Zakończenie
Niewątpliwie telewizja ma wielki wpływ na kształtowanie dzisiejszego świata.
Proponowane przekazy nie mogą umknąć uwadze widza. Powtarzane wielokrotnie docierają do świadomości i podświadomości telewidza. Młody człowiek jako widz przekazywanych drogą wizualną komunikatów w postaci reklamy jest narażony
na największe oddziaływanie z powodu braku wiedzy i ukształtowanej filtracji docierających do niego informacji. Mając świadomość, iż „oglądając film widz nastawiony jest na doznawanie różnego typu przeżyć”, stąd wniosek, że reklama jako swoistego rodzaju program również konstruowana jest na doznawanie przeżyć emocjonalnych przez widza. Zainteresowanie moje skupiło się głownie na najmłodszym widzu, czyli na dziecku w wieku przedszkolnym. Na tym etapie znajduje się ono
w trakcie dynamicznych przemian natury fizycznej jak i psychicznej. Wkracza ona
w istniejący już świat z wieloma pytaniami o naturę istniejących przedmiotów
i procesów. „Wiek pytań”, w którym aktualnie się znajduje powoduje ogromną ciekawość, a emocje bardzo często towarzyszą dziecku w poznawaniu jej. Młodzi ludzie posiadają wiele emocji i w zależności od etapu rozwojowego kształtują one jego postawy w stosunku do świata. Ogromny wachlarz tych emocji towarzyszy dziecku niemal w każdej sytuacji, a nie ukształtowane jeszcze w procesie socjalizacji hamowanie okazywania ich powoduje, iż bardzo łatwo odczytać stan emocjonalny,
w którym właśnie się znajduje. Dziecko reaguje na otaczający świat poprzez własne emocje i dlatego zainteresowanie autorki skupiło się na przeanalizowaniu reakcji dziecka w stosunku do komunikatów, jakie docierają do niego. Komunikacja, którą zainteresowała się autorka odbywa się za pomocą różnego rodzaju środków przekazu
w tym radia, prasy, telewizji i Internetu. Telewizja ze względu na łatwość dostępu
i formę przekazu, jest jednym z mediów, które wysyła do dziecka najatrakcyjniejsze komunikaty. Atrakcyjność ta polega na tym, iż słowu towarzyszy ruchomy obraz
z dodatkami w postaci dźwięku.
Komunikowanie się jest podstawą życia społecznego tak samo jak dziecko komunikuje się z otoczeniem ono również wysyła je w drugą stronę. Telewizja komunikuje się z dzieckiem za pomocą różnego rodzaju programów również za pomocą reklam. Analiza literatury na ten temat pozwoliła autorce na stwierdzenie, iż reklama stała się w dzisiejszym świecie najskuteczniejszą formą komunikatu docierającego do widza. Stosując różnego rodzaju techniki przekazu w tym także perswazji przyciąga widza, a w tym najczęściej najmłodszego. Reklama telewizyjna stosuje w swym przekazie wiele cech przypisanych bajce. Dlatego też jak wykazały to przeprowadzone badania dzieci nie ujmują jej jako odrębnego komunikatu, lecz jako całość powiązaną
z oglądanymi najczęściej bajkami. Dziecko jako odbiorca tego typu komunikatów nastawiony jest na przeżywanie przekazu i odbieranie wszelkich treści. Wiąże się to bezpośrednio z okazywaniem przeżyć z tym związanych, co równoznaczne jest
z okazywaniem oddziaływania, jakie mają docierające treści na widza w tym przypadku na dziecko w starszym wieku przedszkolnym. Oczywiście oddziaływanie to zależy
od czasu poświęconego na oglądanie reklam, od stopnia nasycenia reklam emocjami oraz od sytuacji rodzinnej, w jakiej znajduje się dziecko.
Głównym założeniem pracy było zbadanie oddziaływania reklam na stan emocjonalny dziecka przedszkolnego. Podjęte działania badawcze skierowane do osiągnięcia założonego celu i potwierdzeniu hipotez wskazały na fakt, iż rzeczywiście reklama ma odzwierciedlenie w zachowaniu dzieci.
Dzisiejszy świat przygotował dla najmłodszego widza wiele pułapek w postaci działających na jego postawy i zachowania przekazów medialnych. Rzetelne badania
w postaci obserwacji, analizy rysunku i metody projekcji w postaci testu niedokończonych zdań utwierdził przekonanie, iż reklama telewizyjna ma bardzo szerokie odzwierciedlenie w postawach emocjonalnych dzieci w wieku przedszkolnym.
Obserwacja w trakcie oglądania tego typu przekazu ujawniła, iż bardzo łatwo wzbudzić w dzieciach emocje radości, ciekawości i podniecenia. Forma przekazu
i połączenie go z najczęściej oglądanymi programami powoduje, iż dziecko traktuje owe przekazy całościowo. Przeprowadzone badania ujawniają również, że podczas oglądania reklam wydają się być „zatracone” i tak silnie zaangażowane emocjonalnie jak przy odbiorze kreskówki. Działanie, jakie mają tego typu przekazy z jednej strony wskazują na destruktywne działanie, gdyż dziecko zbyt mocno pobudzone może pożądać tylko silnych bodźców, jakie kierowane są w jego stronę jednak a drugiej strony mogą wzbudzać zainteresowanie do poszerzania wiedzy na prezentowany temat.
Rozmowa z dzieckiem, analiza rysunku i test niedokończonych zdań zaprzeczył postawionej hipotezie o wiedzy dziecka na temat telewizji i reklamie. W większości młodzi ludzie klasyfikują telewizję z ulubionymi bajkami, owszem potrafią wymienić programy, jakie proponuje, ale wynika to z kwestii uczestniczenia w życiu rodzinnym gdzie nieodzownym elementem jest telewizor. Telewizja to dla dziecka medium proponujące interesujące go przekazy, a reklama jako dodatek do bajki i identyfikowana z nią również działa na dziecięce emocje.
Oddziaływanie reklam telewizyjnych na emocje dziecka w starszym wieku przedszkolnym ma dwojaki wpływ z jednej strony w trakcie bezpośredniego odbioru komunikatu powodują okazywanie bardzo silnego podniecenia i agresji z drugiej strony poza zasięgiem przekazu może wpływać na motywowanie do podjęcia zaspokojenia ciekawości. Dlatego też mogę stwierdzić fakt, iż emocje, jakie dzieckiem władają nie powodują w nim tylko destrukcji. Mają one także odzwierciedlenie w zaspokajaniu ciekawości i motywują dziecko do tego, by zgłębiać wiedzę o niezgłębionych jeszcze wiadomościach o świecie rzeczywistym. Należy, więc wdrażać dziecko do oglądania programów zgodnie z ich zainteresowaniem i wiekiem rozwojowym, aby odbiór programów działał wzbogacająco. A zatem z pedagogicznego punktu widzenia bardzo ważne jest wykształcenie postaw krytycznych wobec emitowanych treści.
Danuta Dzich, Wpływ mediów na zachowania młodego człowieka [w:] Edukacja medialna. Nowa generacja pytań i obszarów badawczych. Pod red. Marka Sokołowskiego, Olsztyn 2004, Oficyna Wydawnicza „Kastalia”, s.251
97