Joseph Pulitzer (ur. 10 kwietnia 1847 w Makó na Węgrzech, zm. 29 października 1911 w Charleston w Karolinie Południowej) - amerykański dziennikarz i wydawca. Pochodził z rodziny węgierskich Żydów.
Od 1878 wydawał w St. Louis "Post Dispatch", zaś od 1883 nowojorski dziennik "The World". W 1903 założył szkołę dziennikarską przy Columbia University.
Fundator słynnej nagrody swojego imienia, przyznawanej od 1917 w takich dziedzinach jak dziennikarstwo, literatura oraz muzyka. Dotychczas tylko dwóch Polaków otrzymało tę nagrodę: wybitny fotografik, członek National Geographic Society, Tomasz Tomaszewski (nagrodę im. Josepha Pulitzera, główną) oraz Piotr Poraj Poleski (nagrodę MediaPrize fundacji im. Josepha Pulitzera) za adaptację książki Iona Pacepy Czerwone horyzonty.
Nagrodę otrzymują głównie amerykańscy dziennikarze i dramaturdzy.
Przyczynił się do zbudowania Statuy Wolności na wyspie Liberty Island w Nowym Jorku, przeznaczając własne środki na ten cel, jak też organizując wielką, obejmującą cały kraj, zbiórkę pieniędzy.
W 1989 roku upamiętniono jego nazwisko w alei sław w Saint Louis: St. Louis Walk of Fame.
Nagroda Pulitzera to amerykańska nagroda literacka przyznawana corocznie w kwietniu.
Nagrodę tę przyznaje się w dziedzinie różnych gatunków dziennikarstwa, literatury, dramatu i muzyki. Zdobywcy nagrody są wybierani przez jury, działające przy Wyższej Szkole Dziennikarstwa Uniwersytetu Columbia. Kandydatów wybiera się głównie spośród twórców amerykańskich.
Nagrodę swojego imienia ufundował amerykański dziennikarz i wydawca węgierskiego pochodzenia, Joseph Pulitzer w roku 1917. Pierwsze nagrody rozdano 4 czerwca 1917 roku.
Nagrody corocznie przyznaje się w dwudziestu jeden kategoriach. W dwudziestu z nich zwycięzca uhonorowany jest świadectwem i czekiem na 10 tys. USD, a dwudziesta pierwsza kategoria: służba publiczna uhonorowana jest złotym medalem, który otrzymuje zwykle gazeta, mimo iż jest on przypisany do konkretnej osoby.
Dotychczas dwóch Polaków zostało laureatami tej, głównie amerykańskiej, nagrody. Nagrodę Pulitzera otrzymał wybitny artysta fotografik, członek National Geographic Society - Tomasz Tomaszewski, oraz Piotr Poraj Poleski. Ten ostatni, za adaptację książki Iona Pacepy Czerwone Horyzonty, opisującej okrucieństwo i demoralizację Eleny i Nicolae Ceausescu otrzymał przyznawaną przez Fundację Pulitzera nagrodę MediaPrize dla mediów elektronicznych.
"Nie drukuj tego, czego Wasza służąca nie może zrozumieć".
"Wiadomość - to co ktoś próbuje przed dziennikarzem ukryć. Wszystko inne to reklama".
"Prasa to biografia dla milionów - ludzie lubią czytać o ludziach".
"Jakkolwiek sie ubezpieczycie przed głupota czytelników zawsze się okaże ktoś głupszy niż zakładaliście".
Postawa neutralno - obiektywna - dystans do opisywanych wydarzeń (cechuje prasę prywatną).
Postawa społeczno - zaangażowana - dziennikarz aktywnie uczestniczy w wydarzeniach lokalnych (cechuje prasę samorządową).
Cechy prasy prywatnej:
nastawienie na zysk
wydawca pełni ważną funkcję
wpływ wydawcy na wybór kadry
wydawca często jest redaktorem naczelnym
zagrożenia mają charakter ekonomiczny
Prasa samorządowa:
represja wobec wydawców
wzrasta liczba nieporozumień
obstrukcja - utrudnianie przez władze w tworzeniu pisma
dziennikarz pozbawiony otrzymywania wiadomości
liczne procesy sądowe
Media lokalne:
gazeta
radio
telewizja
LIE (Lokalna Informacja Elektroniczna)
Profesjonalizacja prasy prywatnej - jest konkurencyjna na rynku. Stopień profesjonalizacji jest stosunkowo wysoki, przewyższa inne rodzaje prasy lokalnej.
Prasa prywatna często jest stronnicza. Bierze udział w lokalnej walce o władzę. Staje się jednym z przedmiotów lokalnej władzy.
Postawa po stronie społeczeństwa.
Preferowanie własnego zysku.
Cechy prasy prywatnej (wg prof. Kowalczyka):
operowanie prostym, zrozumiałym słownictwem
odpowiednimi obrazami pokazującymi życie miejscowych elit
wydarzenia gminne i samorządowe pozbawione głębszej analizy
nie poruszają kontrowersyjnych problemów, które mają wywołać ataki na wydawnictwo
krytyczny, neutralny lub aprobatywny stosunek do władz lokalnych
koncentruje się na faktach
unika komentarzy
rzadkie próby prowadzenia dziennikarskiego śledztwa
polaryzowanie środowiska (przeciwstawianie instytucji i osób)
personalizacja wydarzenia
fragmentaryzacja rzeczywistości
niereprezentatywność środowiska - nadmierna prezentacja elit
stanowią ponad 30% wydawnictw
marginalizacja mniejszości narodowych i społeczno-kulturowych
RSW Prasa-Książka-Ruch (Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza "Prasa Książka Ruch") - monopolistyczne de facto wydawnictwo założone 1 stycznia 1973 r. przez PZPR, z połączenia RSW "Prasa", wydawnictwa Książka i Wiedza oraz Przedsiębiorstwa Upowszechniania Prasy i Książki "RUCH". RSW "Prasa-Książka-Ruch" była obok pośrednich dotacji budżetowych i składek członkowskich jednym z głównych źródeł bieżących dochodów PZPR wypłacając corocznie wysokie dywidendy (zwykle w miesięcznych ratach), których wysokość ustalał Komitet Centralny PZPR w czasie planowania budżetu partii. Mniejsze dotacje płynęły również do organizacji będących formalnymi współwłaścicielami koncernu. Inną formą wykorzystywania RSW przez PZPR było zatrudnianie w koncernie funkcjonariuszy partyjnych na fikcyjnych etatach. RSW była dotowana z budżetu państwa korzystając z kredytów udzielanych na warunkach preferencyjnych oraz znacznych ulg w podatkach.
RSW była największym koncernem prasowym w Europie Środkowo-Wschodniej. Publikowało większość wysokonakładowych gazet i czasopism (w 1988 r. 45 gazet codziennych na czele z głównym organem PZPR - Trybuną Ludu i 235 czasopism o łącznym nakładzie 3,5 mln. egz.). RSW wydawała także kalendarze, pocztówki, reprodukcje dzieł sztuki, płyty i kasety z muzyką, kasety wideo a jej działalność obejmowała także działalność filmową. Działalnością kolportażową zajmowało się Przedsiębiorstwo Kolportażowe RUCH. RSW skupiała w sobie 7 wydawnictw i agencji książkowych wydających po kilkaset tytułów rocznie, głównie pozycji o tematyce społeczno-politycznej. Jej przybudówkami były także instytucje pozaprasowe, agencje (m.in Polska Agencja Interpress, Centralna Agencja Fotograficzna, Krajowa Agencja Wydawnicza i Młodzieżowa Agencja Wydawnicza). RSW "Prasa Książka Ruch" miała 17 własnych drukarni (stan na 1990), sieć kolportażu, 4 centralne ośrodki wczasowe a także podlegały jej organizacje takie jak CHZ "Ars Polona", Przedsiębiorstwo Filatelistyczne i Ośrodek Badań Prasoznawczych. Przedostatnim prezesem koncernu był Wiesław Rydygier. W listopadzie 1989 zastąpił go Sławomir Tabkowski.
22 marca 1990 Sejm uchwalił ustawę o likwidacji RSW, która ustalała zasady podziału koncernu. Od tego momentu działała komisja likwidacyjna ds. RSW "Prasa Książka Ruch". Z podziałem majątku po RSW wiązało się szereg kontrowersji co do jego zasad i niejawnie podejmowanych decyzji. Wyprowadzanie majątku do przedsiębiorstw prywatnych z koncernu zaczęło się jeszcze przed 1989 r. Jednym z jego bardziej znanych form było dotowanie przez RSW "Prasa Książka Ruch" na polecenie KC PZPR spółki Transakcja, co w przekonaniu niektórych z procesu prywatyzacji koncernu czyniło klasyczny przypadek tzw. uwłaszczenia nomenklatury.
"Sprawozdanie z likwidacji majątku byłej Polskiej Partii Robotniczej" wśród przedsiębiorstw w których RSW "Książka Prasa Ruch" zaangażowała swoje kapitały przed ustawą o jej likwidacji wymienia następujące firmy: Przedsiębiorstwo polsko-radzieckie "Orbita" Spółka Wydawniczo-Poligraficzna sp. z o.o., "Polska Agencja Wydawnicza" SA, "Strefa Wolnocłowa Cieszyn" sp. z o.o., Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, "Zwierciadło" sp. z o.o., "Tani Dom" sp. z o.o., Agencja Reklamowa "IKS" sp. z o.o., "POLVIS" sp. z o.o., Oficyna Wydawnicza "Życie Warszawy" sp. z o.o., Centrala Handlu Zagranicznego "Paged" sp. z o.o., Przedsiębiorstwo Produkcyjno Wydawnicze "Rondo-Graf" sp. z o.o., Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowo Handlowe "Polvist" sp. z o.o. z siedzibą w Przeworsku, "Sirpol Ruch" sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi, "Sponsor" sp. z o.o. z siedzibą w Olsztynie, Wielozakładowe Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowe "Cezab" SA z siedzibą w Częstochowie, "Wtórpap" sp. z o.o., "Oferta dla każdego" sp. z o.o., "Pololimp" sp. z o.o., "Leskon" sp. z o.o., Biuro Obsługi Prawnej i Technicznej "Cons-Lex" sp. z o.o., Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowo-Wdrożeniowe "Pozgraf" sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu, "Cresh" sp. z o.o. z siedzibą w Jarosławiu, "Olsport" sp. z o.o. z siedzibą w Katowicach, "Promer-Soft" sp. z o.o., "Ilustrowany Kurier Codzienny" sp. z o.o. i "POLAREKS" SA.
1989r. - prywatyzacja wydawnictw
I prywatne pismo - "Głos junikowski" w Poznaniu
II prywatne pismo - "Lawinowo"
1990-1991r. - największy wzrost tytułów
1986-1987r. - kolejny wzrost tytułów
Kolonia - Köln
Drezno - Dresden
Prasa prywatna - ma charakter informacyjno - reklamowy, ogłoszeniowy. Zysk określa wszystko.
Najczęstszym periodykiem - są tygodniki i dwutygodniki.
Periodyk - czasopismo o regularnej częstotliwości ukazywania się (np. dziennik, tygodnik, miesięcznik, kwartalnik, rocznik). Jako że przeważająca większość czasopism wydawana jest regularnie, periodyk jest w praktyce synonimem czasopisma.