SPRAWOZDANIE Nr. 10
Sebastian Rusin |
Grupa nr II |
Data 12.01.2013
|
Temat ćwiczenia: 1. Kompleksometria 2. Argentometria |
1. Zasada oznaczania jonów wapnia i magnezu (EDTA)
Metoda polega na przeprowadzeniu 2 miareczkowań mianowanym roztworem EDTA.
Pierwsze miareczkowanie przeprowadza się w środowisku buforu amoniakalnego pH=10 wobec czerni eriochromowej T jako wskaźnika. Objętość zużytego titranta odpowiada sumie zawartości wapnia i magnezu. Drugie miareczkowanie przeprowadza się w środowisku silnie zasadowym pH=12-13 wobec mureksydu. Objętość użytego titranta zależy od ilości wapnia.
M2++H2Y2- ↔ MY2- +2H+
gdzie: Y = EDTA
Argentometryczne oznaczenie jonów chlorkowych
2. Związki kompleksowe (kompleksy, związki koordynacyjne) - związki chemiczne, które w swoim składzie zawierają jeden lub więcej atom centralny, otoczony przez inne atomy lub grupy atomów zwane ligandami, przy czym przynajmniej jedno wiązanie atomu centralnego z ligandem ma charakter wiązania koordynacyjnego.
Sumaryczną liczbę pełnych pojedynczych wiązań atomu centralnego z atomami ligandów nazywa się liczbą koordynacyjną.
4. Według zaleceń IUPAC nazwy ligandów o ładunku ujemnym powinny kończyć się na "o", natomiast nazwy ligandów obojętnych nie mają zmienianych końcówek.
Przykłady:
cząsteczka H2O - akwa (dawn. akwo)
cząsteczka NH3 - amina (dawn. ammino)
grupa CN− - cyjano
grupa SCN− - tiocyjaniano
grupa NO2− - nitrito−N (dawn. nitro)
grupa ONO- - nitrito-O
grupa NO3 - azotano
grupa NO - nitrozyl (dawn. nitrozylo)
grupa NS - tionitrozyl (dawn. tionitrozylo)
grupa CO - karbonyl (dawn. karbonylo)
grupa CS - tiokarbonyl (dawn. tiokarbonylo)
grupa OH- - hydrokso
grupa F- - fluoro
grupa Cl- - chloro grupa SO42− -
siarczano grupa S2O32− - tiosiarczano
4. Zasada oznaczania jonów chlorkowych metodą argentometryczną
metoda Mohra:
W metodzie Mohra, którą wykorzystuje się jedynie w przypadku roztworów obojętnych, jako wskaźnik końcowego punktu miareczkowania wykorzystywany jest 5% roztwór chromianu(VI) potasu K2CrO4. Z uwagi na to, że iloczyn rozpuszczalności chromianu(VI) srebra ma większą wartość niż iloczyn rozpuszczalności halogenków srebra, powstawanie osadu Ag2CrO4 zachodzi dopiero po wytrąceniu się jonów halogenkowych. W metodzie tej jest więc wykorzystywana jest różnica rozpuszczalności dwóch różnych soli srebrowych.
Oznaczenie chlorków metodą Mohra:
Metoda Mohra polega na bezpośrednim miareczkowaniu obojętnego roztworu zawierającego jony chlorkowe mianowanym roztworem azotanu(V) srebra w obecności chromianu(VI) potasu, który stanowi wskaźnik końcowego punktu miareczkowania. Dodawanie z biurety azotanu(V) srebra powoduje strącenie trudno rozpuszczalnego osadu chlorku srebra. Wadą metody Mohra jest to, że nie może ona być stosowana w roztworach kwaśnych, ponieważ wtedy nie wytraca się chromian(VI) srebra, bo związek ten bardzo dobrze rozpuszcza się w kwasach. Punkt końcowy miareczkowania obserwuje się wtedy, gdy zaczyna się wytracać ceglasty osad chromianu(VI) srebra.