Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia było określenie wpływu temperatury na właściwości ferromagnetyka oraz wyznaczenie temperatury Curie.
Wstep teoretyczny.
Magnetyki ze względu na właściwości magnetyczne substancji można podzielić na trzy rodzaje: ferromagnetyki, paramagnetyki i diamagnetyki.
W ferromagnetychach trwałe momenty magnetyczne porządkują się spontanicznie, wzdłuż jednego kierunku, wynikiem czego jest namagnesowanie materiału w dużych obszarach zwanych domenami. Magnesowanie próbki ferromagnetyka odbywa się poprzez dwa procesy. W słabych polach dominuje przesuwanie się ścianek domenowych, objętość domen namagnesowanych zgodnie z polem rośnie kosztem objętości domen o magnetyzacji przeciwnej. W polach silniejszych przemagnesowanie odbywa się głównie poprzez obroty w kierunku przyłożonego pola kierunków momentów magnetycznych całych domen.
Paramagnetyki charakteryzują się tym, że nie tworzą wewnętrznych domen, a w zewnętrznym polu magnetycznym ich atomy dążą do ustawienia się w taki sposób, aby ich momenty magnetyczne były skierowane wzdłuż linii pola, a ich wypadkowy moment magnetyczny jest różny od zera. W diamagnetykach elektrony występują na orbitach parami i mają przeciwny kierunek ruchu, a zatem ich momenty magnetyczne równoważą się.
Temperatura Curie jest to temperatura, powyżej której nieuporządkowanie atomowych momentów magnetycznych jest tak duże, że magnetyzacja spontaniczna znika i ferromagnetyk staje się paramagnetykiem.