temat nr 5. O autorytecie etnograficznym - Clifford, kulturoznawstwo, ROK I- semestr I, Metodologia badań kulturoznawczych


TEMAT nr 5. James Clifford O autorytecie Etnograficznym


Tekst autorstwa James'a Clifforda przedstawia jak powstaje i jak załamuje się autorytet etnografii w XX wiecznej antropologii społecznej.

. Definiowanie autorytet etnografii:

James Clifferd w swoim tekście nie próbuje narzucać jakiekolwiek formy pisarstwa etnograficznego nie można. Sądzi, że należy traktować je tak jak wskazuje to tzw.

Teoria zaangażowana (Gilles Deleuz, Michel Foucault), czyli koncepcja podająca “ zestaw narzędzi”, którymi badacz może się posłużyć w budowaniu opisu. Oznacza to, że

- “ budowana teoria nie jest systemem, lecz instrumentem, logiką szczególnych stosunków władzy i walki wokół nich”,

- “ dociekania mogą być prowadzone tylko krok po kroku w oparciu o refleksję (czasami ograniczona historycznie) nad konkretnymi sytuacjami”


Koncepcja ta zwraca szczególny nacisk na obserwację uczestniczącą, która narzuca na badaczu by doświadczał zarówno intelektualnie, jak i cieleśnie niestałości tłumaczenia. Stawia to jednocześnie badaczowi taki wymógł jak znajomość języka, żeby mógł bezpośrednio włączyć się w rozmowy z tubylcami.

Obecne rozproszenie autorytetu etnograficzne pozwala na wydzielenie między latami 1900 a 1960 nowego stylu pisarstwa. Początkowo dominujące wpływy autorytetu etnograficznego pochodziły z takich krajów jak Francja, Stany Zjednoczone czy Anglia. To jednak w połowie lat 30 XIX wieku pojawił się pierwszy międzynarodowy konsensus i wspólne wartościowanie antropologii oparte na intensywnych opisach wykonywanych przez wykwalifikowanych badaczy. Powodowało to, że etnografia nadal była mocno związana z pisarstwem, czyli przekładanie doświadczenia na formę tekstowe. Które podlegają wpływom subiektywnych oraz politycznym ograniczeniom.

Pod koniec XIX wieku nadal etnografa ogrywała drugoplanową rolę w stosunku do podróżników, administratorów, czy misjonarzy. Na zmianę takiej relacji w dużej mierze miały działalność badawcza min. w Ameryce Franka Hamiltona Cushinga, oraz Margaret Mead. Spowodowało to pojawienia się szczególnego rodzaju autorytetu z jednej str. opartego na nauce, to z drugiej str. opartego na doświadczeniu

Malinowski,. Radcliffe- Brown, oraz Mead ustanowili normę naukowca z uniwersyteckim przygotowaniem oznaczało to;

“Pokolenie przejściowe”- ruch rozpoczęty przez A. C. Haddon'a oraz Baldwina Spencer'a dążący do profesjonalnej etnografii. Cechował się stylem zbierania danych zupełnie innym od tego, które charakteryzowało misjonarzy, i innych amatorów pracujących w terenie. “Pokolenie przejściowe” nie spędzało na badaniach terenowych dłużej niż rok, podczas którego zdobywali doświadczenie będące porównywane z inicjacją. Nie zagłębiali się zbytnio w szczegóły kultury, z jaką mieli do czynienia, lecz zachowywali dystans i raczej zachowywali się jak przyrodnik dokumentalista. Jednak również pojawiły się wyjątki był nim Frank Hamilton Cusching- jego długotrwałe badania wśród India Hinsleya obnażyło brak porozumienia między etnografią a antropologią.

Lata dwudzieste XX przyniosły ustalenie i umocnienie nowego stylu pisarstwa etnograficznego opartego na obserwacji uczestniczącej, które pozwolił na metodologiczne ominięcie przeszkód, z jakimi borykali się dotychczas badacze. Za głównego przedstawiciela tego pokolenia uważa się Codringtona.
Główne cechy nowego stylu etnograficznego to;

I Wymaganie od osoby badacza terenowego odpowiednich naukowych kwalifikacji. Wyszkolenia w zakresie najnowszych technik analitycznych i naukowych sposobów wyjaśniających. Zalecanie stosowania tz. Relatywizmu kulturowego. Miało to na celu odróżnienie badacza od amatorów interpretujących innych ludzi na podstawie własnego doświadczenia.
II Opanowanie języka tubylczego na takim poziomie aby móc “....używać go, dla zadawania pytań, podtrzymywania kontaktu i ogólnemu radzenia sobie w danej kulturze, a jednocześnie osiągać dobre wyniki w badaniu tych jej obszarów, na których się skupił...” badacz ( Cliford s.133)
III Nacisk na obserwację. Kultura; w tym kontekście rozumiana była jako “..zbiór charakterystycznych zachowań, ceremonii i gestów dający się zapisać i wyjaśniać przez wyszkolonego obserwatora..” ( Clifford s.134).
IV Zwrot w kierunku teoretycznego uogólnienia, niż “starannego kolekcjonowania zwyczajów”- ma to na celu szybszego i lepszego “ dotarcia do sedna” kultury.
V Ograniczenia czasowe, jakie posiadał badacz zmuszały go do koncentrowaniu się tylko na pewnych wybranych instytucjach. Miało to na celu nie tworzenie inwentaryzacji czy opisu, lecz dotarcie do całości poprzez jedną lub kilka jej części. ( Rozumując prościej chodzi o to, że poprzez opis i zrozumienie zwyczajów, zachowań np. gospodarczych, ( próbuje się zrozumieć całą daną kulturę).
Części są mikrokosmosem lub analogia całości.
VI Całość tego nowego stylu pisarstwa etnograficznego pozwala na synchroniczność, czyli naszkicowanie zarysu “teraźniejszości etnograficznej” w cykle roczne, w szeregu rytualnym, wzoru zachowań.

Obserwacja uczestnicząca; szczególnego rodzaju technika uchwycenia zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznego znaczenia wydarzenia w danej kulturze. W celu głębszego lub ogólniejszego znaczenia, strukturalnych reguł;
- wewnętrznego; empiryczne odbieranie istoty konkretnych zajść i gestów,
- zewnętrzne; umiejscowienie tych zajść i gestów w szerszym znaczeniu.


W toku ewolucji autorytetu etnograficznego zdarza się, że jeden element obserwacji uczestniczącej dominuje nad drugim. Przewaga tej techniki badawczej nad innymi doprowadziła do wzrostu pozycji autorytetu etnograficznego na rzecz profesjonalnej nauki, jednocześnie spychając amatorów na drugi plan, a czasami nawet do pogardzenia nimi. Jednocześnie stawia pod szczególnego rodzaju rozważania jeden z elementów tego stylu mianowicie to, co jest określane jako inicjacja, w którą wpisane jest akceptacja, a nawet empatia, czyli coś bliskiego przyjaźni. Powstaje wtedy konflikt mogący podważyć autorytet etnografa.

8. Autorytet etnograficzny w oparciu o metodę hermeneutyczną.

Stanowisko użyteczne reprezentowane przez Bachtina.
- Podstawowa cechą tego gatunku jest przedstawienie złożonych dyskursów. (Powieść zmierza się z heteroglozją a zarazem ją odtwarza)

Coraz częstszym sposobem ukazywania współpracy przy tworzeniu wiedzy etnograficznej jest regularne i obszerne cytowanie informatorów.
- Intencje informatorów są nadmiernie zdeterminowane, a ich słowa politycznie i metafizycznie złożone.
- Istnieje groźba błędnego przypisania przez etnografa znaczenia, sensu wypowiedzi tubylców. Dlatego Etnografia jest zależna od heteroglosji.

1



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
temat nr 5. - O autorytecie etnograficznym - Clifford (dzienne SUM1), kulturoznawstwo, ROK I- semest
temat nr 5. O autorytecie etnograficznym - Clifford, James Clifford O autorytecie Etnograficznym
METODOLOGIA WYKŁAD, kulturoznawstwo, ROK I- semestr I, Metodologia badań kulturoznawczych
metodologia - zagadneinia na egzamin, UKSW - Pedagogika, II rok - I semestr, Metodologia Badań Pedag
metodologia - zagadneinia na egzamin, UKSW - Pedagogika, II rok - I semestr, Metodologia Badań Pedag
Materiały na kolosa temat 2 Integracja Europejska Kolokwium, Stosunki Międzynarodowe Rok 1, Semestr
Temat nr 1 jj 2011, PW SiMR, Inżynierskie, Semestr V, syf2, projektowanie silnika
Temat nr 2 jj 2011, PW SiMR, Inżynierskie, Semestr V, syf2, projektowanie silnika
charakterystyka-badań-ilościowych-i-jakościowych, Pedagogika UŚ, II semestr, metodologia badań pedag
sciaga polityka-zaoczne, ZTH pierwszy semestr, Metodologia badań naukowych, Socjologia czasu wolnego
metodologia bezpieczenstwa syllabus i rok, BN, Metodologia badań nad bezpieczeństwem, ćwiczenia
Metodologia pojęcia, Psychologia, Semestr 3, Metodologia badań psychologicznych, Wykłady
odpowiedzi socjologia, ZTH pierwszy semestr, Metodologia badań naukowych, Socjologia czasu wolnego-ć
Badania-ilościowe-i-jakościowe-w-pedagogice, Pedagogika UŚ, II semestr, metodologia badań pedagogicz

więcej podobnych podstron