BF VII 208 Dla uzupełnienia zbawiennej nauki o usprawiedliwieniu, która na ostatniej sesji została jednomyślnie ogłoszona za zgodą wszystkich Ojców, uważaliśmy za wskazane zająć się najświętszymi sakramentami Kościoła. Przez nie wszelka rzeczywista sprawiedliwość albo się rozpoczyna, albo zaczęta wzrasta, albo jeśli się ją utraci, zostaje odzyskana. Dlatego to święty, ekumeniczny i powszechny Sobór Trydencki, prawomocnie zebrany w Duchu Świętym pod przewodnictwem tych samych legatów Stolicy Apostolskiej, ma zamiar usunąć błędy i wykorzenić herezje, które w przedmiocie sakramentów świętych w tym naszym czasie bądź to zostały wznowione z dawnych herezji potępionych przez naszych Ojców, bądź też nowe zostały zmyślone, a wielką przynoszą szkodę czystości nauki katolickiego Kościoła i zbawieniu dusz. Uznał więc za wskazane, opierając się na tradycjach apostolskich i poprzednich Soborach, trzymając się zgodnego zdania Ojców, ustanowić i uchwalić następujące kanony. Inne zaś, potrzebne do udoskonalenia zaczętego dzieła, (z pomocą Ducha Świętego) zostaną wydane później.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 209 Kan. 1. Jeśli ktoś twierdzi, że nie wszystkie sakramenty Nowego Przymierza zostały ustanowione przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, albo że jest ich więcej czy mniej niż siedem, tj. chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, ostatnie namaszczenie, kapłaństwo i małżeństwo, albo że którykolwiek z nich nie jest prawdziwie i we właściwym znaczeniu sakramentem — niech będzie wyłączony ze społeczności wiernych.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 210 Kan. 2. Jeśli ktoś twierdzi, że te właśnie sakramenty Nowego Przymierza różnią się od sakramentów Starego Przymierza tylko tym, że mają inne ceremonie i inne zewnętrzne obrzędy — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 211 Kan. 3. Jeśli ktoś mówi, że te siedem sakramentów w taki sposób są sobie równe, iż żaden z nich pod jakimś względem nie jest godniejszy od innych — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 212 Kan. 4. Jeśli ktoś twierdzi, że sakramenty Nowego Przymierza nie są konieczne do zbawienia, ale że są zbyteczne i że bez nich lub bez ich pragnienia przez samą wiarę ludzie otrzymują od Boga łaskę usprawiedliwienia, chociaż nie wszystkie są konieczne każdemu człowiekowi — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 213 Kan. 5. Jeśli ktoś twierdzi, że te sakramenty zostały ustanowione wyłącznie dla ożywienia wiary — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 214 Kan. 6. Jeśli ktoś twierdzi, że sakramenty Nowego Przymierza nie zawierają łaski, którą oznaczają, albo że nie dają tej łaski tym, którzy jej nie stawiają przeszkody, jak gdyby były tylko znakiem zewnętrznym łaski lub sprawiedliwości utrzymanej przez wiarę czy jakimiś cechami chrześcijańskiego wyznania, które pozwoliłyby ludziom odróżniać wiernych od niewiernych — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 215 Kan. 7. Jeśli ktoś twierdzi, że te sakramenty, chociażby należycie przyjmowane, nie zawsze i nie wszystkim, jeśli chodzi o Boga, udzielają łaski, ale tylko niekiedy i niektórym — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 216 Kan. 8. Jeśli ktoś twierdzi, że sakramenty Nowego Przymierza nie udzielają łaski mocą sakramentalnego obrzędu (ex opere operato), ale że wystarcza wiara w obietnicę Bożą do uzyskania łaski — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 217 Kan. 9. Jeśli ktoś twierdzi, że trzy sakramenty, tj. chrzest, bierzmowanie i kapłaństwo nie wyciskają na duszy charakteru, tj. jakiegoś duchowego i nieusuwalnego znaku, wskutek czego nie mogą być powtarzane — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 218 Kan. 10. Jeśli ktoś twierdzi, że wszyscy chrześcijanie mają władzę w stosunku do słowa Bożego i udzielania wszystkich sakramentów — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 219 Kan. 11. Jeśli ktoś twierdzi, że u tych, co sprawują sakramenty i ich udzielają, nie jest potrzebna intencja przynajmniej czynienia tego, co czyni Kościół — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 220 Kan. 12. Jeśli ktoś twierdzi, że szafarz będący w grzechu ciężkim, choćby zachował wszystko, co do dokonania i udzielenia sakramentu jest istotne, nie dokonuje sakramentu ani go nie udziela — n.b.w.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 221 Kan. 13. Jeśli ktoś twierdzi, że przyjęte i uznane w Kościele katolickim obrzędy, które się zazwyczaj stosuje przy uroczystym udzielaniu sakramentów, można albo mieć w pogardzie, albo bez żadnego grzechu dowolnie pomijać, albo mogą być zmieniane przez jakichkolwiek pasterzy Kościoła na nowe jakieś obrzędy — n.b.w. [por. nr 641].
Analiza dogmatyczna:
BF VII 222 Rozdział II. Władza Kościoła nad udzielaniem sakramentu Eucharystii. — Nadto Sobór oświadcza, że Kościół od wieków posiadał tę władzę, żeby w udzielaniu sakramentów, z zachowaniem ich istoty, wprowadzać lub zmieniać, co według różnorodności rzeczy, czasów i miejsc uzna za odpowiedniejsze bądź dla pożytku przyjmujących, bądź dla uczczenia samych sakramentów. Jak się zdaje, dość jasno zaznaczył to już Apostoł mówiąc: „Niech o nas każdy człowiek myśli jako o sługach Chrystusa i szafarzach tajemnic Bożych” [1 Kor 4,1]. Że zaś tej władzy rzeczywiście używał, to wiadomo nam co do wielu różnych rzeczy, a szczególnie co do tego sakramentu [Eucharystii], gdyż po wydaniu niektórych przepisów dotyczących jego używania Apostoł mówi na końcu: „Inne rzeczy zarządzę, gdy przyjdę” [1 Kor 11,34]. Stąd też święta Matka nasza Kościół, uznając tę swoją władzę w sprawie udzielania sakramentów, chociaż w początkach chrześcijaństwa dość często komunikowano pod obiema postaciami, jednak gdy z biegiem czasu ten zwyczaj w wielu miejscach uległ zmianie, chwali zwyczaj komunikowania pod jedną postacią i nadaje mu charakter prawa, którego nie wolno ganić ani bez powagi Kościoła dowolnie zmieniać.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 223 39* Pojęcia o początku sakramentów, jakie mieli Ojcowie Trydenccy i które bez wątpienia wywarły wpływ na ich dogmatyczne kanony, dalekie są od teorii, które dzisiaj słusznie utrzymują historycy i badacze chrześcijaństwa.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 224 40* Sakramenty stąd wzięły początek, że Apostołowie lub ich następcy zinterpretowali jakąś myśl albo zamiar Chrystusa pod wpływem i zachętą okoliczności i wydarzeń.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 225 41* Sakramenty tylko to mają na celu, by przypominać człowiekowi o obecności zawsze dobroczynnego Stwórcy.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 226 …O kulcie i obrzędach nie trzeba by wiele mówić, gdyby ten punkt nie obejmował także sakramentów, co do których moderniści dopuszczają się największych błędów. Kult powstaje u nich z dwojakiej potrzeby lub konieczności… Jedna z tych potrzeb wymaga, by nadano religii element podpadający pod zmysły, a druga, by ją zewnętrznie ujawniano. To wszystko zaś nie jest możliwe bez formy zewnętrznej i aktów poświęcających, które nazywamy sakramentami. Sakramenty są dla modernistów czystymi symbolami i znakami, choć nie pozbawionymi siły. Żeby jednak tę siłę opisać, posługują się przykładem pewnych słów, o których mówi się w języku potocznym, że zdobyły sobie uznanie, ponieważ mają moc przekazywania idei wielkich i wstrząsających duszami. Jak te słowa odnoszą się do idei, tak samo sakramenty — do zmysłu religijnego, i nic ponadto. Jaśniej powiedzieliby moderniści, gdyby wyrazili się, że sakramenty zostały ustanowione tylko dla ożywienia wiary. To jednak potępił Sobór Trydencki: „Jeśli ktoś twierdzi. że te sakramenty zostały ustanowione wyłącznie dla ożywienia wiary n.b.w.” [nr 213].
Analiza dogmatyczna:
BF VII 227 Kan. 840. Sakramenty Nowego Testamentu, ustanowione przez Chrystusa i powierzone Kościołowi, jako czynności Chrystusa i Kościoła są znakami oraz środkami, poprzez które wyraża się i wzmacnia wiara, oddawany jest Bogu kult i dokonuje się uświęcenie człowieka. Z tej to racji w najwyższym stopniu przyczyniają się do wprowadzenia, umocnienia i ukazania eklezjalnej wspólnoty. Dlatego w ich sprawowaniu święci szafarze oraz pozostały wierni winni okazywać najwyższy szacunek i należną pilność.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 228 Kan. 842 - § 1. Nikt nie może być ważnie dopuszczony do innych sakramentów, dopóki nie przyjął chrztu.
§ 2. Sakramenty chrztu, bierzmowania i Najświętszej Eucharystii tak łączą się ze sobą, że są wymagane do pełnego wtajemniczenia chrześcijańskiego.
Kan. 845 - § 1. Nie można powtarzać sakramentów chrztu, bierzmowania i święceń, które wyciskają charakter.
Kan. 1166. Sakramentalia są świętymi znakami, przez które, na podobieństwo sakramentów, są oznaczone i otrzymywane za wstawiennictwem Kościoła skutki zwłaszcza duchowe.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 229 Kan. 1167 - 1. Tylko Stolica Apostolska może ustanawiać nowe sakramentalia, autentycznie tłumaczyć już istniejące, znosić niektóre z nich albo zmieniać.
Analiza dogmatyczna:
BF VII 230 Kan. 1168. Szafarzem sakramentaliów jest duchowny wyposażony w odpowiednią władzę. Zgodnie z księgami liturgicznymi niektórych sakramentaliów mogą, według uznania ordynariusza miejsca, udzielać także świeccy, posiadający odpowiednie przymioty.
Analiza dogmatyczna:
Sakramentologia ogólna. Zeszyt do ćwiczenia 3: analiza dogmatyczna źródła teologicznego
Imię i nazwisko:…………………………………………………; Nr indeksu:…………; Rok i grupa:…………
Czym jest sakrament? Jaki jest sens sakramentów?
6