Metody wychowania
Metody wychowania - pomagają współczesnym osobom zaangażowanym w proces wychowania odnaleźć się w trudnych aspektach dotyczących wielości nurtów wychowania. Nakreślają obraz, wskazują drogę, którą należy podążać w swojej pracy pedagoga.
Metody wychowania:
W ujęciu prakseologicznym - metoda to ogólny sposób postępowania. Założeniem, każdej metody jest dążenie do osiągniecie celów a cel to wartości, jednym słowem poprzez odpowiednie metody drzym do wdrożenia wartości.
Kopaliński - metoda to świadome, konsekwentne, systematyczne postępowanie. Składają się na nie środki i czynności, które służą realizacji celu.
Kamiński - sposoby konsekwentnego i możliwie najbardziej skutecznego postępowania zmierzające do określonego celu.
Muszyński - sposób postępowania wychowawcy, polegający na wywieraniu wpływu na aktywność wychowanka, związany zawsze z obszarem nagród i kar. Wychowanie poprzez stosowanie tych metod dąży do obranego celu.
Zadaniem teorii wychowania jest tworzenie, rekonstrukcja, przetwarzanie tak treści, metod, kształtów wychowania, aby potrafiły się one wpasować w ówczesny kształt i model świata. Staje się więc niezbędne ciągłe poszukiwanie najlepszych i jak najbardziej aktualnych rozwiązań dotyczących wychowania i kształtowania jednostki. Teoria wychowania to dział, którego treścią i celem jest człowiek (podmiot), treścią jest wychowanie (przedmiot), metodą - sposób wytwarzania odpowiednich postaw, cech, nawyków w młodym lub dorosłym człowieku. Możemy zatem powiedzieć, ze istotą wychowania jest całokształt związany z formowaniem i dopasowaniem nas samych do aktualnych i przyszłych modeli dobrze wychowanego człowieka (w pełnym tego słowa znaczeniu - moralnie, fizycznie, społecznie, emocjonalnie, umysłowo).
Style wychowania
Wyróżnić można 3 podstawowe style wychowania:
Autorytarny:
dominacja wychowawcy
podporządkowanie wychowanka
wychowanie zazwyczaj jednoznaczne restrykcyjne
metody bezpośrednie: nagrody, kary
Partnerski:
liberalny
samodzielne kształtowanie sytuacji wychowawczych
pozostawiona swoboda i niezależność dziecku
interwencja tylko w sytuacjach kryzysowych
wychowanie poprzez życiowe sytuacje
Demokratyczny:
współkreowanie wychowanka
wychowawca uczestniczy w życiu wychowanka
metody pośrednie: oddziaływanie poprzez naśladownictwo
Podział wg Muszyńskiego:
WPŁYW OSOBISTY:
wyrażanie aprobaty i dezaprobaty (podoba - nie podoba mi się)
działanie - wpływu osobistego
perswazja
wysuwanie sugestii
instruowanie
Indywidualna relacja wychowawca-wychowanek, wg tych oddziaływań będziemy poznawać świat.
WPŁYW SPOŁECZNY
modyfikacja celów zespołu
kształtowanie norm postępowania
przekształcanie struktury zespołu
nadawanie właściwego kierunku kontroli
Pod wpływem otoczenia możemy zmienić swoje zachowanie by dostosować się do ogółu, by pozyskać akceptację
WPŁYW SYTUACYJNY
nagradzanie
karanie
organizowanie doświadczenia
Określona sytuacja może wpłynąć na nasze zachowanie ( strata bliskich)
KIEROWANIE SAMOWYCHOWANIEM
ukazywanie samych sposobów
przygotowanie do świadomego ćwiczenia
ukazywanie do świadomego ćwiczenia
To co zrobię sama dla siebie, kierowanie swoim samorozwojem, to jakie wartości będą miały wpływ na mój system wartości
Podział wg Piotrowiak
metody bezpośrednie
metody pośrednie
metody indywidualne i grupowe
Metody bezpośrednie
To metody działające na świadomość.
NAGRADZANIE
wybiórczość w stosowaniu nagród
brak uzasadnienia
nagradzanie - rozwija postawy konsumpcyjne
KARANIE
niska skuteczność karania
stosowanie karania zbiorowego
eksponowanie kar fizycznych w wychowaniu
powstanie zaburzeń emocjonalnych
W dzisiejszych czasach okazuje się iż ten rodzaj metody wychowania jest wielce nieskuteczny. Karanie - budzi mechanizmy obronne ( myślenie autonomiczne zrobię co będę chciał) Nagradzanie - szukanie kolejnych korzyści (komercje).
Metody pośrednie
Działające na podświadomość - skuteczność tych metod jest wg niektórych osób o wiele wyższa.
METODA PERSWAZYJNO - INFORMACYJNA
tłumaczenie, przekazywanie, danych w celu zmiany opinii, postaw, zachowań
korygowanie i wzbogacanie zasobu wiedzy
w metodzie tej posługujemy się językiem werbalnym i niewerbalnym
wychowujemy poprzez: komunikacje, rozmawiając, dyskutując, polemizując, perswadując
Warunki skuteczności:
miejętne słuchanie (nie zamykamy się na opinię rozmówcy i na drugą osobę)
umiejętne formułowanie argumentów (dojrzałe argumentowanie)
stosowanie komunikatów pozawerbalnych (zgodność z komunikatem werbalnym)
rezygnacja z bezwzględnej dominacji wyrażonej w opiniach. (nie moralizować, w wychowaniu nie ma zwycięzców i przegranych, wychowanie bez porażek)
Problemy:
skłonność do moralizowania
chęć potwierdzenia własnych racji
unikanie tematów trudnych (tabu)
WAZNA KONCEPCJA GORDONOWSKA:
komunikat przejrzysty,
oparty na słuchaniu
nie ma wygranych, przegranych
nie oceniać - blokada dialogu
wysłuchać, nie przerywać, niech powie co ma do powiedzenia
METODA MODELOWANIA ( MODELOWANIE- WZOROWANIE) Bronfenbrenner
naśladowanie zachowań, ról społecznych, upodabnianie się w sposób nieświadomy do innych osób
efekt bezpośredni ( dziecko zachowuje się dokładnie jak wychowawca)
efekt generalizowania (tendencja do zbliżonych zachowań, jakimi posługiwali się nasi wychowawcy)
Warunki skuteczności: 1. identyfikacja wychowanka z wychowawcą (autorytet) 2. atrakcyjność treści przekazywanych przez model (treści dostosowane do okresu życia, w okresie dojrzewania - ucieczka od autorytetu rodziców - potem powrót) 3. wartości przyswojone przez dziecko - jako determinanty pozytywnych lub negatywnych zachowań 4. wiek dziecka- metoda skuteczniejsza w młodym wieku dziecka
Problemy: 1. brak właściwych wzorców zachowań (rodzina, media, instytucje) pozytywne ok., negatywne - zasada dziedziczenia patologii 2. rozbieżność między obszarem deklaracji a zachowań wychowawców (nasila się w okresie dojrzewania- wzór rodzica nie jest idealny, poszukiwanie bardziej spójnych wzorów zachowań)
Metoda zadaniowa (MOTYWUJĄCO-PROWOKUJĄCA)
powierzanie dziecku zadań
stawianie dziecka w sytuacjach problemowych
wykształcanie dzięki tym sytuacjom konstruktywnych zachowań i postaw
uczy się dzięki temu czego należy unikać, jak postępować
nawiązanie do DEWEYOWSKIEJ koncepcji - doświadczenia (działalne jest źródłem wiedzy)
Warunki skuteczności:
umiejętne formułowanie zadań ( poziom i możliwości dostosowane)
zaangażowanie
stopniowanie trudności ( od prostych do trudnych)
obiektywna ocena działalności wychowanka
pogłębianie samodzielności wychowanka ( interweniować tylko gdy jest taka potrzeba)
Problemy:
trudności w formułowaniu zadań
skłonność do wyręczania wychowanka
Metoda grupowa
oddziaływanie kilku osób na jednostkę w celu zmodyfikowania postaw bądź zachowań
zmiany poprzez bycie i działanie z innymi osobami
METODA ORGANIZOWANIA DZIAŁALNOŚCI ZESPOŁOWEJ (Kamiński, Courinet)
istnieją cechy przywódców zespołu
nikogo nie można włączyć do grupy na siłę
grupa nie powinna być liczna spychanie odpowiedzialności na innych
lider powinien wyłonić się sam w sposób naturalny
gdy 2 liderów warto podzielić grupę
Warunki skuteczności: 1. odpowiednia liczebność zespołu 2. różnorodność (duże grupy ok. 50 os.) 3. grupy dobrane według temperamentu 4. precyzyjne określenie zadań 5. koordynacja działań
Problemy: 1. konflikty miedzy członkami zespołu 2. pogłębianie podziałów 3. Rozwój postaw konformistycznych, 4. ulegamy grupie, przestajemy się angażować
Metoda organizowania działalności samorządowej - A. Neill
uczestnictwo dzieci i młodzieży w działalności
uczy odpowiedzialności, ważności, że możemy mieć na coś wpływ
przygotowanie do samodzielnego życia
zbyt wczesne włączenie spowoduje upośledzenie na gruncie społecznym
Warunki skuteczności:
realność zadań i problemów
zwiększenie udziału wychowanków
usprawnianie rozwiązań organizacyjnych
tworzeniu równych szans udziału w budowaniu rzeczywistości
Problemy
powstanie klik i grup interesów
brak spójności działań
nadmierna ingerencja wychowanków.