283/81Clifit
Stan faktyczny:
Spółka Clifit oraz 54 inne spółki importujące wełnę z krajów nie będących członkami Unii weszły w konflikt z włoskim ministerstwem zdrowia które nakazywało uiszczania stałej opłaty za badanie sanitarne takiej wełny. Spółki twierdziły, że wełna podlega wspólnej organizacji rynków rolnych i powoływały się na rozporządzenie nr 827/68 z dnia 28 czerwca 1968 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku niektórych produktów wymienionych w załączniku II do traktatu, które w art. 2 ust. 2 zakazuje państwom członkowskim nakładania opłat o skutku równoważnym z cłami na przywożone „produkty pochodzenia zwierzęcego”, nigdzie indziej nie wymienione, ujęte w pozycji 05.15 Wspólnej taryfy celnej. Ministerstwo sprzeciwia się takiej interpretacji jako że wełna nie jest umieszczona w załączniku II do traktatu. Ministerstwo uważa też, że nie ma potrzeby wnoszenia sprawy do ETS, jako że wykładnia prawa jest tutaj jasna ale spółki twierdzą, że Corte suprema di cassazione nie może uchylić się od tego obowiązku ponieważ od jego wyroku nie ma odwołania.
Z tego względu Corte suprema di cassazione wniosła o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w przedmiocie wykładni art. 177 akapit trzeci traktatu EWG.
Pytanie prejudycjalne:
„Czy art. 177 akapit trzeci traktatu, zgodnie z którym w przypadku gdy pytanie takiego rodzaju jak pytania wymienione w akapicie pierwszym tego artykułu jest podniesione w ramach sporu zawisłego przed sądem krajowym, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, sąd ten jest zobowiązany wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości, ustanawia obowiązek wystąpienia z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, który nie pozwala sądowi krajowemu na dokonanie jakiejkolwiek oceny zasadności podniesionego pytania, czy też uzależnia - ewentualnie w jakim stopniu - ten obowiązek od istnienia racjonalnych wątpliwości co do wykładni?”- czy sąd krajowy jest zobowiązany do wystąpienia z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, czy też może uzależnić to od istnienia racjonalnych podstaw ku temu.
Tezy orzeczenia:
-Interpretując artykuł 177(234) sąd którego wyroki są ostateczne ma obowiązek wniesienia sprawy do ETS. Ma to zapewnić jednolita wykładnię prawa wspólnotowego i jego prawidłowe stosowanie . Zakres tego obowiązku należy więc badać w świetle jego celów, w zależności od właściwości sądów krajowych i w przypadku gdy takie pytanie o wykładnię zostanie podniesione w rozumieniu art. 177.
-Art. 177 nie stanowi środka zaskarżenia przysługującego stronom sporu, nie wystarczy więc że jedna strona uważa że takie pytanie powinno być zadane, sądy o których mowa w art177 mają swobodę oceny i mają prawo ocenić czy pytanie jest istotne dla sprawy.
-Obowiązek zadania takiego pytania powstaje tylko jeśli sądy te uznają to za konieczne
-Podsumowując art. 177 akapit trzeci należy interpretować w ten sposób, że sąd, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, jest zobowiązany - w przypadku gdy powstaje przed nim pytanie dotyczące prawa wspólnotowego - do spełnienia swojego obowiązku przedłożenia pytania, chyba że stwierdził on, że podniesione pytanie nie jest istotne dla sprawy lub że dany przepis prawa wspólnotowego stanowił już przedmiot wykładni przez Trybunał, lub że prawidłowe stosowanie prawa wspólnotowego jest tak oczywiste, że nie pozostawia ono miejsca na jakiekolwiek racjonalne wątpliwości; istnienie takiej ewentualności należy oceniać z uwzględnieniem cech charakterystycznych prawa wspólnotowego i szczególnych trudności, jakie sprawia jego wykładnia, oraz niebezpieczeństwa rozbieżności w orzecznictwie wewnątrz Wspólnoty.
Artykuł 234
Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w trybie prejudycjalnym:
a) o wykładni niniejszego Traktatu;
b) o ważności i wykładni aktów przyjętych przez instytucje Wspólnoty i EBC;
c) o wykładni statutów organów utworzonych aktem Rady, gdy te statuty to przewidują.
W przypadku gdy pytanie z tym związane jest podniesione przed sądem jednego z Państw Członkowskich, sąd ten może, jeśli uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna do wydania wyroku, zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości z wnioskiem o rozpatrzenie tego pytania.
W przypadku gdy takie pytanie jest podniesione w sprawie zawisłej przed sądem krajowym, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, sąd ten jest zobowiązany wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości.