Jan Szczepański „Elementarne pojęcia socjologii”
zbiór społeczny - ogół ludzi posiadających jakąś cechę wspólną, wyróżnioną przez obserwatora zewnętrznego, bez względu na to czy ludzie uświadamiają sobie posiadanie tej cechy
kategorie somatyczne - antropologiczne, dotyczące ciała
kategoria zawodowa - zbiory ludzi wykonujące ten sam zawód
kategoria wieku - zbiory ludzi w tym samym przedziale wiekowym
kategoria płci - ludzie tej samej płci
kategoria wykształcenia - ludzie o tym samym wykształceniu
kategorie społeczne - zbiory wyróżniane na podstawie cech ważnych dla życia społecznego (inaczej grupy statystyczne)
kategorie społeczne mogą się przekształcić w zbiorowość, jeżeli wspólność cechy wyróżniającej staje się podstawą powstawania więzi między ludźmi tę cechę posiadającymi
zbiorowość - dowolne skupienie ludzi, w którym wytworzyła się i utrzymuje, chociażby przez krótki czas, pewna więź społeczna
grupa społeczna - przynajmniej trzy osoby powiązane systemem stosunków uregulowanych przez instytucje, posiadające pewne wspólne wartości i oddzielone od innych zbiorowości wyraźną zasadą odrębności
czynniki istotne dla powstania grupy
organizacja wewnętrzna, formy kontroli i wzory działania
wartości niezbędne do funkcjonowania: ośrodek skupienia, symbole, idee wyrażające cele i przedmioty materialne
niezbędne jest poczucie przynależności do grupy (poczucie „my-oni”)
„zasada odrębności” - to, co różni grupę od innych grup i zbiorowości, i co członkowie uważają za podstawę cech wyróżniających ich od członków innych grup
kręgi społeczne - zespoły osób (nieraz o zmiennym składzie), spotykające się stale i utrzymujące stałe styczności osobiste, lecz nie posiadające wyraźnej zasady odrębności ani wykrystalizowanej organizacji wewnętrznej
krąg wywiera mniejszy wpływ na postępowanie członków niż grupa, gdyż nie posiada rozbudowanego systemu sformalizowanej kontroli, a ponadto w kręgu brak stałych stosunków, a zatem i trwałych obowiązków członków wobec siebie
społeczność (wspólnota) - zbiorowość terytorialna, w ramach której członkowie mogą zaspokajać swoje podstawowe potrzeby i wskutek tego zbiorowości tego typu mogą być względnie samowystarczalne, a czasem nawet względnie odizolowane
społeczności są zazwyczaj stosunkowo niewielkie, występuje w nich więź sąsiedzka
zbiorowości oparte na wspólnej kulturze: naród, lud, plemię
zbiorowości oparte na podobieństwie zachowań: zbiegowisko, publiczność, audytorium, tłum
rodzina - jedyna grupa społeczna rozrastająca się od wewnątrz i dostarczająca członków wszystkim innym zbiorowościom
środowisko społeczne - układ przedmiotów i innych organizmów żywych, które otaczają człowieka i wywierają jakiś wpływ na procesy zachodzące pod naskórkiem jego organizmu
relacja cech organizmu wyznaczonych genotypowo do podniet wychodzących od przedmiotów i procesów znajdujących się poza naskórkiem tego organizmu
obiektywny układ przedmiotów i procesów otaczających organizm żyjący i pozostający z nim w stosunkach wzajemnych oddziaływań
pary i dwójki - najmniej liczna zbiorowość, o najwyraźniej ograniczonej ilości członków
więź między parą lub dwójką powstaje a gruncie styczności osobistych lub rzeczowych - jest to prawie zawsze więź o silnym zabarwieniu emocjonalnym
organizacja społeczna pary lub dwójki sprowadza się do jednego stosunku społecznego
grupa
podstawowym elementem składowym grupy są jej członkowie
zbudowana jest także z wielu innych elementów, nie będących ludźmi - przedmiotów materialnych, wartości kulturowych, symboli, trwałych wzorów zachowań i stosunków społecznych
aby zostać jej członkiem trzeba choć częściową zinternalizować jej wartości
każda grupa stawia swoim członkom różne wymagania i wymaga przystosowania się do jej wartości
wzór fizyczny - wygląd zewnętrzny lub negatywne określenie, jaki człowiek nie powinien być
wzór moralny - zespół cech moralnych, jakie członek powinien przejawiać w swoim postępowaniu - jego naruszenie spotyka się z surowszą represją niż naruszenie wzoru fizycznego
funkcje członka - zakres czynności wykonywanych dla utrzymania ciągłości życia grupy i dla jej rozwoju
podział ze względu na dopuszczanie członków do uczestnictwa:
grupy ekskluzywne - stosujące bardzo wyraźne kryteria przyjęć
grupy ograniczone - mniej surowe kryteria przyjęć
grupy inkluzywne - przyjmujące wszystkich, bez żadnych ograniczeń
zasada odrębności - zapewnia identyczność grupy, odróżnia ją od kręgu i społeczności lokalnych (wiadomo kto należy, a kto nie) - jej zmiana zmienia charakter grupy
ośrodki skupienia - wszystkie materialne podstawy istnienia grupy (terytorium, lokale, siedziby władz itp.), a także jej wartości, symbole i idee, które identyfikują grupę
są podstawą trwałości grupy w czasie
są centrami skupiającymi aktywność grupy jako całości - ich brak powoduje rozproszenie grupy i przerwanie stosunków społecznych
zadania grupy - ustalone i świadomie zdefiniowane stany rzeczy i zjawiska, które grupa jako całość chce osiągną lub wywołać
są zawsze ustalone między członkami i zaakceptowane przez nich
ustalenie zadania może przekształcić krąg w grupę, gdyż będzie wymagało ustanowienia instytucji i rozpoczęcia harmonicznego działania
wzmagają aktywność i spoistość grupy, wywołując tendencje:
do tworzenia nowych zadań
podtrzymania wytworzonych stosunków między członkami w toku ich realizacji
stanowią sens istnienia grupy w oczach innych grup i zbiorowości i w poczuciu jej własnych członków
tradycja grupy - idealizowanie przeszłości, analizowanie przeszłych zadań grupy
powstaje z konieczności wychowania owych członków przychodzących do grupy
jest czynnikiem podnoszenia spójności wewnętrznej grupy, podnoszenia jej morale tzn. gotowości do intensywnego wykonywania swoich zadań grupowych przez poszczególnych członków
uzasadnia czasem przedstawianie zadań grupy jako szczególnej misji - wymaga to także zdefiniowania jej członków i całej grupy ludzi, którzy osiągnęli pewien poziom doskonałości, posiadają jakieś cechy wyższości i na tej podstawie zostali powołani do przekazywania tej doskonałości innym
tak grupa, jak i jednostka, muszą posiadać zespół wyobrażeń korzystnych o sobie i o swojej wartości, tak też każda grupa musi posiadać zespół wyobrażeń o własnej wyższości, chociażby tylko w ograniczonym zakresie
wola zbiorowa grupy - suma lub synteza dążeń członków do realizowania zadania zbiorowego
przejawia się konsekwentnym i efektywnym realizowaniem zadań grupy
jest wywoływana przez realizację zadań grupy
solidarność grupy - poczucie wspólności, identyfikacja poszczególnych jednostek należących do grupy z innymi członkami
przejawia się w poczuciu i działaniu podobnym
podział elementów składowych grup:
członkowie, ich cechy, zasady określające identyczność grupy i ciągłość jej trwania
zadania grupy i funkcje jej członków, środki służące realizacji zadań grupy i mechanizmy psychospołeczne wytwarzana dla realizacji zadań
elementy utrzymujące spójność wewnętrzną grupy, tzn. instytucje, system kontroli społecznej, wzory wzajemnych oddziaływań i stosunków
środki i instytucje regulujące styczności, wzajemne oddziaływania i stosunki z członkami innych grup
elementy materialne, symbole i wartości stanowiące materialną podstawę trwania i integracji grupy
te elementy sprawiają, że grupa jest układem zamkniętym, wydzielonym z całości rzeczywistości społecznej, oddzielonym wyraźnie od innych zbiorowości, a równocześnie włączonym w tę całość funkcjonalnie
skład grupy - członkowie i ich cechy osobiste lub społeczne
struktura grupy - układ wszystkich elementów, nie tylko członków, i zasada ich wzajemnego przyporządkowania - oznacza ona taki sposób ułożenia elementów składowych, aby mogły one wykonywać swoje funkcje uzupełniając się i harmonizując, tak aby grupa jako całość mogła się utrzymać i rozwijać
mikrostruktura - ułożenie jednostek, ich ról i stosunków w całość mniej lub więcej zharmonizowaną, tzn. w taką, w której zasady wzajemnego przyporządkowania nie utrudniają funkcjonowania grupy
każdy z członków pełni rolę społeczną, które są sobie przyporządkowane w taki sposób, by ich wykonywanie przez poszczególnych członków umożliwiało wykonywanie zadań grupy - stanowią one układ zhierarchizowany
pozycja społeczna roli w grupie - miejsce określane przez zakres ważności, jaką dana rola posiada dla wykonywania zadań grupy, dla jej trwania i dla jej rozwoju
dążenie do realizacji wartości nakłada na niektóre role szerszy zakres obowiązków, co z konieczności musi prowadzić do ustalenia wzorów wzajemnych oddziaływań i stosunków między poszczególnymi rolami
status - pozycja plus prestiż wyznaczające pozycję jednostki w grupie
małe zbiorowości łączą się w szersze (społeczności lokalne, zrzeszenia celowe)
zbiorowości takie jak klasa społeczna, warstwa, kategoria zawodowa; mające swoje złożone struktury
makrostruktura - przyporządkowanie tych wielkich elementów składowych
budowa bardzo złożona - członkowie, grupy małe i średnie różnej wielkości, złożona organizacja, elementy materialne, symbole i wartości
struktura ludnościowa - uwaga skierowana na członków i ich cechy demograficzne
struktura zawodowa - skład zawody, poziom kwalifikacji, wykorzystanie występujących kategorii zawodowych
struktura klasowo-warstwowa - układ klas i warstw społecznych, ich wzajemne przyporządkowanie i zachodzące między nimi stosunki
pozycja społeczne wyznaczana jest przez więcej czynników niż w mikrostrukturze:
zawód i stanowisko z zawodzie
udział w dochodzie społecznym uzyskiwanym z płacy lub własności
udział we władzy i możność podejmowania decyzji politycznych
udział w kulturze i zakres uczestnictwa w utrzymywaniu czy też rozwijaniu wartości kulturalnych doniosłych dla grupy
styl życia
postawy i aspiracje, wyznawana ideologia, pogląd na świat
struktura wykształcenia
w wielkich społeczeństwach najważniejsza jest struktura klasowo-warstwowa - przynależność do klasy społecznej określa także w znacznym stopniu miejsce jednostki w strukturze zawodowej, wykształcenia, politycznej i innych, z wyjątkiem struktury demograficznej
przynależność do grupy:
ze względu na wolę uczestnictwa
dobrowolna na podstawie świadomej decyzji
narzucona
ze względu na charakter przynależności:
obiektywna - wplątanie w więź społeczną danej grupy
subiektywna - subiektywna akceptacja wzorów zachowań, wzoru moralnego członka, identyfikacji z wartościami i celami grupy, solidarności z jej członkami, przywiązaniu emocjonalnym
ze względu na charakter końcowy:
realna - jednostka uczestniczy w więzi danej grupy, a równocześnie jest z nią związana subiektywnie, tzn. gdy realizowane są warunki przynależności obiektywnej i subiektywnej
ideologiczna - spełnione są tylko niektóre warunki przynależności subiektywnej
rodzaje grup:
sposoby klasyfikacji według E.E Eubanka
na podstawie przynależności etnicznej lub rasowej
na podstawie poziomu rozwoju kulturalnego
na podstawie typów struktury występującej w grupach
na podstawie zadań lub funkcji spełnianych przez grupy w szerszych zbiorowościach
na podstawie przeważających typów styczności między członkami
na podstawie różnych rodzajów więzi występujących w grupach
klasyfikacje na innych zasadach
klasyfikacja grup społecznych:
ze względu na typ struktury społecznej:
małe (prosta struktura) - złożone są wyłącznie z członków i nie posiadają żadnych podgrup
duże (nie wchodzą jako części składowe do większych podgrup)
ze względu na typ więzi społecznej:
pierwotne (więź oparta na stycznościach osobistych i podstawach emocjonalnych)
wtórne (więź wynikająca ze styczności rzeczowych i oparta na interesach)
ze względu na zakres występowania sformalizowanych instytucji kontroli społecznej:
formalne (występowanie instytucji sformalizowanych i kontroli społecznej formalnej)
nieformalne (występowanie instytucji nieformalnych i kontroli społecznej nieformalnej)
grupy celowe - grupy, które zostały organizowane planowo dla realizacji tylko jednego celu lub jednej grupy celów i w których istnieje tylko więź sformalizowana ze względu na osiągnięcie danego celu (brak więzi osobistej, uczuciowej, dominuje więź rzeczowa i stosunki oparte na stycznościach rzeczowych)
powstawanie grup celowych:
potrzeby ludzkie i dążenie do ich zaspokojenia
przekształcenie się potrzeb w interesy
interes - przedmioty, ich kompleksy, stany rzeczy, których osiągnięcie jednostki i grupy uważają za pożądane, cenne, a czasami konieczne, i dla osiągnięcia których mobilizując swoją aktywność i środki, które są do dyspozycji
interesy przekształcają się w cele (konkretyzacja interesu)
cel - bardzo określony przedmiot lub stan rzeczy, który człowiek lub zbiorowość działająca chce osiągnąć
kolejne realizacje celów są etapami na drodze realizacji interesów
jak człowiek może osiągnąć stawiane cele
samodzielnie
eliminując konkurenta
współpracując z innymi
grupy celów:
zrzeszenia - grupy celów powstające dobrowolnie, które mogą być rozwiązane decyzją wszystkich lub większości sowich członków
grupy celowe przymusowe - członkowie są powoływani na mocy prawa czy przymusu, istnieją niezależnie od ich woli
rodzaje celów
cele podobne - cele indywidualne, których realizacja może być osiągnięta przez zbiorowość ludzi współdziałających, lecz dążących do indywidualnych interesów osobistych
cele wspólne - takie, które nie są dzielone między jednostki
więź w grupach celowych
charakteryzuje się istnieniem rozbudowanego systemu instytucji i urządzeń sformalizowanych, pozwalających na współpracę ludzi, którzy nie spotykają się bezpośrednio, którzy są zainteresowani tylko tymi cechami innych członków, które są potrzebne dla osiągania założonych celów, i które pozwalają kierować dążeniami i działaniami członków w sposób koordynujący ich działania dla osiągania założonych celów
organizacja musi prowadzić do wytworzenia hierarchii, kierownictwa, sformalizowanych form stosunków regulujących podział pracy i ustalający zasady kierownictwa
wytworzenie „atmosfery impersonalności”, tzn. sposobu załatwiania spraw w sposób sformalizowany, określony przepisami w imię efektywności, uniezależniony od ingerencji osobistych postaw i dążeń indywidualnych członków
tendencje w grupach celowych:
tendencja do jedności, do jednoczenia się, konsolidacji zrzeszeń pokrewnych czy podobnych
tendencja do koordynacji i centralizacji
powstanie kategorii wyspecjalizowanych kierowników, ekspertów, organizatorów i techników wyspecjalizowany w wykonaniu zadań technicznych, w kierowaniu zrzeszeniem i osiąganiu wysokiej efektywności
powstanie zamkniętej grupy wysokiego kierownictwa stojącego na czele
te cztery tendencje nazywane są „imperatywem organizacyjnym”
grupy celowe muszą rozwijać system bodźców zachęcających do wstępowania w ich szeregi i bodźców podtrzymujących uczestniczenie w ich działalności
w celu wykonania zadania zrzeszenie musi wytworzyć system urządzeń spełniających następujące zadania:
wytworzenie systemu kanałów obiegu informacji i sposobów porozumiewania się między członkami, między oddziałami, między władzami i członkami
wytworzenie systemu kontroli sformalizowanej nad działalnością członków, zarządów lokalnych i władz centralnych
wytworzenie systemu urządzeń dla kontaktów zewnętrznych z innymi grupami
dla realizacji celów konieczna jest wysoce sprawna i efektywna organizacja pracy, która podnosi efektywność realizacji celów:
podział pracy i specjalizacja czynności
delegacja władzy, tzn. przekazywanie części uprawnień kierownictwa naczelnego w podejmowaniu decyzji do ogniw kierujących i kontrolujących - w ten sposób wytwarza się hierarchia władzy i odpowiedzialności
wytworzenie stałych sposobów komunikacji i przekazywania decyzji, poleceń między instytucjami sprawującymi władzę
wytworzenie specjalnych metod koordynacji czynności kierowniczych na różnych poziomach
różne typy kierowników w różnych stadiach rozwoju grup:
początek - wizjoner i działach
rozwój - organizator
faza końcowa - kierownik i administrator
występuje zjawisko identyfikacji celów osobistych z celami zrzeszenia
mechanizmy rozwiązywania konfliktów:
ukrywanie rozbieżności i stwarzanie pozorów wewnętrznej jednolitości
podnoszenie identyfikacji członka z całością poprzez uczestnictwo:
rzucanie haseł i sloganów, które powtarzane stwarzają nastrój jedności
uroczysty rytualizm postępowania