ZESPÓŁ WZGÓRZOWY

1. R. Mazur „Podstawy kliniczne neurologii“

EPIDEMIOLOGIA:

ETIOLOGIA:

• uszkodzenie wzgórza przez :

- procesy naczyniowe (a. thalamostriata, lub thalamogaeniculata)

PATOGENEZA:

OBRAZ KLINICZNY:

• uszkodzenie dróg czuciowych :

• jądro brzuszne tylne (jądro boczne)

• klasycznie przy zamknięciu a. thalamostriata, lub a. thalamogeniculata

• upośledzenie, lub zniesienie czucia na przeciwległej stronie ciała

• najbardziej upośledzone jest czucie głębokie, mniej czucie dotyku i temperatury, a najsłabiej czucie bólu

• najprawdopodobniej zależy to od liczby włókien nieskrzyżowanych

• bóle wzgórzowe :

• bardzo silne, napadowe

• mogą obejmować całą połowę ciała

• nie ustępują po środkach przeciwbólowych

• mają charakter hiperpatii

• niedowład połowiczy :

• przemijający

• ↓ napięcie mięśniowe

• ośrodkowy niedowład nerwu twarzowego :

• w czasie emocji nie stwierdza się asymetrii twarzy

• ruchy mimowolne :

• o charakterze pląsawiczo - atetotycznym, lub zaburzenia ataktyczne

• towarzyszą ruchom celowym

• wiążą się z upośledzeniem czucia ułożenia

• ręka wzgórzowa :

• ustawiona jak ręka położnika

• niedowidzenie połowicze :

• rzadko

1/1

Zespół wzgórzowy

---