ZESPÓŁ WZGÓRZOWY
R. Mazur „Podstawy kliniczne neurologii“
EPIDEMIOLOGIA:
ETIOLOGIA:
• uszkodzenie wzgórza przez :
- procesy naczyniowe (a. thalamostriata, lub thalamogaeniculata)
PATOGENEZA:
OBRAZ KLINICZNY:
• uszkodzenie dróg czuciowych :
jądro brzuszne tylne (jądro boczne)
klasycznie przy zamknięciu a. thalamostriata, lub a. thalamogeniculata
upośledzenie, lub zniesienie czucia na przeciwległej stronie ciała
najbardziej upośledzone jest czucie głębokie, mniej czucie dotyku i temperatury, a najsłabiej czucie bólu
najprawdopodobniej zależy to od liczby włókien nieskrzyżowanych
bóle wzgórzowe :
bardzo silne, napadowe
mogą obejmować całą połowę ciała
nie ustępują po środkach przeciwbólowych
mają charakter hiperpatii
• niedowład połowiczy :
przemijający
↓ napięcie mięśniowe
• ośrodkowy niedowład nerwu twarzowego :
w czasie emocji nie stwierdza się asymetrii twarzy
• ruchy mimowolne :
o charakterze pląsawiczo - atetotycznym, lub zaburzenia ataktyczne
towarzyszą ruchom celowym
wiążą się z upośledzeniem czucia ułożenia
• ręka wzgórzowa :
ustawiona jak ręka położnika
• niedowidzenie połowicze :
rzadko
1/1
Zespół wzgórzowy