SPRAWOZDANIE Nr. 10

Sebastian Rusin	Grupa nr II	Data 12.01.2013
Temat ćwiczenia: 1. Kompleksometria 2. Argentometria

1. Zasada oznaczania jonów wapnia i magnezu (EDTA)

Metoda polega na przeprowadzeniu 2 miareczkowań mianowanym roztworem EDTA.

Pierwsze miareczkowanie przeprowadza się w środowisku buforu amoniakalnego pH=10 wobec czerni eriochromowej T jako wskaźnika. Objętość zużytego titranta odpowiada sumie zawartości wapnia i magnezu. Drugie miareczkowanie przeprowadza się w środowisku silnie zasadowym pH=12-13 wobec mureksydu. Objętość użytego titranta zależy od ilości wapnia.

M²⁺+H₂Y^2- ↔ MY^2- +2H⁺

gdzie: Y = EDTA

Argentometryczne oznaczenie jonów chlorkowych

2. Związki kompleksowe (kompleksy, związki koordynacyjne) - związki chemiczne, które w swoim składzie zawierają jeden lub więcej atom centralny, otoczony przez inne atomy lub grupy atomów zwane ligandami, przy czym przynajmniej jedno wiązanie atomu centralnego z ligandem ma charakter wiązania koordynacyjnego.

Sumaryczną liczbę pełnych pojedynczych wiązań atomu centralnego z atomami ligandów nazywa się liczbą koordynacyjną.

4. Według zaleceń IUPAC nazwy ligandów o ładunku ujemnym powinny kończyć się na "o", natomiast nazwy ligandów obojętnych nie mają zmienianych końcówek.

Przykłady:

cząsteczka H₂O - akwa (dawn. akwo)

cząsteczka NH₃ - amina (dawn. ammino)

grupa CN⁻ - cyjano

grupa SCN⁻ - tiocyjaniano

grupa NO₂⁻ - nitrito−N (dawn. nitro)

grupa ONO^- - nitrito-O

grupa NO₃ - azotano

grupa NO - nitrozyl (dawn. nitrozylo)

grupa NS - tionitrozyl (dawn. tionitrozylo)

grupa CO - karbonyl (dawn. karbonylo)

grupa CS - tiokarbonyl (dawn. tiokarbonylo)

grupa OH^- - hydrokso

grupa F^- - fluoro

grupa Cl^- - chloro grupa SO₄²⁻ -

siarczano grupa S₂O₃²⁻ - tiosiarczano

4. Zasada oznaczania jonów chlorkowych metodą argentometryczną

metoda Mohra:

W metodzie Mohra, którą wykorzystuje się jedynie w przypadku roztworów obojętnych, jako wskaźnik końcowego punktu miareczkowania wykorzystywany jest 5% roztwór chromianu(VI) potasu K₂CrO₄. Z uwagi na to, że iloczyn rozpuszczalności chromianu(VI) srebra ma większą wartość niż iloczyn rozpuszczalności halogenków srebra, powstawanie osadu Ag₂CrO₄ zachodzi dopiero po wytrąceniu się jonów halogenkowych. W metodzie tej jest więc wykorzystywana jest różnica rozpuszczalności dwóch różnych soli srebrowych.

Oznaczenie chlorków metodą Mohra:

Metoda Mohra polega na bezpośrednim miareczkowaniu obojętnego roztworu zawierającego jony chlorkowe mianowanym roztworem azotanu(V) srebra w obecności chromianu(VI) potasu, który stanowi wskaźnik końcowego punktu miareczkowania. Dodawanie z biurety azotanu(V) srebra powoduje strącenie trudno rozpuszczalnego osadu chlorku srebra. Wadą metody Mohra jest to, że nie może ona być stosowana w roztworach kwaśnych, ponieważ wtedy nie wytraca się chromian(VI) srebra, bo związek ten bardzo dobrze rozpuszcza się w kwasach. Punkt końcowy miareczkowania obserwuje się wtedy, gdy zaczyna się wytracać ceglasty osad chromianu(VI) srebra.