Cele: zapoznanie wychowanków z istotą i walorami tolerancji, kształtowanie u młodzieży postawy zrozumienia i wyrozumiałości dla innych, kształtowanie wrażliwości na nietolerancję ludzką

Metody: zabawowa, burza mózgów, scenki, dyskusja

Formy: praca indywidualna, grupowa, zespołowa

Środki: arkusze papieru kolorowe karteczki, karteczki samoprzylepne, pisaki, kapelusz.

Czas: 45 minut

Grupa: 30 uczniów, III klasa Technikum

Miejsce: świetlica szkolna.

Przebieg lekcji:

  1. Powitanie i krótkie wprowadzenie w tematykę zajęć.

  2. Zabawa - "Podoba mi się u ciebie..."
    Każdy z uczestników siedzących w kręgu mówi sąsiadowi z lewej strony coś miłego.

  3. Skojarzenia
    Wychowankowie dostają 3 samoprzylepne karteczki , na których mają samodzielnie zapisać skojarzenia ze słowem "tolerancja". Następnie odczytują skojarzenia i przyklejają karteczki z hasłami na arkusz papieru przymocowany do tablicy.

  4. Sformułowanie definicji tolerancji.
    Prowadzący dzieli klasę na grupy 5-6 osobowe, które układają definicję tolerancji. Po odczytaniu definicji opracowanych przez poszczególne grupy wszyscy pracują wspólnie, aby stworzyć jedną definicję. Wspólnie ułożona definicja tolerancji zostaje zapisana na arkuszu papieru i umieszczona w centralnym miejscu sali.

  5. Cechy człowieka tolerancyjnego.
    Wychowankowie metodą burzy mózgów podają cechy człowieka tolerancyjnego, a jeden z uczniów zapisuje je na dużym arkuszu papieru.

  6. Nietolerancja - dyskusja.
    Wychowawca zadaje pytania: "Na czym polega nietolerancja?", "Które grupy ludzi są szczególnie narażone na nietolerancję?"
    Wychowankowie siedząc w kręgu odpowiadają na zadane pytania.

  7. Trudna sytuacja.
    Prowadzący przedstawia uczniom następującą sytuację:
    Dowiedziałeś się przypadkiem, że Twoja koleżanka Hania jest osobą żyjącą z HIV. Jak reagujesz? Czy wasze kontakty będą nadal serdeczne, jak do tej pory? Czy odwrócisz się i przestaniesz rozmawiać z Hanią? Czy podzielisz się z innymi posiadaną informacją?
    Wychowankowie zapisują na karteczkach swoje odpowiedzi i wrzucają je do kapelusza. Wychowawca odczytuje karteczki.
    Na podsumowanie ćwiczenia wychowawca pyta uczniów : "Jak czują się po swojej reakcji?" Wypowiadają się chętni uczniowie.

  8. Symbol tolerancji.
    Prowadzący proponuje uczniom , aby zaprojektowali w grupach znaczek - symbol tolerancji. Na zakończenie wychowankowie prezentują swoje pomysły.

  9. Wychowawca dziękuje młodzieży za udział w zajęciach i wspólną pracę.

Rola autorytetu w życiu człowieka

Cele: zapoznanie uczniów z rolą, jaką pełni osoba mająca u nas autorytet, kształtowanie postawy samodzielności i poczucia własnej wartości.

Metody: zadaniowo - zabawowa

Forma: indywidualna, grupowa

Środki: arkusze papieru, pisaki, kartki z minami, kolorowe karteczki samoprzylepne

Czas: 45 minut

Grupa: 28 uczniów, I klasa Liceum.

Miejsce: świetlica szkolna.

Przebieg lekcji:

  1. Przywitanie z grupą i krótkie wprowadzenie do zajęć

  2. Zabawa - jaki masz dzisiaj nastrój?
    Wszyscy uczniowie dostają kartki z narysowanymi minami. Po chwili zastanowienia wybierają minę, która oddaje ich nastrój dzisiejszego dnia. Wychowankowie opowiadają o swoim nastroju po kolei w kręgu.

  3. Skojarzenia
    Prowadzący proponuje uczniom napisanie na samoprzylepnych kolorowych karteczkach 3 skojarzeń ze słowem "autorytet". Następnie uczniowie odczytują zapisane hasła i przyklejają karteczki na arkusz papieru przymocowany do tablicy.

  4. Definicja autorytetu.
    Wychowawca dzieli klasę na 5-6 osobowe zespoły, które pracują nad definicją autorytetu. Opracowane definicje są odczytane przez przedstawicieli grup.

  5. Portret autorytetu.
    Każda grupa dostaje arkusz papieru, na którym rysuje kontur człowieka. Wychowankowie wpisują w kontur te cechy, które według nich posiada autorytet. Następnie prace zostają przymocowane do ściany i zaprezentowane przez przedstawicieli grup.

  6. Mój autorytet.
    Wychowawca zadaje pytania na temat obecności autorytetu w życiu wychowanków.
    Metodą rundki każdy odpowiada na następujące pytania:
    "Czy masz swój autorytet?"
    "Kto jest twoim autorytetem?"
    "Jakie cechy spowodowały, że uznałeś tę osobę za swój autorytet?"
    "Czy naśladujesz osobę, która jest dla ciebie autorytetem?"

  7. Podsumowanie zajęć
    Refleksje końcowe wychowawcy na temat właściwego wyboru autorytetów w życiu.

Ja i używki- co wiemy o środkach uzależniających

Cele: zapoznanie uczniów z używkami, z zagrożeniami jakie wynikają z ich zażywania.

Metody: burza mózgów, mini wykład, dyskusja

Formy: praca indywidualna, grupowa, zespołowa

Środki: arkusze papieru, pisaki, kartki z ankietami

Czas: 2 (45 minut)

Grupa: 30 uczniów, I klasa Technikum.

Miejsce: świetlica szkolna.

Przebieg lekcji:

Spotkanie pierwsze:

  1. Przywitanie.
    Podanie tematu. Nauczyciel mówi o zagrożeniach, jakie niosą ze sobą używki i środki uzależniające, szczególnie dla ludzi młodych.

  2. Ankieta.
    Pozwala ona ocenić, jakim problemem w szkole są środki uzależniające oraz używki. Uczniowie wypełniają ankietę, odpowiadając pisemnie na następujące pytania:

    1. Czy w ciągu ostatnich 30 dni byłeś namawiany do picia alkoholu? Jeśli tak, to ile razy?

    2. Jeśli byłeś namawiany do picia alkoholu, to ile razy odmówiłeś, a ile razy nie odmówiłeś?

    3. Czy w ciągu ostatnich 30 dni byłeś namawiany do brania narkotyków? Jeśli tak, to ile razy?

    4. Jeśli byłeś namawiany do brania narkotyków, to ile razy odmówiłeś, a ile razy nie odmówiłeś?

    5. Wymień znane Ci środki uzależniające.

    6. Czy w Twojej szkole jest łatwy dostęp do środków uzależniających?

  3. Burza mózgów
    Nauczyciel prosi uczniów o podanie znanych im środków uzależniających. Zapisuje ich nazwy na tablicy. Prowadzący zapisuje tylko propozycje z sali, nie poszerzając wiedzy uczniów na ten temat.
    Przykłady: nikotyna, kofeina, alkohol, alko popy, środki uspokajające, usypiające, anaboliki, sterydy, trawa, amfetamina itp.
    Uczniowie wspólnie z nauczycielem starają się podzielić te środki uzależniające na trzy grupy:

Przynależność poszczególnych środków uzależniających do jednej z tych trzech grup bywa często sprawą dyskusji. Np. uczniowie sugerują (zwłaszcza palący), że papieros uspokaja, ale tak naprawdę nikotyna jest środkiem pobudzającym, a pozornie uspokaja tylko cały rytuał zapalania, trzymania i gaszenia papierosa.

  1. Mini wykład.
    Prowadzący przedstawia uczniom informacje dotyczące środków uzależniających. Proponowane treści przeznaczone do opracowania wykładu:

      Środki uzależniające są to substancje chemiczne pochodzenia roślinnego lub syntetyczne, których ludzie używają, aby doraźnie wpływać na swe samopoczucie oraz kondycję psychiczną i fizyczną.
Środki uzależniające dzielimy na:

Środki te powodują zależność psychiczną i fizyczną. Zależność psychiczna polega na potrzebie częstego lub stałego przyjmowania danego środka po to, aby powtórzyć poprzednie przeżycie, związane z jego przyjęciem. Silne uzależnienie psychiczne odczuwane jest jako wewnętrzny przymus. Zależność fizyczna to stan biologicznego przystosowania się organizmu do danej substancji, w którym jej brak wywołuje zaburzenia chorobowe, niekiedy tak poważne, że zagrażające życiu. Zaburzenia te nazywamy zespołem abstynencyjnym, który trwa od kilku dni do 3 tygodni.

Środki hamujące to:

alkohol, leki nasenne, leki uspokajające, opiaty, rozpuszczalniki. Mają one hamujące działanie na układ nerwowy człowieka. Ludzie biorą środki tego typu, aby odprężyć się, zapomnieć o kłopotach, poradzić sobie ze stresem. Te środki uzależniają psychicznie i fizycznie.

Objawy przedawkowania:

pogłębiające się hamowanie funkcji układu nerwowego: spowolnienie myśli, mowy i ruchów, narastająca senność aż do wystąpienia śpiączki (przy większych dawkach może nastąpić zgon z powodu porażenia ośrodka oddechowego).

Zespół abstynencyjny:

bardzo silnie wyrażony. Polega na pobudzeniu: występują drgawki, napady lęku, omamy, wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie akcji serca. Zespół abstynencyjny może spowodować śmierć.

Środki pobudzające to:

kokaina, amfetaminy, kofeina, nikotyna, sterydy. Działają one pobudzająco na układ nerwowy (w przypadku sterydów powodują przyrost masy mięśniowej). Ludzie używają tych środków, aby przeżywać stany wzmożonego nastroju, zwiększać swą wydajność fizyczną i umysłową, pokonać zmęczenie i senność. Środki te silnie uzależniają psychicznie i prowadzą do lekko zaznaczonej zależności fizycznej.

Objawy przedawkowania:

nasilające się pobudzenie: czynność serca staje się szybka, niewymiarowa, występuje wysokie ciśnienie krwi, drżenie ciała oraz znaczny niepokój. Przedawkowanie kokainy i amfetaminy może doprowadzić do psychozy z omamami, napadami lęku, a nawet zgonu.

Zespół abstynencyjny:

przejawia się odwrotnością pobudzenia - zmęczeniem, sennością, osłabieniem. Po przerwaniu używania kokainy czy amfetaminy mogą wystąpić stany depresyjne, prowadzące do prób samobójczych.

Środki zmieniające percepcję to:

LSD, meskalina i psylocybina, PCP, ecstasy, marihuana. Powodują one zmianę percepcji otaczającego świata, dlatego też nazywane są halucynogenami. Ludzie używają tych środków, aby uzyskać niezwykłe przeżycia, oderwać się od szarzyzny codzienności. Występuje tu zależność psychiczna, nie stwierdzono wyraźnych objawów zależności fizycznej (z wyjątkiem PCP).

Objawy przedawkowania:

ostre stany psychotyczne, całkowita dezorientacja, silny lęk, omamy, ogólne pobudzenie, przyspieszona akcja serca, podwyższone ciśnienie krwi, drgawki. Może to prowadzić do zgonu poprzedzonego śpiączką lub do samobójstwa w stanie dezorientacji psychotycznej.

Zespół abstynencyjny:

nie występuje, ponieważ nie wytwarza się zależność fizyczna.

  1. Zakończenie zajęć
    Prowadzący podkreśla ogrom spustoszenia, jakie niosą ze sobą środki uzależniające. Powodują one bowiem uzależnienie:

Spotkanie drugie:

  1. Wstęp
    Nauczyciel przypomina, co działo się na spotkaniu pierwszym. Przytacza podstawowe informacje na temat środków uzależniających, podkreślając jednocześnie jak duży wpływ mają na ciało i umysł człowieka.

  2. Burza mózgów
    Prowadzący zauważa, że ludzie mimo, iż wiedzą o zagrożeniach i tak sięgają po środki uzależniające. Pytanie brzmi: dlaczego?!
    Ćwiczenie
    Uczniowie dzielą się na grupki 4-5 osobowe i na drodze dyskusji odpowiadają na pytanie: Jakie są powody brania środków uzależniających? Każda grupa zapisuje swoje pomysły na kartce.

  3. Dyskusja
    Nauczyciel prosi grupy o przeczytanie ich pomysłów, zapisuje je na tablicy.
    Przykłady: naśladowanie idoli, nuda, niskie poczucie własnej wartości, ciekawość, problemy w domu, w szkole, szpanowanie, podniesienie sprawności umysłowej, fizycznej, lekceważenie norm, bycie atrakcyjnym.
    Prowadzący prosi teraz o podawanie czynników wpływających na branie środków uzależniających, dzieląc je jednak na dwie grupy:

płynące z brania środków uzależniających.
Np. czynnik: niskie poczucie własnej wartości - korzyści z brania: mogę szpanować; czynnik: przeciwstawianie się normom społecznym - strata: problemy w domu i w szkole.
Nauczyciel stara się omówić każdy zapis na tablicy, zwracając uwagę na złudność i tymczasowość korzyści płynących z brania środków uzależniających.

Przykłady (dotyczące uzależnienia od alkoholu):

Punkty z listy strat:

Punkty z listy zyski: