Poznań, dnia 20.01.2015 r.

ZATWIERDZAM

dowódca 2 plutonu

chor. Jarosław SAWICKI

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE: Pokonywanie terenu czołganiem.

II. CEL:

• Uczyć działać pieszo na polu walki w różnych warunkach terenowych.

III. CZAS: 40 min.

IV. MIEJSCE: TTPZ.

V. LITERATURA:

• „Podręcznik walk pododdziałów wojsk zmechanizowanych (pluton, drużyna)” Warszawa 2000;

• „Regulamin działań wojsk lądowych” - DWLąd wewn. 115/2008;

• „Regulamin działań taktycznych pododdziałów wojsk pancernych i zmechanizowanych.”- DWLąd. 134/09;

• „Poradnik dowódcy plutonu”. - DWLąd. 185/2011;

• „Program szkolenia podstawowego Sił Zbrojnych RP” - Szkol. 866/2013;

• „Instrukcja o działalności szkoleniowo - metodycznej” - Szkol. 816/2009.

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

• 7,62 mm nb. wz 43 Ślepy - 45 szt.

• Petarda z zapalnikiem tarciowym - 1 szt.

• 7,62 mm kbk AKMS …. na stan;

• Odrzutniki do strzelania amunicją ślepą ….wg potrzeb;

• Hełm stalowy …. na stan;

• Kamizelka taktyczna / pasoszelki…………….. ….na stan;

• Łopatka piechoty …. na stan;

• ISOPS (MP4, OP1) …. na stan;

• Ubiór słuchaczy …. polowy;

• Chorągiewki sygnalizacyjne …1 kpl.

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

W czasie trwania zajęć wykonywać te czynności które zostały nakazane przez instruktora lub wynikają z treści otrzymanego zadania.

Zwracać uwagę na zachowanie ostrożności podczas przemieszczanie się w terenie.

Wszystkie czynności wykonywać szybko, sprawnie, lecz z zachowaniem środków ostrożności przewidując następstwa swego działania lub zaniechania działania.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
	Podanie treści zagadnienia - Pokonywanie terenu czołganiem.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Określenie celu zagadnienia - Ma to na celu uczyć was działać pieszo na polu walki w różnych warunkach terenowych.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wprowadzenie w sytuację taktyczną - Tło taktyczne według faktycznej sytuacji i realnego zagrożenia w dniu szkolenia (określa kierownik zajęć).	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Podanie komendy, na jaką się wykonuję te czynność : np. „szer. KOS - kierunek krzak, na wysokość okopu czołgając się na brzuchu - NAPRZÓD” „szer. KOS - kierunek krzak, na wysokość okopu czołgając się na czworaka - NAPRZÓD” „szer. NOWAK - kierunek wzgórze, na wysokość zagajnika czołgając się na boku amunicję dostarczyć - NAPRZÓD”	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wzorowy pokaz - pokazuję szkolonym jak pokonywać teren czołgając się.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Pokaz z objaśnieniem - pokazuję i omawiam szkolonym jak pokonywać teren czołgając się różnymi sposobami - zgodnie z załącznikiem nr 1.	Stoją na zbiórce, obserwują i słuchają.
	Ćwiczenia na tempa - nie dotyczy.	-
	Ćwiczenia etapami - nie dotyczy.	-
	Ćwiczenia do pełnego opanowania - ustawiam szkolonych w jednej linii i wydaję komendy do pokonywania terenu różnymi sposobami.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Reagowanie instruktora na popełniane błędy. Na bieżąco obserwuje i reaguje na popełniane błędy oraz nakazuje ich usuniecie.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Omówienie zrealizowanego zagadnienia we skazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.	Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania.

ZAŁĄCZNIKI:

1. Opis prawidłowego pokonywania terenu różnymi sposobami.

OPRACOWAŁ

dowódca drużyny

……………………………..

ZAŁĄCZNIK 1

POKONYWANIE TERENU CZOŁGANIEM NA BRZUCHU.

Czynność ta służy do pokonywania terenu płaskiego odkrytego i terenu płaskiego pod ogniem przeciwnika (szczególnie broni maszynowej), skrytego podejścia do jego stanowisk, a czas nie jest czynnikiem istotnym, należy to zrobić stosując jeden ze sposobów czołgania. Jest to najwolniejszy sposób czołgania, ale jednocześnie najbardziej skryty i bezpieczny.

Czynność tę wykonuje się na komendę: „szer. KOS - KIERUNEK KRZAK, NA WYSOKOŚĆ OKOPU CZOŁGAJĄC SIĘ NA BRZUCHU - NAPRZÓD”

Podaję sytuację taktyczną Km przeciwnika prowadzi ogień z rejonu wykopu na wzgórzu. Drużyna otrzymała zadanie pokonać odkryty teren na wysokość pni drzew i zniszczyć go.

Żołnierz na komendę ściąga suwak celownika, odczołgiwuje się z SO, jednocześnie wybiera drogę czołgania, zabezpiecza broń, ściśle przylegając do ziemi chwyta prawą ręką broń za pas przy łożu, układa ją na przedramieniu. Następnie przystępuje do czołgania się, które wykonuje się poprzez powtarzanie ruchu prawej ręki i lewej nogi do przodu na zmianę z ruchem lewej ręki i prawej nogi. Broń należy trzymać na przedramieniu, za pas nośny przy osłonie łoża, a drugą ręką pomagać sobie przy przesuwaniu ciała. Nóg i tułowia nie odrywać od podłoża. Odpychać się nogami (bokami butów). Kontrolować sytuację na przedpolu i utrzymywać kierunek przemieszczania (miejsce w szyku). Co jakiś czas przerwać czołganie i w bezruchu obserwować działanie przeciwnika. Maksymalnie wykorzystywać nierówności terenowe i osłony. Zwracać uwagę na zachowanie ciszy (brzęk broni i oporządzenia o podłoże, łamanie suchych gałęzi itp.).

W czasie oświetlania terenu przez przeciwnika - przerwać przemieszczanie. Po osiągnięcia nakazanej rubieży zajmuje SO po uprzednim odczołganiu się.

POKONYWANIE TERENU CZOŁGANIEM NA CZWORAKACH

Czynność ta służy do pokonywania terenu pod ogniem broni maszynowej przeciwnika, gdy pokrycie terenu jest urozmaicone (wysoka trawa, zakrzaczenia, rowy itp.) lub, gdy można wykorzystać niskie osłony.

Czynność tę wykonuje się na komendę: „szer. KOS - KIERUNEK KRZAK, NAWYSOKOŚĆ OKOPU CZOŁGANIEM NA CZWORAKACH - NAPRZÓD”

Podaję sytuację taktyczną:

Na wzgórzu przeciwnik obsadził bunkier, z którego prowadzi ogień z km-u. Drużyna otrzymała zadanie wykonania manewru oskrzydlającego i zniszczenia obsługi km-u.”

Po komendzie żołnierz zabezpiecza broń, klęka, opiera się na przedramionach lub pięściach, podciąga zgiętą prawą nogę pod klatkę piersiową z jednoczesnym wysunięciem w przód lewej ręki, obserwuje przedpole, a następnie przemiennie wykonując ruchy lewej nogi i prawej ręki (i odwrotnie), opierając się na kolanach i łokciach lub dłoniach (pięściach)przemieszcza się. Broń można trzymać oburącz za kolbę i nakładkę łoża (w terenie podmokłym lub na piachu) lub opierać się na niej trzymając ją jedną ręką (nachwytem) za nakładkę łoża, palce mając pod spodem.

POKONYWANIE TERENU PRZEZ CZOŁGANIE NA BOKU

Czynność ta służy do pokonywania terenu odkrytego pod ogniem przeciwnika, podczas transportowania rannego spod ostrzału lub skrzynki z amunicją, broni zespołowej.

Czynność tą wykonuje się na komendę: „SZER NOWAK - KIERUNEK WZGÓRZE, NA WYSOKOŚĆ ZAGAJNIKA PRZEZ CZOŁGANIEM NA BOKU AMUNICJĘ DOSTARCZYĆ - NAPRZÓD”.

Podaję sytuację taktyczną:

„Na lewo od drogi na wzgórzu w rejonie sosen wykryto grupę strzelców przeciwnika. Drużyna otrzymała zadanie dostarczenia amunicji 2 plutonowi w rejon zagajnika”.

Po komendzie żołnierz zabezpiecza broń, odczołgiwuje się, kładzie na lewym (prawym) boku, przedramieniu lewej ręki, czyli przenosi ciężar ciała na dowolny bok, układa ładunek (broń, skrzynkę itp.) na wyprostowanej nodze, broń indywidualną trzyma w ręce wysiężnej za nakładkę łoża (zespołową, np. km trzymać za lufę na wyprostowanej nodze).Nogą nie obciążoną odpycha się, pomagając sobie przedramieniem i łokciem wyciągniętej ręki przesuwać ciało do przodu. Mimo utrudnienia w obserwacji przedpola nie wolno z tego rezygnować. Cały czas prowadzi obserwację. swoją broń trzymać w ręce wysiężnej (lub przycisnąć do piersi transportowanego, ale jej nie przewieszać). Rannego ułożyć (naciągnąć) na siebie tak, aby złapać go za pas główny. W czasie przemieszczania się nie dopuszczać, aby ranny tarł sobą o podłoże i zsuwał się do tyłu (będzie stawiał większy opór). Podaję komendę do ćwiczenia pojedynczo, a następnie parami.

Zwracam uwagę na prawidłowe wykonanie czynności stosując komendę „WRÓĆ”.

.

---