PEDAGOGIKA ANTYAUTORYTARNA
Pedagogika antyautorytarna to taka, która z góry sprzeciwia się narzucanym autorytetom.
Jest ona prądem pedagogicznym, który nawiązuje najsilniej do pajdocentryzmu i pedagogiki Nowego Wychowania.
Podkreśla się tu jednak rolę swobody i indywidualności nie tylko w odniesieniu do rozwoju dziecka, ale także jego wychowawców.
Historia
Początki ruchu w tej pedagogice sięgają lat 30-tych XX wieku. Rozwinęła się w latach 60-tych.
Jest ona prądem, który ukształtowany został w opozycji do różnych odmian autorytaryzmu i totalitaryzmu na świecie.
W obrębie pedagogiki antyautorytarnej wyróżniamy 2 nurty
Nurt polityczny (T. Adorno)
Nurt edukacyjny
w tym wymiarze pedagogika antyautorytarna stała się następstwem buntu pokolenia lat 60-tych negującego tradycyjne autorytarne wychowanie
przedstawiciele tego nurtu wystąpili przeciwko zasadzie autorytetu, posłuszeństwa i konformizmu
w ich przekonaniu autorytet pedagoga powinien być wynikiem dwustronnej interakcji, podczas której obie strony wzajemnie się szanują i ufają sobie
współpraca między nimi jest wynikiem symetrycznych relacji, wzajemnego dialogu, partnerstwa i poczucia bezpieczeństwa
wychowawca nie potrzebuje stosować środków przemocy fizycznej czy psychicznej, żeby osiągnąć zamierzony cel.
Przedstawiciele pedagogiki antyautorytarnej
Aleksander S. Neill, Thomas Gordon, Janusz Korczak.
Aleksander S. Neill
(1883 - 1973)
W 1924r. założył własną szkołę prywatną antyautorytarną (alternatywną)
Była to szkoła z internatem
Następnie stworzył szkołę Summerhill dla dzieci trudnych (terapeutyczną)
Szkoła Summerhill
Prywatna szkoła terapeutyczna dla dzieci trudnych
Uczeń sam ma podejmować decyzje
Nauczyciel ma zdobyć zaufanie ucznia
Zasada wolności - równe prawa dla uczniów i nauczycieli
Indywidualne podejście nauczyciela do problemów ucznia
Koedukacja - uważał, że trzeba integrować dziewczynki i chłopców
Dzieciom nie wolno było jedynie naruszać cudzych wolności
Prawa dzieci w szkole Summerhill
Prawo do wolności i bycia sobą do samostanowienia i nieskrępowanego rozwoju
Prawo do odpowiedzialności za samego siebie za swoje czyny, uczucia i emocje, swoją wiedzę i wolę
Prawo do życia bez przemocy fizycznej i psychicznej
Prawo do autoekspresji np. przez taniec, sport, malarstwo
Prawo do miłości, akceptacji, uznania
Prawo do prywatności osobistej i rzeczowej
Prawo do humoru i radości
Prawo do oświecenia seksualnego i własnego seksualizmu
Prawo do wsparcia i pomocy ze strony innych osób.