Prawo autorskie dotyczy dwóch rodzajów praw twórców względem ich utworów --- autorskich praw osobistych oraz autorskich praw majatkowych.
Autorskie prawa osobiste można porównać z prawami osobistymi każdego z nas, a więc np. z prawem do nazwiska, poszanowania twórczości. Natomiast autorskie prawa majatkowe to zakres majątkowego wykorzystywania utworów przez ich twórców, a więc to co przynosi im dochód, np. sprzedaż tych praw do danego zdjęcia agencji reklamowej.
Wykorzystując w działalności gospodarczej utwory osób trzecich koniecznym jest zawieranie zgodnych z prawem autorskim umów.
Art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wylicza przykłady utworów. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:
wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
plastyczne,
fotograficzne,
lutnicze,
wzornictwa przemysłowego,
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
muzyczne i słowno-muzyczne,
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
audiowizualne (w tym wizualne i audialne).
Przedmiotem prawa autorskiego są także:
opracowania cudzych utworów (tłumaczenia, przeróbki),
zbiory, antologie, wybory, bazy danych, nawet jeśli zawierają nie chronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter (art. 3).
Natomiast wyłącza się spod pojęcia "utwór":
akty normatywne lub ich urzędowe projekty,
urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole,
opublikowane opisy patentowe lub ochronne,
Do uzyskania przez twórcę ochrony nie trzeba, poza ustaleniem utworu, żadnych dodatkowych formalności.
Art. 4 mow ze przedmiotu nie staniowia:
Akty normatywne i ich urzedowe projekty
Urzedowe dokumenty ,materialy, znaki, symbole
Opublikowane opisy patentowe i ochronne
Proste informacje prasowe
Podmiotem prawa autorskiego jest natomiast TWÓRCA.
Twórcą jest osoba fizyczna, której działania rezultatem jest utwór. Oczywiście utwór może powstawać jako wynik pracy więcej niż jednej osoby. Wówczas mamy do czynienia ze współtwórczoscią, a prawo autorskie przysługuje współtwórcom wspólnie (art. 9).
Dla celów dowodowych statuuje się domniemanie, iż twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Prawo autorskie powstaje w momencie ustalenia utworu w całości na jego rzecz. Oznacza to, iż od tego momentu przysługuje mu pełnia:
1. osobistych praw autorskich - choćby bardzo chciał, to się ich nie wyzbędzie,
2. majątkowych praw autorskich - tu jednak prawo przewiduje pewne wyjątki:
autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego, w szczególności do encyklopedii lub publikacji periodycznej, przysługują producentowi lub wydawcy, a do poszczególnych części mających samodzielne znaczenie - ich twórcom. Domniemywa się, że producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do tytułu. (art.11)
prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej. (art. 74 ust. 3)
Podział na te dwie kategorie praw autorskich wynika z przyjętej w polskim prawodawstwie zasady dualizmu praw autorskich.
Art. 10 Jeżeli twórcy połączyli swoje odrębne utwory w celu wspólnego rozpowszechniania,
każdy z nich może żądać od pozostałych twórców udzielenia zezwolenia na rozpowszechnianie
tak powstałej całości, chyba że istnieje słuszna podstawa odmowy, a
umowa nie stanowi inaczej.
AUTORSKIE PRAWA OSOBISTE
Autorskie prawa osobiste - zespół uprawnień jakie przysługują twórcy utworu. Autorskie prawa osobiste chronią „intelektualny” związek twórcy z jego dziełem. W prawie polskim pojęcie autorskich praw osobistych reguluje art. 16 "Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych" (Dz. U. 2000 r. Nr 80 poz. 904). Jest to rodzaj szczególnej więzi niezbywalnej i nie podlegającej zrzeczeniu się łączącej twórcę z jego utworem a wyrażającej się w prawie:
autorstwa utworu,
oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo
nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania
decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności
nadzoru nad sposobem korzystania z utworu
Art. 16 mówi, iż chronią one nieograniczoną w czasie i nie podlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem. Tak więc ochronie podlegają tu niemajątkowe interesy twórcy, takie jak:
1. PRAWO DO AUTORSTWA (OJCOSTWA) UTWORU.
Oznacza to prawo do oznaczania utworu swym nazwiskiem lub pseudonimem. Tak więc naruszeniem tego prawa będzie zarówno przywłaszczenie sobie autorstwa cudzego utworu, wprowadzanie w błąd co do jego autorstwa (stanowi to przestępstwo z art. 115) , jak i zatajanie przez inną niż twórca osobę autorstwa twórcy wbrew jego woli. Wbrew woli, gdyż twórca ma prawo zataić swe personalia i udostępniać dzieło anonimowo.
Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.
2. PRAWO DO INTEGRALNOŚCI (NIENARUSZALNOŚCI) UTWORU.
Chodzi tu o prawo do nienaruszalności treści i formy utworu, a więc korzystania z utworu w taki sposób, aby nie prowadziło to do zmiany "konsystencji" utworu.
Drugim uprawnieniem należącym do tej kategorii jest prawo do rzetelnego wykorzystania utworu.
3. PRAWO DO DECYDOWANIA O PIERWSZYM UDOSTĘPNIENIU UTWORU PUBLICZNOŚCI.
Twórca może swobodnie decydować, czy i kiedy utwór ma być udostępniony odbiorcom. Dopiero od momentu tego pierwszego udostępnienia utwór zaczyna "krążyć w obrocie" i możliwe staje się korzystanie z niego przez inne osoby.
i. PRAWO DO NADZORU NAD SPOSBEM KORZYSTANIA Z UTWORU.
Nadzór taki może być sprawowany przez twórcę nawet, gdyby całość praw majątkowych przysługiwała innemu podmiotowi. Orzecznictwo przyjmowało, iż można tu wskazać prawo do: wstrzymania przez autora dalszego rozpowszechniania utworu, przeprowadzenia korekty autorskiej przed publikacją utworu.
W przypadku programów komputerowych zakres autorskich praw osobistych ma węższy zakres. Autorom programów komputerowych przysługują jedynie prawa:
autorstwa utworu,oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo
AUTORSKIE PRAWA MAJATKOWE
W prawie polskim pojęcie autorskich praw majątkowych reguluje art. 17 (i dalsze) "Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych" (teks jednolity Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631 z późn. zm.). Stanowi on, że:
twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.
Najistotniejszą częścią autorskich praw majątkowych jest tzw. prawo do korzystania i rozporządzania utworem na wszystkich polach eksploatacji (tzw. monopol autorski). Ustawa w art. 50 jako przykład wskazuje następujące pola eksploatacji (katalog nie jest zamknięty, wraz z rozwojem techniki będą powstawały bądź już istnieją inne pola eksploatacji):
w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,
w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy,
w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż wcześniej omówione - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 prawa autorskiego dopuszczalne jest nieodpłatne korzystanie bez zezwolenia twórcy z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego, z wyjątkiem wykorzystania cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego do stworzenia własnego utworu oraz korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym.
Zgodnie z tym artykułem nie będzie raczej karalne pobieranie z Internetu poprzez np. sieci P2P plików mp3 i filmów czy kserowanie książek. Odpowiedzialność cywilna i karna może zaistnieć wówczas gdy osoba będzie udostępniała albo nawet sprzedawała (przykładowo w sieci bezpośredniej wymiany plików) różnego rodzaju utwory (np. filmy, mp3 czy zdjęcia) podmiotom innym niż określone w ustępie 1 art. 23.
Artykuł 23 nie ma natomiast zastosowania wobec programów komputerowych, co oznacza że korzystanie z programów chronionych prawem autorskim bez posiadania na nie licencji nawet tylko do użytku osobistego jest karalne. Oprócz odpowiedzialności karnej osobie, która narusza prawa autorskie grozi odpowiedzialność cywilna.
Ograniczenia co do dozwolonego użytku osobistego ustanawia art. 35 prawa autorskiego, który mówi, iż dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy. Przykładowo naruszeniem zasad korzystania z utworu do użytku osobistego będzie wykonanie bardzo dużej ilości kopii jakiegoś utworu w celu np. jego rozpowszechniania.
UTWÓR PRACOWNICZY - tworząc utwór wynikający z obowiązków pracy, to w momencie przyjęcia go i akceptacji przez pracodawcę, autorskie prawo majątkowe przechodzi na firmę. Prawa osobiste są ograniczone, np. prawo do pierwszej prezentacji (udostępnieniu). Jeśli pracodawca w ciągu 2 lat od otrzymania tworu nie udostępni go, autor ma prawo ponaglić go pisemnie, z wyznaczeniem terminu rozpowszechnienia, jeśli tego nie zrobi, prawa wracają z pracodawcy na pracownika. Pracodawca ma 6 miesięcy od otrzymania utworu na zatwierdzenie go. Jeśli 6 miesięcy nie informuje autora co się dzieje z utworem, jest to uznawane, że utwór został zatwierdzony bez zastrzeżeń.
PRZEJSCIE PRAW AUTORSKICH MAJATKOWYCH
Art. 41.
1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia
lub na podstawie umowy;
2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby,
chyba że umowa stanowi inaczej.
2. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie
z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej
wymienione.
3. Nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich
utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości.
4. Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które są znane w chwili jej zawarcia.
5. Twórca utworu wykorzystanego lub włączonego do utworu audiowizualnego
oraz utworu wchodzącego w skład utworu zbiorowego, po powstaniu nowych
sposobów eksploatacji utworów, nie może bez ważnego powodu odmówić
udzielenia zezwolenia na korzystanie z tego utworu w ramach utworu audiowizualnego
lub utworu zbiorowego na polach eksploatacji nieznanych w chwili
zawarcia umowy.
Art. 42.
Jeżeli autorskie prawa majątkowe jednego ze współtwórców miałyby przypaść Skarbowi
Państwa jako spadkobiercy ustawowemu, część ta przechodzi na pozostałych
przy życiu współtwórców lub ich następców prawnych, stosownie do wielkości ich
udziałów.
Art. 50.
Odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:
1) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną
techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną,
zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono
- wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
3) w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2
- publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz
nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki
sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez
siebie wybranym.
PRZEDMIOT USTAWY PRAWA WLASNOSCI PRZEMYSLOWEJ
Zgodnie z Konwencją paryską o ochronie własności przemysłowej z 20 marca 1883 r. przedmiotem ochrony własności przemysłowej są:
patenty na wynalazki,
wzory użytkowe,
rysunki i modele przemysłowe,
znaki fabryczne lub handlowe,
nazwa handlowa i oznaczenia pochodzenia lub nazwy pochodzenia,
zwalczanie nieuczciwej konkurencji.
USTAWA 30.06.2000r
Zgodnie z polskim prawem do przedmiotów własności przemysłowej zaliczamy:
projekty wynalazcze, w tym:
wynalazki,
wzory użytkowe,
wzory przemysłowe,
topografia układu scalonego,
projekty racjonalizatorskie,
znaki towarowe,
oznaczenia geograficzne,
ochrona konkurencji,
zwalczanie nieuczciwej konkurencji.
Chronione Oznaczenie Geograficzne
Celem tej polityki jest ochrona produktów regionalnych i zapewnienie autentyczności produktów wytwarzanych tradycyjnie na określonym obszarze.Aby można było zarejestrować dany produkty rolny lub środek spożywczy, musi on spełniać trzy warunki:
jego nazwa musi wykorzystywać nazwę jakiegoś miejsca, regionu lub, w ostateczności, całego kraju, gdzie jest on produkowany (ten wymóg dotyczy produktów z chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym), lub jego nazwa musi być sama w sobie specyficzna (w przypadku gwarantowanej tradycyjnej specjalności)musi on posiadać specyficzne cechy lub jakość wynikającą z cech środowiska geograficznego, gdzie jest on wytwarzany lub związany z charakterystycznymi, tradycyjnymi metodami jego wytwarzania,musi istnieć związek między produktem a obszarem, z którego ten produkt pochodzi, m.in. wymagane jest, by wszystkie etapy (w przypadku chronionej nazwy pochodzenia) lub co najmniej jeden z etapów (w przypadku chronionego oznaczenia geograficznego) procesu produkcyjnego, odbywał się na obszarze geograficznym, do którego odnosi się nazwa produktu.
Przykłady: francuski ser roquefort, camembert, miód wrzosowy z Borów Dolnośląskich,
W przeciwieństwie do praw autorskich, ustawa o ochronie własności przemysłowej nie dzieli praw. Chroni tylko osobiste. Jest 6 przedmiotów zainteresowań: Wynalazki, Wzory przemysłowe, znaki towarowe, topografia układów scalonych, oznaczenia geograficzne, wzory użytkowe Nie powstają one samoistnie. Trzeba je zgłosić do urzędu patentowego.
WYNALAZEK art. 24 patenty są udzielane bez względu na dziedzinę techniki. Patenty są udzielane, gdy jest to kompletnie nowe, musi być na jakimś poziomie wynalazczym i nadawać się do przemysłowego zastosowania. Art. 25 wynalazek jest nowy, gdy nie jest częścią stałej techniki. Poziom wynalazczy jest wtedy, gdy nie wynika z obecnego stanu techniki, nie jest czymś oczywistym.
wynalazek nadaje się do przemysłowego użytkowania, jeśli dzięki niemu można uzyskać wytwór lub sposób wytwarzania, w jakiejkolwiek dziedzinie. Wynalazkami nie są odkrycia, plany i zasady dotyczące działalności umysłowej, programy do maszyn cyfrowych.
patentu nie udziela się na coś, co jest sprzeczne z porządkiem publicznym, na nazwy roślin i zwierząt, na chirurgiczne metody leczenia ludzi i zwierząt oraz sposobów diagnozowania. Zgłoszenie wynalazku w celu uzyskania patentu powinno zawierać wniosek z danymi autora, opis wynalazku, szczegóły do patentowania. Wynalazek zostanie uznany za tajny jeśli dotyczy bezpieczeństwa i ochrony kraju, np. broń, sposoby walki.
PATENT - prawo wyłącznego użytkowania wynalazku, w celu zarobkowym lub zawodowym na terenie RP. Patent jest ważny przez 20 lat od daty zgłoszenia. Jest zbywalny.
LICENCJA PRZMUSOWA - ktoś, kto ma prawo do patentu musi się nim podzielić, jeśli ma to wpływ na bezpieczeństwo państwa, ochronę środowiska. Dotyczy to głównie lekarstw.
Może zostać przydzielona, gdy np. lekarze wcześniej ubiegali się o licencję przemysłową. Nie jest ona licencją wyłączną, ale jest odpłatna.
Patent może być unieważniony w całości lub w części, na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny. Jeśli wykaże, że był naruszony sposób zdobywania go.
WZÓR UŻYTKOWY - rozwiązanie o charakterze technicznym, nowe użyteczne, dotyczące kształtu, budowy lub zestawione przedmioty o charakterze użytkowym. Na wzór użytkowy może być wydane prawo ochronne, które trwa 10 lat od zgłoszenia go do urzędu patentowego.
WZORY PRZEMYSŁOWE - art.102 ust.1 ochrona to prawo do rejestracji. Jest to nowe, posiadające indywidualne cechy
Ich kwestie reguluje urząd patentowy. Wspólne regulacje dotyczą wynalazków, wzorów przemysłowych i użytkowych.
Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej powstał 28 grudnia 1918 r.
Już 10 listopada 1919 r. Polska przystąpiła do Konwencji Paryskiej o ochronie własności przemysłowej, włączając się do współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie. 11 kwietnia 1924 r. dokonano pierwszej rejestracji znaku towarowego, a 24 kwietnia tego roku udzielony został pierwszy patent.
Urząd Patentowy RP realizuje swoje podstawowe zadania w zakresie:
udzielania ochrony prawnej na przedmioty własności przemysłowej,
gromadzenia i udostępniania dokumentacji i literatury patentowej
współtworzy i popularyzuje zasady ochrony własności przemysłowej.
Podstawowe zadania Urzędu dotyczące udzielania i utrzymywania ochrony prawnej są realizowane w oparciu o:
ustawodawstwo krajowe dla zgłoszeń wnoszonych bezpośrednio do Urzędu Patentowego RP;
porozumienia międzynarodowe:
dla zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych w trybie Układu o współpracy patentowej (PCT),
dla zgłoszeń wynalazków w trybie Konwencji o udzielaniu patentów europejskich,
dla zgłoszeń znaków towarowych w trybie Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków i Protokołu do tego Porozumienia.
SANKCJE
NIESTETY BEZ PODZIALU NA OSOBISTE I MAJATKOWE
Art.115
1. Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości
lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 3.
2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia bez podania nazwiska lub pseudonimu
twórcy cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne
wykonanie albo publicznie zniekształca taki utwór, artystyczne wykonanie,
fonogram, wideogram lub nadanie.
3. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w inny sposób niż określony w ust.
1 lub ust. 2 narusza cudze prawa autorskie lub prawa pokrewne określone w art.
16, art. 17, art. 18, art. 19 ust. 1, art. 191, art. 86, art. 94 ust. 4 lub art. 97, albo
nie wykonuje obowiązków określonych w art. 193 ust. 2, art. 20 ust. 1-4, art. 40
ust. 1 lub ust. 2,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.
Art. 116.
1. Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia cudzy utwór w
wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram,
wideogram lub nadanie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 2.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej,
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz.
727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199 oraz z 2006 r. Nr 66, poz. 470).
©Kancelaria Sejmu s. 41/41
2007-12-06
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe
źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią
kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
4. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.
Art. 117.
1. Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom w celu rozpowszechnienia
utrwala lub zwielokrotnia cudzy utwór w wersji oryginalnej lub w postaci opracowania,
artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 2.
2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe
źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią
kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 118.
1. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przedmiot będący nośnikiem utworu,
artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu rozpowszechnianego lub
zwielokrotnionego bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom nabywa lub
pomaga w jego zbyciu albo przedmiot ten przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1
stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje
lub nią kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 5.
3. Jeżeli na podstawie towarzyszących okoliczności sprawca przestępstwa określonego
w ust. 1 lub 2 powinien i może przypuszczać, że przedmiot został uzyskany
za pomocą czynu zabronionego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 2.
Art. 1181.
1. Kto wytwarza urządzenia lub ich komponenty przeznaczone do niedozwolonego
usuwania lub obchodzenia skutecznych technicznych zabezpieczeń przed odtwarzaniem,
przegrywaniem lub zwielokrotnianiem utworów lub przedmiotów praw
pokrewnych albo dokonuje obrotu takimi urządzeniami lub ich komponentami,
albo reklamuje je w celu sprzedaży lub najmu,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 3.
©Kancelaria Sejmu s. 42/42
2007-12-06
2. Kto posiada, przechowuje lub wykorzystuje urządzenia lub ich komponenty, o
których mowa w ust. 1,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.
Art. 119.
Kto uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie prawa do kontroli korzystania z utworu,
artystycznego wykonania, fonogramu lub wideogramu albo odmawia udzielenia
informacji przewidzianych w art. 47,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.
Art. 120. (uchylony).
Art. 121.
1. W wypadku skazania za czyn określony w art. 115, 116, 117, 118 lub 1181, sąd
orzeka przepadek przedmiotów pochodzących z przestępstwa, chociażby nie były
własnością sprawcy.
2. W wypadku skazania za czyn określony w art. 115, 116, 117 lub 118, sąd może
orzec przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa, chociażby
nie były własnością sprawcy.
Art. 122.
Ściganie przestępstw określonych w art. 116 ust. 1, 2 i 4, art. 117 ust. 1, art. 118 ust.
1, art. 1181 oraz art. 119 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 1221.
W sprawach o przestępstwa określone w art. 115-119 pokrzywdzonym jest również
właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.
Art. 123.
Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, może wyznaczyć sądy rejonowe
właściwe do rozpoznawania spraw o przestępstwa, o których mowa w art. 115-
119 - na obszarze właściwości danego sądu okręgowego.