ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 22 grudnia 1998 r.

w sprawie szczególnych zasad rachunku kosztów w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.

(Dz. U. z dnia 31 grudnia 1998 r.)

Na podstawie art. 62 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. W publicznym zakładzie opieki zdrowotnej, zwanym dalej "zakładem", wyodrębnia się:

  1)   miejsca powstawania kosztów, tj. wyodrębnione w strukturze organizacyjnej zakładu komórki organizacyjne, kilka komórek organizacyjnych lub część komórki organizacyjnej,

  2)   wyodrębniony zakres działalności, zwane dalej "ośrodkami kosztów".

2. Ośrodki kosztów dzielą się na:

  1)   ośrodki kosztów związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, zwane dalej "ośrodkiem kosztów działalności podstawowej",

  2)   ośrodki kosztów związanych z wykonywaniem działalności wspomagającej działalność podstawową, zwane dalej "ośrodkiem kosztów działalności pomocniczej",

  3)   ośrodek kosztów związanych z zarządzaniem zakładem jako całością, zwany dalej "ośrodkiem kosztów zarządu".

3. Szczegółowy wykaz ośrodków kosztów, o których mowa w ust. 2, ustala kierownik zakładu, biorąc pod uwagę następujące nośniki kosztów:

  1)   w ośrodkach kosztów działalności podstawowej będących oddziałami szpitalnymi - osobodzień opieki oraz pacjent z przypisanymi na jego rzecz lekami i procedurami medycznymi,

  2)   w pozostałych ośrodkach kosztów działalności podstawowej - procedury medyczne,

  3)   w ośrodkach kosztów działalności pomocniczej usługi świadczone przez te ośrodki.

§ 2. 1. Ewidencją kosztów w zakładzie obejmuje się wszystkie koszty ponoszone przez zakład, z uwzględnieniem rodzajów kosztów oraz ośrodków kosztów w układzie podmiotowo-przedmiotowym.

2. Ewidencja kosztów według kryterium rodzajowego obejmuje:

  1)   zużycie materiałów, w tym zużycie:

a)  leków,

b)  żywności,

c)  sprzętu jednorazowego użytku,

d)  odczynników chemicznych i materiałów diagnostycznych,

e)  paliwa,

  2)   zużycie energii, w tym:

a)  energii elektrycznej,

b)  energii cieplnej,

  3)   usługi obce, w tym:

a)  remontowe,

b)  transportowe,

c)  medyczne obce,

d)  pozostałe usługi,

  4)   podatki i opłaty,

  5)   wynagrodzenia, w tym:

a)  wynagrodzenia ze stosunku pracy,

b)  wynagrodzenia z umów zleceń i o dzieło,

  6)   świadczenia na rzecz pracowników, w tym:

a)  składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, fundusz pracy,

b)  odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych,

  7)   amortyzację,

  8)   pozostałe koszty, w tym:

a)  podróże służbowe,

b)  ubezpieczenia OC i majątkowe.

3. Ewidencja kosztów według ośrodków kosztów w układzie podmiotowo-przedmiotowym prowadzona jest z podziałem na koszty, których jednoznaczne przypisanie nośnikom kosztów wyróżnionych w ośrodkach kosztów na podstawie dokumentów źródłowych zużycia jest istotne, opłacalne i możliwe, zwane dalej "kosztami bezpośrednimi", oraz koszty pośrednie.

4. Kosztami bezpośrednimi:

  1)   w ośrodkach kosztów działalności podstawowej są w szczególności:

a)  koszty materiałów, w szczególności leków i odczynników oraz sprzętu medycznego,

b)  wynagrodzenia wraz z narzutami, o których mowa w ust. 2 pkt 4-6,

c)  inne koszty bezpośrednie,

  2)   w ośrodkach kosztów działalności pomocniczej są w szczególności:

a)  koszty materiałów użytych bezpośrednio do wykonania usługi,

b)  wynagrodzenia wraz z narzutami na wynagrodzenia,

c)  inne koszty bezpośrednie.

5. Kosztami pośrednimi są:

  1)   koszty powstałe w ośrodku kosztów, nie zaliczane do kosztów bezpośrednich,

  2)   koszty ośrodków działalności pomocniczej rozliczone według odpowiednio dobranych kryteriów podziałowych, ustalonych przez kierownika zakładu, z uwzględnieniem przyjętych nośników kosztów.

6. Koszty pośrednie mogą być ujmowane ze szczegółowością odpowiadającą układowi rodzajowemu kosztów.

§ 3. Koszt wytworzenia osobodnia opieki w ośrodku kosztów działalności podstawowej będącym oddziałem szpitalnym wylicza się przez podzielenie sumy kosztów bezpośrednich i pośrednich ośrodka kosztów, z wyłączeniem kosztu leków i procedur medycznych przypisanych na rzecz pacjenta, przez liczbę osobodni opieki wykonanych w okresie rozliczeniowym.

§ 4. Jednostkowy koszt przypisanych na rzecz pacjenta leków jest to wartość leków powiększona o rozliczone koszty apteki lub innego ośrodka kosztów pełniącego funkcję apteki w zakładzie.

§ 5. 1. Dla każdego ośrodka kosztów działalności podstawowej, innego niż oddział szpitalny, kierownik zakładu sporządza wykaz procedur medycznych w nim wykonywanych.

2. Dla każdej z procedur umieszczonych w wykazie ośrodka kosztów kierownik zakładu lub osoba przez niego wyznaczona sporządza ilościowe zestawienie zasobów zużywanych podczas typowego jej wykonania z podziałem na zużyte materiały i czas pracy bezpośredniej personelu biorącego udział w wytworzeniu procedury, według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia.

3. W przypadku gdy dana procedura wykonywana jest na różne sposoby, dla każdego z nich sporządza się odrębny opis, o którym mowa w ust. 2.

4. Wartość zużytych bezpośrednio na wykonanie procedury medycznej zasobów ustala się w oparciu o przeciętne ilościowe zużycie oraz bieżące ceny materiałów i stawki wynagrodzeń wraz z narzutami, co stanowi normatywne jednostkowe koszty bezpośrednie wykonania poszczególnych procedur, zwane dalej "liczbą jednostek kalkulacyjnych".

5. Dla wszystkich procedur wytwarzanych w ośrodku kosztów prowadzi się ewidencję ich wykonań.

6. Łączną liczbę jednostek kalkulacyjnych wytworzonych w okresie rozliczeniowym w ośrodku kosztów stanowi suma iloczynów liczb wykonanych procedur i liczb jednostek kalkulacyjnych poszczególnych procedur.

7. Koszt wytworzenia jednostki kalkulacyjnej dla ośrodka kosztów wylicza się przez podzielenie kosztów bezpośrednich i pośrednich poniesionych w okresie sprawozdawczym ośrodka przez liczbę jednostek kalkulacyjnych wytworzonych w tym okresie.

8. Jednostkowy koszt wytworzenia procedury medycznej stanowi iloczyn kosztu wytwarzania jednostki kalkulacyjnej przez liczbę jednostek kalkulacyjnych określoną dla tej procedury.

§ 6. Jednostkowy koszt własny sprzedaży nośnika kosztów dla ośrodków kosztów działalności podstawowej oblicza się przez dodanie do kosztu jego wytworzenia narzutu kosztów zarządu.

§ 7. Koszt własny sprzedaży świadczenia zdrowotnego lub innej usługi oblicza się jako sumę jednostkowych kosztów własnych sprzedaży wszystkich nośników kosztów zużytych podczas wykonania świadczenia lub usługi.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.

ZAŁĄCZNIK

ILOŚCIOWE ZESTAWIENIE ZASOBÓW ZUŻYWANYCH PODCZAS TYPOWEGO WYKONANIA PROCEDURY MEDYCZNEJ

Tab. 1a

Jednostka organizacyjna:

Nr ośrodka powstawania kosztów:

Nazwa (kod) procedury medycznej

Tabela zużycia materiałów i sprzętu medycznego (koszty materiałowe)

Liczba procedur wykonanych w okresie rozliczeniowym:

 

Indeks materiału	Materiał (lek) Sprzęt zużywalny	Typ	Współcz. (liczba procedur)	Jedn. miary	Ilość M zużyta na N procedur	Cena jednostki miary	Wkład do kosztu jednostkowego
I	D	T	N	M	L	C	U=(L/N)xC
	Razem

 

I -  indeks materiału

D -  materiał (lek) sprzęt zużywalny

T -  typ (dokładne określenie materiału)

N -  współczynnik (ilość procedur)

M -  jednostka miary

L -  ilość jednostki miary (M) zużyta na ilość procedur (N)

C -  cena jednostki miary

U -  koszt jednostkowy

Tab. 1b

Nazwa (kod) procedury medycznej:

Tabela nakładu czasu pracy osób wykonujących procedurę (koszy osobowe)

 

Grupa pracownicza	Współczynnik (ilość procedur)	Jednostka czasu	Koszt jednostki czasu M	Zużyta ilość M na N procedur	Wkład do kosztu jednostkowego
D	N	M	C	T	P=(T/N)xC
Razem

 

D -  grupa pracownicza

N -  współczynnik (ilość procedur)

M -  jednostka czasu

C -  koszt jednostki czasu (M)

T -  zużyty czas (M) na ilość procedur (N)

P -  wkład do kosztu jednostkowego

---