Str. 958-962 (od „budżet…” do pkt.4)

TEZA 1: Deficyt budżetowy jest wyraźną asymetrią polityki budżetowej.

Teza 2 : Jednostronne i bezkrytyczne stosowanie politycznych recept Keynesa może być źródłem niestabilności gospodarczych.

Teza 3. Prawo Saya nie ma logicznego uzasadnienia bo gospodarka jest z istoty niestabilna.

TEZA 1: deficyt budżetowy jest wyraźną asymetrią polityki budżetowej.

Wyjaśnienie:

- Keynesowska rewolucja obaliła zasadę równowagi budżetowej brzmiącą:

„każdy proponowany wydatek musi łączyć się z propozycją opodatkowania”

- nadwyżka budżetowa jest rzadkim zjawiskiem, nakładającym automatycznie koszty na obywateli

- deficyt budżetowy jest opcjonalnie korzystny, ponieważ państwo może wydawać, jednocześnie nie podnosząc podatków. W związku z tym nikt bezpośrednie nie traci.

4. Destrukcyjny i samospełniający się charakter keynesowskiego przechyłu politycznego
i 5 Konkluzja (str.962-966)

Teza 2 : Jednostronne i bezkrytyczne stosowanie politycznych recept Keynesa może być źródłem niestabilności gospodarczych.

- mianem polityki makroekonomicznej opatruje się nie instrumenty mające proporcjonalnie wpływać na wszystkie ceny lecz te które maja oddziaływać na strukturę cen względnych, powodem takiego działania jest chęć pozyskania przez partie polityczne większego elektoratu;

-wystarczy uznać, że istotną konsekwencją inflacji jest jej wpływ na ceny względne,
a racjonalne działania polityczne będą za cel brały selektywne zmiany w układzie względnych cen nie zaś całościowe zmiany w ogólnym poziomie cen;

- natura ładu ekonomicznego bardzo się różni od tej do której nawiązuje standardowe ujęcie inflacji i polityki makroekonomicznej;

- bezkrytyczne wprowadzanie w życie zaleceń Keynesa prowadzi do powstania układu alokacji zasobów, którego nie da się utrzymać bez dalszych wysiłków na rzecz zniekształcania struktury cen względnych poprzez finansowanie inflacji. Zmiany cen względnych prowadzą do dalszych zniekształceń, ludzie bowiem odpowiadają na sygnały cenowe, które nie są zgodne z bazową strukturą preferencji i technologii, w konsekwencji podejmowane są błędne decyzje co do inwestycji i wykorzystania zasobów co w późniejszym czasie prowadzi do zwolnień i strat kapitałowych;

- ekonomia Keynesa „rozpuścił” polityków, niszcząc efektywne pęta na ich zwykłe pragnienia aby wydawać jak najwięcej bez jawnego podnoszenia podatków.

Teza 3. Prawo Saya nie ma logicznego uzasadnienia bo gospodarka jest z istoty niestabilna

Aby zrozumieć klayczne koncepcje roztropnego postępowania fiskalnego należy porównać państwo do rodziny. Największą cnotą była oszczędność. Budżet publiczny powinien być zrównoważony albo z nadwyżką. Nadzwyczajne okoliczności były wytłumaczeniem dla deficytu - uznawano je za fiskalne szaleństwo. Panującą gospoarkę wolnorynkową charakteryzowało prawo Saya tzn. „Jeśli dojdzie do fluktuacji aktywności, uruchomią siły autokorekty, które przywrócą dawną sprawność”. Unikano więc działań, które mnożyłyby kłócenia w gospodarce i zwiększały deficyt. Keynes odrzucił jednak prawo Saya, według niego gospodarka jest z istoty niestabilna i cierpi na stagnację albo nadprodukcję. Aby zapanowała równowaga państwo powinno prowadzić politykę gospodarczą w ramach „umiejętnego strojenia”. Stąd też w keynesowskim ujęciu występują dwa czynniki:

• Obraz gospodarki niestabilnej

• Państwo które ma możliwość i obowiązek łagodzić tę niestabilność

Równowaga oznacza, iż państwo się niewywiązuje ze swoich obowiązków. W 1936 opublikowano teorię Keynes „Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza”. Trochę czasu upłynęło aż owa idea wpłynęła na politykę. Zwolennicy teorii pojawili się w latach 40, 50 XX w. a w powszechnej opini około 60 lat. Ekonomiści twierdzili, iż aby łagodzić cykle:

• W czasie recesji muszą powstawać deficyty

• W czasie inflacji muszą powstawać nadwyżki

W ten sposób maleje różnica między dolinami a szczytami. Tak więc racjonalna polityka publiczna będzie wspierać bardziej kwitnącą i stabilną gospodarkę pomagając jej w czasie recesji i inflacji. Dobrze znane są zasady ekonomii Keynesa, mniej środowisko polityczne. Często bywa tak, że politycy nie postępują tak jakbyśmy tego chcieli; powodem może być brak wiedzy albo chęci. Albo jedno i drugie.

2

---