TURYSTYKA ALTERNATYWNA:
Turystyka alternatywna to proces sprzyjający rozwojowi twórczych form podróży dla członków różnych społeczności. Główna ideą turystyki alternatywnej jest poszukiwanie kontaktów z ludnością autochtoniczną;jako podstawę motywacji wymienia się dążenie turystów do poznania kultury odwiedzanego kraju bądź regionu, jego historii i sposobu życia mieszkańców.
Turystykę alternatywną charakteryzuje:
Ochrona wartości kultury rodzimej
Troska o interesy odwiedzanych terenów
Samoorganizacja i programowanie celów turystycznych przy niskim udziale niedużych biur podróży
Stosunkowo wysoki stopień trudności jej uprawiania
Zmusza turystów do wysiłku fizycznego i umysłowego
Turystyka alternatywna:
- to próba znalezienie i upowszechniania odmiennych form turystyki masowej
- to turystyka oparta na motywach krajoznawczych
- jest uprawiania w małych nieformalnych grupach
- turystyka trudna
- wymaga gruntownego przygotowania oraz odporności psychicznej, wysiłku zarówno fizycznego jak i psychicznego
TURYSTYKA MASOWA:
- masowa i żywiołowa
- pełna dysfunkcji i wątpliwości nieustannie się pojawiających mnożących np. czy zawsze wychowuje i kształtuje wrażliwość; czy służy ochronie środowiska czy pogłębia wiedze czy też daje fałszywy obraz itd. Itp.
- charakteryzuje ja wysoki stopień organizacji
- zaspokaja głównie potrzeby relaksu i wypoczynku przy wykorzystaniu wysokostandardowego hotelarstwa
- nie wymaga trudu i wysiłku
- wzory kultury masowej są mocno i bardzo silnie przyjmowane w turystyce
TURYSTYKA ETNICZNA
Punktem wyjścia do tego typu turystyki jest zjawisko diaspory, tzn. rozproszenie pewnej narodowości na obczyźnie.
Diaspora może mieć dwa źródła:
- emigracja ludności z własnej ojczyzny
- ukształtowanie zbiorowości etnicznej w wyniku zmiany granic państwowych
Zjawisku diaspory towarzyszy proces kształtowania grup etnicznych rozumianych jako grupa społeczna, którą charakteryzuje poczucie wspólnego pochodzenia i kultury oraz więź grupowa, najczęściej oparta na wspólnocie językowej i wspólnej, historycznie utrwalonej nazwie.
Turystyka etniczna:
- ważna dla niej jest dynamika życia grupy etnicznej i jej wewnętrzna integracja
- to kultywowanie odrębności kulturowej
- to prowadzenie ożywionej działalności społecznej i wydawniczej w kręgu danej grupy etnicznej
- to silne powiązanie z krajem pochodzenia
- kształtuje stan świadomości narodowej
- posiada szereg odłamów zwanych specjalistyczną turystyka etniczną np. turystyka krajoznawcza, biznesowa, kongresowa czy religijna
- często charakteryzuje ją czynnik przemian cywilizacyjnych tzn. przemieszczanie się ludzi z krajów mniej rozwiniętych do krajów wyżej rozwiniętych
- dzięki turystyce etnicznej następuje dyfuzja różnych elementów kulturowych
- to turystyka związana z miejscem pochodzenia, urodzenia i zamieszkania w przeszłości samych turystów oraz ich przodków turystyka do korzenia.
TURYSTYKA ŻYDOWSKA
Związana z turystyką etniczną (turystką do korzeni). Turystyka żydowska tj. walory kulturowe Żydów stanowią walor turystyki etnicznej.
Historia, kultura, sztuka żydowska wzbudzają bardzo duże zainteresowanie w całej Europie.
W tego rodzaju turystyce mają zasługi polscy Żydzi, którzy stworzyli własną, specyficzną kulturę świecką i sakralną.
Turystka żydowska to:
- liczne synagogi
- cmentarze, na których spoczywają prochy zasłużonych, znanych osobistości świata nauki, kultury, przywódców politycznych, działaczy
- liczne zabytki
- zbiory judaistyczne i zabytki świeckie
- wytwory rzemiosła artystycznego
- dzieła malarstwa
- rzeźby i grafiki itp.…
- grupa Żydów asymilowanych która wniosła wkład do literatury polskiej (Tuwim, Leśmian, Słonimski, Ważyk itp.)
- dziedzina muzyki poważnej i rozrywkowej
- miejsca tragicznych wydarzeń i męczeństwa narodu żydowskiego z czasów okupacji hitlerowskiej zwłaszcza gettach
-
Turystyka żydowska charakteryzuje się walorami historycznym, kulturowymi……ściśle powiązana z turystyka etniczną.
BACKPAKING
Backpacking (ang. backpack - plecak; brak ścisłego odpowiednika w języku polskim: turystyka plecakowa, podróżnictwo, wydaje się że najbardziej istotę backpackingu oddaje zadomowione od lat w języku polskim słowo tramping) - forma indywidualnej turystyki wyjazdowej, polegająca na odbywaniu podróży, zazwyczaj zagranicznych, często do krajów egzotycznych z punktu widzenia podróżującego. Uprawiają ją zazwyczaj osoby młode, niekiedy niejako z przymusu - z powodu ograniczonego budżetu, jednak częściej jest to świadomy wybór backpackera (obieżyświata, trampa, podróżnika). Taki model turystyki czynnej ma na celu zaspokojenie głównie potrzeby poznawczej, na dalszym planie pozostaje więc funkcja wypoczynkowa czy uprawianie turystyki specjalistycznej.
Zazwyczaj podróżujący w ten sposób mają szansę lepszego poznania środowiska geograficznego danego obszaru i nawiązania głębszego kontaktu jego mieszkańcami niż osoby uprawiającą turystykę zorganizowaną. Możliwości takich dostarcza podróżowanie lokalnymi środkami komunikacji, także autostopem, korzystanie z infrastruktury i usług przeznaczonych raczej dla mieszkańców niż odwiedzających, z noclegów w tanich hotelach, kwaterach prywatnych, namiotach, a nawet u przygodnie poznanych osób, kontakty i wymiana doświadczeń z innymi backpackerami itp. Podróżowanie ułatwiają przewodniki, wśród nich największą renomą cieszą się pozycję wydawnictwa Lonely Planet, ostatnimi czasy ważnym źródłem informacji stał się Internet. Czas trwania takich podróży jest zróżnicowany - od krótkich wyjazdów do sąsiednich państw aż po wielomiesięczne czy nawet wieloletnie podróże, często naokoło świata.
Niektóre rejony świata są ciągle popularne wśród "plecakowców". Zaliczyć można do nich Indie, zwłaszcza Goa, Tajlandię czy Maroko. Atrakcyjność zwiększa możliwość dotarcia do nich drogą lądową, co samo w sobie jest wielką przygodą (np. podróż z Europy na Daleki Wschód).
TRAMPING
Tramping to wycieczka objazdowa organizowana bez udziału lub z niewielkim udziałem kontrahenta zagranicznego z dostosowaniem się do miejscowych warunków. Realizowany jest przy użyciu różnorodnych form transportu: autobusów, promów, wcześniej określonych w programie imprezy. Rezerwacje przejazdów, przepraw, noclegów dokonywane są przed imprezą i uczestnicy wcześniej znają ich standard i miejsce zakwaterowania. Wyjazd odbywa się głownie w celu krajoznawczym. Tramping jest atrakcyjną formą turystyki tańszą od standardowych wycieczek organizowanych przez biura podróży, ponieważ część czynności pobytowych (w szczególności wyżywienie i rozstawianie namiotów) wykonywana jest przez samych uczestników grupy pod kierownictwem pilota. W wyjazdach trampingowych występuje element WIELKIEJ PRZYGODY, stąd wymagany jest od uczestników dobry stan zdrowia, odporność psychiczna oraz spora doza aktywności. Nie oznacza to jednak, że na trampingu panuje żywioł. Sukces wyjazdu zależy całkowicie od dobrze zorganizowanego życia w grupie rozumianego jako wzajemna współpraca pilota i grupy. Uczestnicy wyjazdu muszą mieć świadomość, że w trakcie wyjazdu mogą wystąpić trudności i opóźnienia np. w komunikacji lokalnej, psucie się pojazdów, gwałtowne zmiany pogody czy nawet klęski żywiołowe lub niepokoje polityczne itd. Pilot posiada jedynie ogólne wiadomości na temat zwiedzanych obiektów i miejsc.
TREKKING
Słowo „trek” pochodzi z języka afrikaans, języka Burów z Republiki Południowej Afryki. Burowie, potomkowie chłopów holenderskich, w związku z ekspansją osadników angielskich w XIX w., zmuszeni byli emigrować na północ, przez bezdroża południowej Afryki. Długa i trudna podróż (great trek) łączyła w sobie wędrówkę i pracę.
Słowu trekking nadaje się dziś wiele znaczeń. Powszechnie, słowo to oznacza ducha przygody i poszukiwanie nowych horyzontów. To sposób aby poznać ewolucję człowieka, wędrując tymi samymi szlakami, które przemierzali pielgrzymi sprzed 100 czy 1000 lat. Trekking to również sposób na poznanie środowiska naturalnego.