1 OBJAWY UZALEŻNIENIA OD ALKOHOLU:

- zmniejszenie tolerancji na alkohol
- utrata kontroli nad piciem
- występowanie „głodu” alkoholowego/ subiektywne poczucie łaknienia alkoholu
- obniżenie sprawności myślenia
- zaburzenia pamięci i świadomości
- stany lękowe
- zahamowania psychoruchowe
- objawy abstynencyjne (niepokój i drażliwość, dreszcze i drżenie kończyn, skurcze mięśniowe, poty, nudności, a nawet zaburzenia świadomości i majaczenia)
- nawroty picia po próbach utrzymywania okresowej abstynencji

2 PSYCHOZY ALKOHOLOWE:

a) majaczenie alkoholowe (delirium tremens)
Objawy majaczenia alkoholowego pojawiają się w czasie do 72 godzin od zaprzestania picia, kiedy poziom alkoholu we krwi gwałtownie spada. Zawsze towarzyszą one innym objawom zespołu abstynencyjnego. Najpierw pojawia się niepokój, lęk oraz bezsenność, do których dołączają się zaburzenia świadomości (dezorientacja co do miejsca i czasu), urojenia, złudzenia i omamy (wzrokowe). Opisanym objawom towarzyszy z reguły ciężki stan somatyczny z wysoką temperaturą i zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej oraz regulacji wegetatywnej.
b) ostra oraz przewlekła halucynoza alkoholowa
Początek jest z reguły nagły. Najczęściej chory zaczyna słyszeć głosy, które grożą mu, wymyślają, czasami oskarżają, a kiedy indziej żywo dyskutują na jego temat, bądź nakazują co ma robić. W miarę trwania choroby mogą dołączyć się usystematyzowane urojenia, często prześladowcze, ściśle związane z zasłyszanymi treściami. Urojeniom towarzyszy na ogół niepokój, lęk, obniżenie nastroju. Zdarzają się zachowania agresywne i autoagresywne. Nierzadkie jest występowanie omamów czuciowych. Choroba trwa zwykle od kilku dni do miesiąca, wymaga intensywnego leczenia farmakologicznego, i to nierzadko w warunkach szpitalnych.
c) paranoja alkoholowa
występuje u mężczyzn, zwykle po 40 roku życia. Pojawienie się wyraźnych objawów choroby poprzedzone jest na ogół nadmierną podejrzliwością wobec partnerki. Spotykane u wszystkich prawie alkoholików wątpliwości co do wierności partnerki, tu nabierają stopniowo cech urojeń. W rozwiniętej chorobie dochodzi do zawężenia wszelkich zainteresowań, zaniedbania pracy i koncentracji na poszukiwaniu dowodów niewierności partnerki. Partnerka lub domniemany kochanek stają się niejednokrotnie ofiarami czynów agresywnych, a nawet zabójstwa. Schorzenie to przebiega przewlekle i jest na ogół dość oporne na leczenie farmakologiczne.
d) zespół amnestyczny Korsakowa
występuje po wielu latach intensywnego picia, jako przejaw ciężkich zaburzeń metabolicznych. Istotną rolę w jej powstaniu odgrywa niedobór witamin z grupy B. Zespół Korsakowa charakteryzuje się: zaburzeniami pamięci(często występują konfabulacje-wypełnianie luk pamięciowych treścią fałszywą,zmyśloną), zaburzenia świadomości, obj. neurologicznymi (oczopląs,podwójne widzenie, zapalenia wielonerwowe). Częstym zejściem zespołuKorsakowa jest zespół otępienny.

3 UZALEŻNIENIE OD OPIATÓW:

Do opiatów zalicza się substancje otrzymywane z przetworów maku lekarskiego jak również syntetyczne środki, działające na receptor opiatowy. Do najczęściej używanych alkaloidów opiatowych należą:- Opium- Morfina- Heroina- Kodeina- Metadon - syntetyczny analog morfiny o przedłużonym działaniu
Objawy po przyjęciu :
- Źrenice - zwężenie źrenic oraz "szklane oczy", brak lub osłabienie reakcji na światło.
- Zachowanie - niepokój ruchowy lub spowolnienie i senność, bladość skóry, podsychanie śluzówek, obniżenie ciśnienia krwi i ciepłoty ciała, zaparcia.
Objawy zespołu abstynencyjnego:
- "gęsia skórka"
- łzawienie oczu, wysięk z nosa, kichanie
- rozszerzenie źrenic
- nudności, wymioty
- obniżenie ciśnienia krwi
- bóle brzucha, biegunka
- dolegliwości bólowe (bóle stawowo-mięśniowe) zwłaszcza kończyn dolnych i kręgosłupa
- zaburzenia snu i utrata łaknienia
- zmiany nastroju - od przygnębienia i apatii do drażliwości i napadów złości
Uzależnienie od opiatów jest uzależnieniem psychicznym i fizycznym, charakteryzującym się wzrostem tolerancji

4WADY I ZALETY BENZODIAZEPIN:

WADY

ZALETY

- powodują fiz, psych. uzależnienie - nagle odstawienie może spowodować wystąpienie drgawkowych napadów abstynencyjnych - łączone z innymi sub.psychoaktywnymi (np.z alkoholem) są szczególnie niebezpieczne i mogą powodować zgon - przedawkowanie może skończyć się śmiercią - rosnąca tolerancja - przemiany benzodiazepin ulegają spowolnieniu w trakcie przyjmowania cymetydyny oraz doustnych środków antykoncepcyjnych. - działania niepożądane: senność,zaburzenia koordynacji ruchowej, ataksja, amnezja wsteczna, oczopląs, bóle głowy, obniżenie libido - Wszystkie benzodiazepiny mogą wywoływać też działania paradoksalne: - hipomania - mania - schizofrenia - gniew - impulsywność

- działają uspokajająco, przeciwlękowo,nasennie, zmniejszają napięcie mięśniowe - dz. przeciwpadaczkowe. - mniej toksyczne ,od leków uspokajająco-nasennych poprzedniej generacji, oraz bardziej bezpieczne dzięki specyficznej odtrutce, jaką jest imidazobenzodiazepina (flumazenil)- odwraca szybko (w ciągu 30-60 s) działanie pochodnych benzodiazepiny, w przypadku przedawkowania.

5 UZALEŻNIENIE OD ŚRODKÓW NASENNYCH I BENZODIAZEPIN:

Uzależnienie od leków (lekozależność, lekomania, zależność lekowa) jest to stan psychiczny a często również fizyczny wywołanym dłuższym stosowaniem leku, który charakteryzuje się: nieodpartą potrzebą (przymusem) zażywania leku. Nagłe przerwanie jego przyjmowania powoduje wystąpienie z. abstynencyjnego (niepokój, lęk, poty, łzawienie, dreszcze, nudności, wymioty, drżenia i kurcze mięśniowe, nadwrażliwość na bodźce zmysłowe, napady drgawkowe, zaburzenia psychotyczne). Najczęściej i najszybciej wytwarza się zależność psychiczna od leku, później dołącza się zależność fizyczna. U osoby uzależnionej występują zachowania, których celem jest poszukiwanie pożądanego leku za wszelką cenę.

Uzależnienie od środków nasennych i benzodiazepin charakteryzuje się wzrostem tolerancji (potrzebą zwiększania dawki, aby uzyskać na pożądanym poziomie efekt działania).
Objawy po przyjęciu:
Zachowanie - spowolnienie, czasami spadek ciśnienia krwi, przyspieszenie tętna, obniżenie napięcia mięśni szkieletowych.
Ryzyko uzależnienia się od leków jest większe u osób:
- cierpiących na „nerwicę”, stany lękowe, depresyjne czy zaburzenia snu,
- uzależnionych od innych substancji psychoaktywnych (np. od alkoholu)
- płci żeńskiej po 40-45 r. ż.
- samotnych, bez oparcia społecznego.
Opisywane są reakcje paradoksalne polegające na tym, że zamiast uspokojenia pojawiają się u pacjentów stany lęku, pobudzenia i agresji. Jednocześnie stwierdzono, że przewlekłe stosowanie benzodazepin może nasilać lęk i zaburzenia snu oraz pogłębiać depresję.

6 DEFINIOWANIE ZABURZEŃ NASTROJU: DEPRESJA, APATIA, ANHEDONIA

depresja - zaburzenie psychiczne z grupy chorób afektywnych; cechą wspólną stanów depresyjnych jest obniżony nastrój (trwający tyg,miesiące) i zmniejszenie zainteresowania otoczeniem, sprawami bieżącymi (osobistymi, zawodowymi, itd.)

ICD 10:

1.objawy podstawowe:

- obniżony nastrój przez większość dnia przez okres 2 tygodni;

- utrata zainteresowań i odczuwania przyjemności;

- obniżenie energii i zwiększona męczliwość

2.objawy dodatkowe:

- zaburzenia snu;

- myśli samobójcze;

- skargi na utrudnienia w myśleniu i zdolności koncentracji uwagi

- wyrzuty sumienia;

- obniżenie poczucia własnej wartości;

- zmiany łaknienia

apatia- stan znacznie zmniejszonej wrażliwości na bodźce emocjonalne i fizyczne. Towarzyszy mu obniżenie aktywności psychicznej i fizycznej, utrata zainteresowań, zmniejszenie liczby kontaktów społecznych, anhedonia.Apatia jest częstym objawem depresj

anhedonia- brak lub utrata zdolności odczuwania przyjemności. Jest jednym z kluczowych objawów pomocnych przy diagnozowaniu depresji. Występuje również w przypadku schizofrenii oraz niektórych innych zaburzeń psychicznych.

7 DIAGNOZA EPIZODU DEPRESYJNEGO:

Do rozpoznania epizodu depresyjnego, konieczne jest rozpoznanie co najmniej dwóch z poniższych objawów typowych:

- obniżony nastrój przez większość dnia przez okres 2 tygodni;

- utrata zainteresowań i odczuwania przyjemności;

- obniżenie energii i zwiększona męczliwość

oraz dwóch z objawów dodatkowych:

- zaburzenia snu;

- myśli samobójcze;

- skargi na utrudnienia w myśleniu i zdolności koncentracji uwagi

- wyrzuty sumienia;

- obniżenie poczucia własnej wartości;

- zmiany łaknienia

Do ustalenia rozpoznania epizodu depresyjnego niezbędne jest stwierdzenie utrzymywania się zaburzeń przez co najmniej dwa tygodnie. W zależności od liczby i stopnia nasilenia stwierdzonych objawów rozpoznajemy epizod depresyjny łagodny, umiarkowany lub ciężki z objawami psychotycznymi lub bez nich. W przypadku nawrotu depresji rozpoznajemy zaburzenia depresyjne nawracające.

8 CHOROBA AFEKTYWANA DWUBIEGUNOWA:

Jest chorobą psychiczną polegającą na cyklicznych zmianach nastroju chorego z depresji (smutek i znużenie) trwającej ok.6 miesięcy poprzez hipomanię i manię (zwiększona energia, dobre samopoczucie i nadmierne pobudzenie) trwającą ok.4 miesiące do stanu wskazującego na pełne zdrowie psychiczne. Przyczyna występowania choroby ciągle nie jest znana, istnieje kilka tez które twierdzą, że może ona być spowodowana efektem urazów i mikrourazów mózgu lub efektem złej pracy neuroprzekaźników. Do czynników mogących być bodźcem rozwoju choroby zalicza się także tzw.

- trudne dzieciństwo,

-neurotyczne przeżycia (zwłaszcza w okresie dojrzewania),

-wysoka podatność na stres,

-nieumiejętność wyrażania uczuć, zwłaszcza "duszenie w sobie" negatywnych emocji.

W leczeniu epizodów depresyjnych i maniakalnych stosuje się odpowiednio leki przeciwdepresyjne i neuroleptyki. W profilaktyce nawrotów zaburzeń afektywnych stosuje się leki stabilizujące nastrój (normotymiczne): sole litu, walproiniany, karbamazepinę i lamotryginę. Optymalizacja leczenia stabilizatorem nastroju bywa również wystarczająca do opanowania epizodów afektywnych o niewielkim nasileniu (subdepresja, hipomania).

Postępowanie:

- podtrzymywanie i rozwijanie komunikacji z chorym

- zapewnienie bezpieczeństwa choremu

- wzmacnianie poczucia wlasnej wartości

- edukacja rodziny i chorego o objawach, możliwości leczenia oraz problemach chorego

- obserwacja zmian nastroju

- stymulwanioe chorego do wali z choroba

- organizacja grup wsparcia chorych nadana jednostke

- mobilizacja do wykonywania codzinnecyh czynności

- zachęcanie do terapii zajęciowej i dostosowanie zadan do możliwości pacjenta

- cierpliwoe podejście do pacjenta

- rzetelne i umiejetne informowanie o farmakoterpaii

- wspieranie chorego i jego rodziny

9 PREDYKTORY SAMOBÓJSTWA:
a)czynniki kulturowe i socjodemograficzne
-niski status socjoekonomiczny,
- niski poziom wykształcenia
- bezrobocie
- wiek(ludzie starsi częściej popełniają samob.)
-płeć (mężczyźni)
- religia (katolicy rzadziej popełniają samobójstwa)
b) wzorce rodzinne i negatywne zdarzenia życiowe w dzieciństwie
- przemoc w rodzinie
- niedostateczna opieka ze strony rodziców/opiekunów, przy złej komunikacji w rodzinie,
- częste kłótnie między rodzicami/opiekunami, z napięciem i agresją,
- rozwód, separacja lub śmierć rodziców/opiekunów
- nadużywanie alkoholu i innych substancji chemicznych,
c) styl poznawczy i osobowość
- zmienny nastrój,
- demonstrowanie złości lub zachowanie agresywne,
silna impulsywność,
drażliwość,
- nieumiejętność radzenia sobie ze stresem
- poczucie niskiej wartości
d) zaburzenia psychiczne
- depresja
- psychozy
- zaburzenia lękowe
- nadużywanie alkoholu
e) wcześniejsze próby samobójcze
f) stan zdrowia somatycznego

10 PRZYCZYNY DEPRESJI:

a)przyczyny biochemiczne
- zmiany stężeń mediatorów: serotoniny, noradrenaliny, dopaminy
b) społeczne
*samotność i izolacja
*przewlekła choroba lub chroniczny ból
*kłopoty finansowe
*śmierć ukochanej osoby
*rozwód lub zerwanie związku
*kłopoty w małżeństwie
*przemoc seksualna, emocjonalna lub fizyczna
*udział w katastrofie, wypadku, wojnie
*operacja lub poród
*bezrobocie
c) psychologiczne
- utrata poczucia własnej wartości
- negatywne postrzeganie świata i relacji międzyludzkich.

11 CECHY DEPRESJI WIEKU PODESZŁEGO:
- występuje częściej niż w innych grupach wiekowych,
- wzrasta ryzyko samobójstwa
- głównymi przyczynami depresji wieku podeszłego są:
=>zaburzenia afektywne, choroby somatyczne, OUN, przyjmowane lekarstwa(depresje jatrogenne),
=>cz społeczne - samotność, osłabienie więzi rodzinnych, trudna sytuacja materialna,
=>cz psychologiczne- samotność, utrata bliskiej osoby, utrata zainteresowań, niskie poczucie własnej wartości
- obraz kliniczny wyróżnia się:
=>dolegliwościami bólowymi
=>skargami na kłopoty z pamięcią
=>występowaniem niepokoju ruchowego
=>występowaniem niepokoju psychicznego

12 FAKTY ZWIĄZANE Z ZABURZENIAMI ODŻYWIANIA:

- Zaburzenia odżywiania - grupa zaburzeń psychicznych, objawiających się znaczącymi odchyleniami od wzorców normalnego, społecznie jedzenia. W przebiegu tych zaburzeń dochodzi zwykle do zaburzenia własnego wizerunku ciała, zwykle w postaci przypisywania sobie nadmiernej wagi lub grubej sylwetki przy zupełnie normalnej sylwetce lub znacząco niskiej wadze ciała. Najczęściej rozpoznawanymi zaburzeniami jedzenia są: anoreksja psychiczna, bulimia psychiczna, i tzw. kompulsywne objadanie się.\
- 1% dziewcząt w okresie adolescencji cierpi na anoreksję
- 5% kobiet w wieku 20-25 lat choruje na bulimię
- na 10 przypadków anoreksji u kobiet przypada 1 przypadek u mężczyzn
- 5-20% osób chorujących na anoreksję umiera (pomimo prób leczenia)

13.ZACHOWANIA WSKAZUJĄCE NA ANOREKSJĘ PSYCHICZNĄ:

- Stosowanie bardzo ścisłych, odchudzających diet, lub częste głodówki

- Dziwne rytuały związane z jedzeniem, np. liczenie kęsów, dzielenie jedzenia na bardzo małe porcje,

-Ukrywanie nie zjedzonych posiłków, pozostawianie naczyń w takim stanie jakby się wszystko zjadło

- Ciągle zgłaszana obawa przed przytyciem, pomimo niskiej wagi

- Unikanie sytuacji związanych z jedzeniem w towarzystwie (niedzielny obiad, wyjście do pizzerii)

- Stosowania długich, wyczerpujących ćwiczeń fizycznych (bieganie, aerobik)

- Zakładanie obszernych ubrań , aby ukryć swoją chudość

- Używanie środków przeczyszczających, moczopędnych, czy też pigułek odchudzających

- Nadmierne zainteresowanie składem kalorycznym produktów (sprawdzanie etykietek)

- Częste ważenie się, sprawdzanie swojej sylwetki w lustrze

- Powtarzające się w czasie posiłków skargi na dolegliwości brzuszne (wymioty, biegunka)

- Twierdzenie po powrocie do domu, iż poza nim zjadło się tak dużo, że zjedzenie posiłku w domu byłoby już szkodliwe

- Wychodzenie do toalety lub łazienki bezpośrednio po posiłku

14 UROJENIA I OMAMY TYPOWE DLA SCHIZOFRENII:
Schizofrenia- zaburzenie psychiczne zaliczane do grupy psychoz endogennych. Objawia się upośledzeniem postrzegania lub wyrażania rzeczywistości, najczęściej pod postacią omamów słuchowych, paranoidalnych lub dziwacznych urojeń albo zaburzeniami mowy i myślenia, co powoduje znaczącą dysfunkcję społeczną lub zawodową.
- urojenia(fałszywe sądy pochodzenia chorobowego, wypowiadane z głębokim przekonaniem o ich słuszności, nie korygowane -mimo dowodów) występujące najczęściej:
=> wielkościowe- przekonanie o nadzwyczajnych zdolnościach, pozycji lub pochodzeniu
=> ksobne- przekonanie o szczególnym zainteresowaniu ludzi osobą chorego, np. że informacje w prasie i w radiu są skierowane do niego, ostrzeżenia
=> oddziaływania- przekonanie o wpływie na innych bądź na niego za pośrednictwem niezwykłych środków
=> prześladowcze- przekonanie o zagrożeniu bezpieczeństwa, wolności, godności lub życia przez inne osoby, organizacje
=> hipochondryczne- urojone choroby
- omamy - doznania zmysłowe odczuwane mimo braku odpowiednich bodźców zewnętrznych, przy pełnym przekonaniu o ich realności. Mogą to być wrażenia proste ( dźwięki, błyski, ukłucia), lub złożone spostrzeżenia (głos, muzyka, postaci ludzkie, zdzieranie skóry).
=> u chorych na schizofrenię występują najczęściej omamy słuchowe, komentujące lub dyskutujące o pacjencie

15 OBJAWY NEGATYWNE SCHIZOFRENII:

OBJAWY NEGATYWNE:
zaburzenia myślenia(rozkojarzenie, przeniesienia wątków wypowiedzi, brak powiązania ich z rzeczywistością)
↓ napędu psychoruchowego, połączonego z apatią
abulia-niezdolność do podejmowania decyzji
anhedonia- utrata zdolności odczuwania przyjemności i satysfakcji
stępienie emocjonalne(chłód uczuciowy) i postępujące ograniczenie kontaktu z otoczeniem
autyzm(polega na postawie unikowej w stosunku do otaczającej rzeczywistości)

16 KLASYCZNE LEKI ANTYPSYCHOTYCZNE:

Leki antypsychotyczne(neuroleptyki)- powodują ustępowanie objawów psychozy, przyjmowane dłużej pozwalają na stabilizację stanu psychicznego chorego, w dużej mierze zabezpieczają chorego przed nawrotem psychozy.
- ich działanie redukuje przede wszystkim objawy wytwórcze psychozy
- skuteczność jest związana głównie z wpływem na receptory dopaminowe
- powodują typowe objawy uboczne - tzw. objawy pozapiramidowe
- są dostępne w postaci depot - grupa kilku neuroleptyków typowych, dla których udało się stworzyć takie ich preparaty, które po wstrzyknięciu domięśniowym powoli uwalniają się w organizmie. Zastrzyki wykonuje się co 2-4 tygodnie
- przykładowe klasyczne leki antypsychotyczne:
=>Fenactil,Tisercin,Mirenil
=>Haloperidol,Clopixol,Trilafon(dostępne w postaci depot)

17 OBJAWY ZABURZENIA OBSESYJNO - KOMPULSYJNEGO: = nerwica natręctw

a) zaburzenia funkcji poznawczych:
-natrętne, obsesyjne myśli
-przymusowe (kompulsyjne) powtarzające się, bezcelowe ruchy i zachowania
-trudności w koncentracji uwagi
-subiektywnie odczuwalne zmiany w percepcji rzeczywistości
b) zaburzenia emocji:
-lęk nasilający się przy próbach zaniechania czynności przymusowej
-brak motywacji, apatia
-stan podwyższonego napięcia, poirytowanie
-labilność emocjonalna
-przygnębienie
-zaburzenia snu
c) objawy somatyczne:
-porażenia narządów ruchu lub pewnych ich części,
-brak czucia pewnych obszarów skóry,
-zaburzenia wzroku, słuchu lub nadmierna wrażliwość na bodźce,
-napięciowy ból głowy, ból żołądka, serca, kręgosłupa, zawroty głowy, drżenie kończyn, kołatanie serca
-zaburzenia funkcjonowania organów wewnętrznych,

18 OTĘPIENIE TYPU ALZHEIMERA - GŁÓWNE PROBLEMY CHORYCH I ICH OPIEKUNÓW:

Choroba Alzheimera- Postępujące otępienie spowodowane pierwotnym uszkodzeniem komórek nerwowych w OUN;
Problemy chorych:
1. zaburzenia pamięci utrudniające codzienne funkcjonowanie
2. trudności w wykonywaniu codziennych prac domowych
3. zaburzenia językowe
4. dezorientacja co do czasu i miejsca
5. kłopoty w ocenie
6. zaburzenia myślenia abstrakcyjnego
7. gubienie rzeczy
8. zmienny nastrój
9. zmiany osobowościowe
10. utrata inicjatywy
Problemy opiekunów:
- brak akceptacji osoby chorej lub siebie w roli opiekuńczej
- wyczerpanie fizyczne, psychiczne i emocjonalne
- zaburzenia zachowania pod postacią wędrowania, agresji w stosunku do opiekuna, obwinianie opiekuna
- izolacja, unikanie kontaktów z rodziną, bliskimi, rezygnacja z życia towarzyskiego, niewydolność w pracy zawodowej
- depresja, przewlekły stres, apatia, rezygnacja u opiekuna, choroba psychiczna
- zaniedbania opiekuńcze( zamykanie chorego w pomieszczeniu, nie podawanie posiłków, leków, zaniedbania higieniczne)
- agresja w stosunku do podopiecznego
- częste konflikty w rodzinie
- wymuszanie przez chorego znacznie więcej pomocy niż jest to konieczne, odmawianie wykonywania czynności dnia codziennego

19 ZABURZENIA ORIENTACJI:

Zaburzenia orientacji są charakterystyczne dla osób z otępieniem. Mogą one dotyczyć orientacji w czasie oraz w miejscu. W zaawansowanym stadium choroby mogą wystąpić zaburzenia orientacji co do własnej osoby - pacjent nie wie ile ma lat, gdzie mieszka itp.

Objawy zaburzeń orientacji:
- Trudności w określeniu daty, pory dnia miesiąca, pory

roku
- Trudności z poruszaniem się poza domem(głównie w nowych miejscach)
- Trudności w trafieniu do pomieszczeń we własnym domu
- Trudności w orientacji co do własnej osoby (ile mam
lat, gdzie mieszkam, jak się nazywam )
- Niepoznawanie własnego mieszkania

Co można zrobić

- umieścić zegar i kalendarz w widocznym miejscu
- zapewnić opiekę, towarzyszyć choremu

- nie należy zmieniać znacząco otoczenia chorego(przemeblowywać mieszkania, malować ścian)

- wielokrotne przypominanie, wyposażenie chorego w dane identyfikacyjne

- nie zmieniać otoczenia chorego, zapewnić chęć wyjazdu "do siebie" dobre oświetlenie w pomieszczeniach, wyposażenie mieszkania w rzeczy podopiecznego np. stare fotografie
działania wpływające na lepsze dostosowanie społeczne:

-treningi orientacji w rzeczywistości-terapia
reminescencyjna -terapia walidacyjna -terapia zajęciowa

20 SOMATYCZNE MASKI LĘKU:

Zespół lęku panicznego - zaburzenia lękowego, objawia się

występowaniem epizodów silnego strachu (przerażenia).

Napady lęku zwykle występują niespodziewanie i nie są

związane z realnym zagrożeniem lecz ze zbyt bujną wyobraźnią.

Napadowi towarzyszą nieprzyjemne doznania somatyczne,

trudności w rozumowaniu i poczucie nieuchronnej katastrofy

kończące się ogólnym wyczerpaniem organizmu. Nasilony lęk

zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia napadu paniki, zaś

same napady mogą powodować długotrwały lęk antycypacyjny,

powodowany obawą wystąpienia napadu.

Somatyczne maski lęku(nieprzyjemne doznania somatyczne):

• duszność

• krztuszenie się

• ból w klatce piersiowej

• kołatanie serca

• suchość w j. ustnej

• jadłowstręt

• nudności

• ból brzucha

• drżenie

• osłabienie fizyczne

• zawroty głowy

• pocenie się

• częste oddawanie moczu

• napięciowe bóle głowy

W przypadku podjęcia właściwego leczenia rokowania są

pomyślne. Leczenie opiera się na łączeniu farmakoterapii

z psychoterapią. Stosowana psychoterapia to przede

szystkim terapia ukierunkowana na wgląd, terapia poznawcza

oraz terapia behawioralna.

---