1.Wymień metody wpływu osobistego wychowawcy na uczniów i krótko je scharakteryzuj.

>Wysuwanie sugestii-może mieć charakter zachęcania i przestrzegania lub oceniania . Zachowaniom tym zostaje przypisana pewna wartość , której żródłem jest wychowawca. Jest to możliwe tylko wtedy gdy wychowankowi zależy, aby jego zachowania budziły aprobatę wychowawcy. Na tę metodę wpływ mają działania własnych postaw lub przekonań.

>perswazja—polega na podsuwaniu wychowankom określonych rozwiązań popartych zespołem argumentów. Wychowawca może uświadomić wychowankowi niezgodność jego przekonań i poglądów z faktycznym stanem rzeczy.

>Działanie przykładem osobistym—działanie wychowawcy osobistym przykładem nie dokonuje się automatycznie . Ponieważ uczeń szuka w naśladownictwie rozwiązania własnych problemów i skłonny jest skorzystać z tych wzorców , które uzna za przydatne dla niego.

>Wyrażanie dezaprobaty i aprobaty—jest to możliwe kiedy wych0wawca przejawia życzliwy stosunek do wychowanków , kiedy stosuje demokratyczny styl kierowania . Należy uwzględnić , że na efektywność tej metody wpływ ma „forma `' wyrażania przez wychowawcę aprobatę lub dezaprobatę.

2.Podstawowe cele wychowania

>przygotowanie dzieci i młodzieży do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym.

>przysposobienie młodego pokolenia do pracy zawodowej

>przygotowanie uczniów do czynnego uczestnictwa w życiu kulturowym

>zapewnienie każdemu dziecku możliwie pełnego wszechstronnego rozwoju intelektualnego, moralnego , fizycznego , estetycznego.

3.Jakie są przejawy demokratycznego podejścia do wychowanków?

>akceptacja—uznawanie wychowanków takimi jakimi naprawdę są bez jakichkolwiek uprzedzeń.

>autentyczność- zgodność z samym sobą .Przejawia się postępowaniem zgodnym z własnymi przekonaniami.

>rozumienie empatyczne—zdolność do rozumienia wychowanków niejako od wewnątrz , jak oni postrzegają świat, który ich otacza.

4.Czym jest rodzina w środowiskuwychowawczym?

Rodzina uczestniczy w przemianach społecznych. Od niej zależy sposób funkcjonowania w społeczeństwie. Rodzina stanowi integralny i niezmiernie ważny element każdego społeczeństwa. Współczesna rodzina jako zmienna niezależna wpływa na osobowość , funkcjonowanie jednostek, a także kształtuje w znacznym stopniu ich losy. Pełni różne funkcje ramach społeczeństwa globalnego, w zakresie jego reprodukcji bilogicznej oraz w dziedzinie socjalizacji jednostek i ich przygotowania do życia i działań zmieniającym się szybko społeczeństwie.

5.Grupy naczelne celów wychowania .

>cele obejmujące postawy, które wyznaczają stosunek człowieka do naczelnych wartośći , ideologii. Do postaw ideologicznych zaliczamy postawy: humanizmu, poszanowania wolności szacunku dla pracy, racjonalizmu

>cele wyznaczające stosunek człowieka do społeczeństwa jako podstawowej grupy ludzkiej, do jakiej on należy. Stanowią je postawy, które nazywamy społecznymi:patriotyzmu społecznego zaangażowania , społecznej gospodarności, odpowiedzialności.

>cele w zakresie stosunku do innych ludzi w bezpośrednim współżyciu.Postawy te nazywamy interpersonalnymi : życzliwości, poszanowania ludzkiej godności, tolerancji, opiekuńczości,lojalności, poszanowania cudzej własności.

>cele określające stosunek do samego siebie.Są to podstwy interpersonalne , a więc: samokontroli, perfekcjonizmu samodzielności , odpowiedzialności za siebie, osobistej odwagi , optymizmu.

>cele wychowania w zakresie stosunku jednostki do osobistych wartości życiowych.Obejmują one dpostawy , które wyznaczają koncepcje życia oraz dążenia samorealizacji człowieka.

>cele wyznaczające stosunek do kultury. Należą do nich postawy: wrażliwości na piękno i wielkość dzieł kultury , twórczej percepcji, ekspresji.

>cele wychowania w zakresie stosunku człowieka do rozumu ludzkiego , jego osiągnięć, zadań i możlwości , czyli intelektualno-poznawczej dociekliwości.

>cele wychowania w zakresie stosunku człowiekado otaczającego go środowiska .

7.PODSTAWOWE POJĘCIA PEDAGOGICZNE.

Wychowanie. Przez wychowanie rozumie się całość wpływów i oddziaływań kształtujących rozwój człowieka oraz przygotowujących go do życia w społeczeństwie.

Kształcenie. Przez kształcenie należy rozumieć samodzielne i kierowane czynności człowieka podejmowane w celu osiągnięcia określonego zasobu wiedzy o otaczającym go świecie, poznania samego siebie, zdobycia umiejętności potrzebnych mu do przeobrażania świata i rozwoju jego określonych uzdolnień, zainteresowań i ogólnej sprawności umysłowej.

Samokształcenie. Opanowanie wiedzy naukowej i sprawności samodzielnie, z pomocą lub bez pomocy nauczyciela nazywamy samokształceniem.

Nauczanie. Przez proces nauczania będziemy rozumieli zorganizowany tok systematycznych i planowych działań nauczycieli i uczniów umożliwiający racjonalny przebieg uczenia się. W procesie nauczania uczniowie pod kierunkiem i wpływem oddziaływań wychowawczych nauczycieli opanowują wiedzę, nabywają umiejętności, nawyki i rozwijają swoje zdolności poznawcze, pogłębiają i kształtują światopogląd i modyfikują zachowanie

Osobowość. Ogólnie przez osobowość rozumie się zespół względnie stałych cech i złożonych mechanizmów wewnętrznych, które warunkują stałość i specyficzne zachowanie się człowieka, oraz przebieg jego procesów psychicznych. Takimi stałymi cechami człowieka są: zadatki anatomo - fizjologiczne, układ nerwowy, charakter, zainteresowania, wytworzone potrzeby, motywacje, poglądy, postawy, temperament, zdolności, inteligencja.

Samowychowanie. O samowychowaniu mówimy wówczas gdy wychowanek uświadomił sobie pewne cele prowadzące do własnego rozwoju, oraz ukształtował sobie motywy dążenia do nich. Nie dysponuje on natomiast dostatecznym doświadczeniem odnośnie sposobów postępowania wobec siebie samego, aby te cele rzeczywiście zrealizować.

Środowisko. W pedagogice przez “środowisko” rozumie się ogół elementów otaczającej człowieka rzeczywistości, które działają jako źródło bodźców i powodują określone przeżycia psychiczne. W literaturze pedagogicznej spotykamy się także z pojęciem środowiska wychowawczego. Jest to układ powtarzających się lub względnie stałych sytuacji, do których człowiek rozwijający się przystosowuje się czynnie w wychowawczym okresie swego życia.

Czas wolny. Czas wolny dzieci i młodzieży szkolnej należy rozumieć jako czas, w którym, po zaspokojeniu potrzeb organizmu, wypełnieniu obowiązków szkolnych i domowych, mogą oni wykonywać

---