4. Tabela z wynikami pomiarów:
Nr |
I [mA] |
U [V] |
R [Ω] |
Pu [mW] |
P [mW] |
η |
R/r |
1. |
1,16 |
2,66 |
2293,10 |
3,09 |
3,38 |
0,91 |
10,33 |
2. |
1,19 |
2,65 |
2226,89 |
3,15 |
3,47 |
0,91 |
10,03 |
3. |
1,24 |
2,64 |
2129,03 |
3,27 |
3,62 |
0,90 |
9,59 |
4. |
1,28 |
2,63 |
2054,69 |
3,37 |
3,73 |
0,90 |
9,26 |
5. |
1,33 |
2,62 |
1969,92 |
3,48 |
3,88 |
0,90 |
8,88 |
6. |
1,37 |
2,61 |
1905,11 |
3,58 |
4,00 |
0,89 |
8,58 |
7. |
1,42 |
2,60 |
1830,99 |
3,69 |
4,14 |
0,89 |
8,25 |
8. |
1,47 |
2,59 |
1761,90 |
3,81 |
4,29 |
0,89 |
7,94 |
9. |
1,60 |
2,56 |
1600,00 |
4,10 |
4,67 |
0,88 |
7,21 |
10. |
1,79 |
2,52 |
1407,82 |
4,51 |
5,22 |
0,86 |
6,34 |
11. |
2,45 |
2,38 |
971,43 |
5,83 |
7,15 |
0,82 |
4,38 |
12. |
4,18 |
2,00 |
478,47 |
8,36 |
12,20 |
0,69 |
2,16 |
13. |
5,08 |
1,80 |
354,33 |
9,14 |
14,82 |
0,62 |
1,60 |
14. |
6,00 |
1,59 |
265,00 |
9,54 |
17,51 |
0,54 |
1,19 |
15. |
7,44 |
1,27 |
170,70 |
9,45 |
21,71 |
0,44 |
0,77 |
16. |
9,46 |
0,82 |
86,68 |
7,76 |
27,60 |
0,28 |
0,39 |
17. |
10,75 |
0,53 |
49,30 |
5,70 |
31,37 |
0,18 |
0,22 |
18. |
11,86 |
0,28 |
23,61 |
3,32 |
34,61 |
0,10 |
0,11 |
19. |
12,36 |
0,17 |
13,75 |
2,10 |
36,06 |
0,06 |
0,06 |
5 Metody obliczeń:
• Rezystancja obciążenia obliczona jest z prawa Ohma R=U/I
• Moc użyteczna obliczona jest ze wzoru Pu=IU
• Wykonany został wykres napięcia w zależności od natężenia prądu U=f(I). Wykres ten przedstawia liniową zależność U=ε-Ir, gdzie opór wewnętrzny r jest stały.
• Siła elektromotoryczna SEM odczytana jest na podstawie wykresu jako wartość napięcia przy natężeniu równym 0: ε=2,9178 [V]
• Opór wewnętrzny źródła odczytana jest na podstawie wykresu jako współczynnik kierunkowy prostej: r=0,22193 [mΩ] = 221,93 [Ω]
• Moc całkowita obliczona jest ze wzoru P=εI
• Sprawność to stosunek mocy użytecznej do mocy całkowitej η= Pu/P
• Do wyznaczenia błędu Δε i Δr posłużyłem się metodą najmniejszych kwadratów. Należy w tym celu policzyć następujące parametry:
Tak więc błąd Δε wynosi:
0,04319 [V] = 43,19 [mV]
Natomiast aby wyliczyć błąd Δr należy posłużyć się wzorem:
[Ω] = 0,19 [mΩ]
• Aby sprawdzić, dla jakiego oporu R moc użytkowa jest największa, należy podstawić zmienną x za stosunek R/r i wyliczyć ekstremum równania
Pochodna tego równania wynosi:
. Pochodna ta jest równa 0 dla x=1, co oznacza, że tylko dla R=r funkcja osiąga ekstremum. Można zaobserwować tę własność również na wykresie [Rys. 3]. Zatem dla R=r opór odbiornika jest najlepiej dopasowany do źródła prądu, wówczas moc użyteczna przyjmuje wartość
natomiast moc całkowita
Sprawność wynosi wówczas
• Wykonane zostały wykresy zależności mocy od stosunku oporów R/r
6. Wnioski:
Dzięki przeprowadzonemu doświadczeniu udało się obliczyć siłę elektromotoryczną ogniwa oraz wartość oporu wewnętrznego: ε=2,9178 ± 0,043 [V] r=221,93 ± 0,0019 [Ω]. Ćwiczenie dostarczyło również sposobu na osiągnięcie maksymalnej mocy użytkowej, poprzez dopasowanie oporu obciążenia do oporu wewnętrznego źródła prądu. W urządzeniach powszechnego użytku również należy dopasować opór odbiornika do oporu wewnętrznego źródła (np. opór kolumn głośnikowych powinien być dopasowany do oporu wewnętrznego wzmacniacza). Z wykresu [Rys. 5] można odczytać, że sprawność rośnie wraz ze wzrostem jego oporu, zatem rośnie wraz ze spadkiem natężenia prądu. Na oporze wewnętrznym występuje strata energii elektrycznej spowodowana wydzielaniem ciepła Joule'a-Lentza. Dlatego też ogniwa o małym oporze wewnętrznym dysponują większą sprawnością, przy identycznym obciążeniu. Jednak mały opór wewnętrzny powoduje także, że podczas zwarcia przepływa prąd o znacznie większym natężeniu. Jest to wystarczający powód, przez który ogniwa codziennego użytku posiadały stosunkowo duży opór. Akumulator samochodowy posiada natomiast mały opór wewnętrzny, aby w momencie zasilania rozrusznika, był w stanie przepłynąć prąd rzędu 200A.