E: Psy [1] (GE1) poddano serii nie dających się uniknąć szoków elektr. i (GE2) nie poddano takiej procedurze;

[2] umieszczono w skrzynce wahadłowej, gdzie mogły uniknąć szoku (skok przez płotek), zapowiadanego przez sygnał ostrzegawczy. Unikania nauczyły się psy z GE2 a nie z GE1.

Niezdolność uczenia się unikania wskutek wcześniejszego doświadczenia sytuacji, w której unikanie nie było możliwe nazwano „wyuczoną bezradnością”.

W. B. jest uogólnionym oczekiwaniem braku kontroli powstałym wskutek wyuczenia się, że nie ma związku pomiędzy działaniem a następstwem (reakcja i wzmocnienie są niezależne).

Teoria uwzględnia poznawczą reprezentację sytuacji. Ma 3 komponenty:

Informacja o następstwie (szok)

2) poznawcza reprezentacja następstwa: oczekiwanie, przekonanie (cokolwiek zrobię szok: reagowanie jest daremne)

zachowanie (zaniechanie)

Na efekt bezradności nie wpływa wielkość porażki (czy mało, czy mocno dotkliwa) - Kofta, Sędek, 1989.

W.B. = deficyt:

1. motywacyjny (spadek tendencji do inicjowania zachowań, apatia)

2. emocjonalny (pogorszenie nastroju, depresja)

3. poznawczy (obniżenie zdolności radzenia sobie w innych, kontrolowalnych sytuacjach)

Poz-6. Wyuczona bezradność - teoria Seligmana

---