Stwardnienie rozsiane. Patogeneza, objawy, zasady leczenia i rehabilitacji.
Jest chorobą nerwowo-mięśniową. Rozpoczyna się przeważnie miedzy 20 a 40 rż. Początkowo w przebiegu SM dochodzi do obrzmienia mieliny, następnie osłonki mielinowe ulegają zniszczeniu i są zastępowane przez stwardniałe blaszki.
Przebieg choroby jest długotrwały z okresami pogorszeń (rzutów) i przemijającej poprawy.
Do nowych rzutów choroby przyczyniają się wszelkiego rodzaju sytuacje stresowe, którym chory nie może się przeciwstawić, np. nadmierne zmęczenie, lodowate wiatry, urazy fizyczne.
Do częstych dolegliwości początkowych zalicza się parestezje, ubytki widzenia oraz zaburzenia chodu; często na początku choroby występują też: zdwojenie widzenia, zawroty, nadmierne zmęczenie, niedowład kurczowy kończyn, zwłaszcza dolnych, objawy ze strony dróg moczowych i dyzartria.
REHABILITACJA- zasady leczenia
Plan postępowania musi się zmieniać stosownie do progresji choroby i konkretnych objawów. Częstym problemem jest chodzenie. Trzeba korzystać z laski, a czasem z wózka inwalidzkiego. Przy głębokim osłabieniu trzeba często przystąpić do rozciągania i ćwiczenia ruchów w stawach, by zapobiec przykurczom. Ćwiczenia wzmacniające należy wykonywać bardzo ostrożnie, gdyż nadmierny wysiłek może paradoksalnie pogarszać funkcję.
Chory wszystkie ćwiczenia i czynności ruchowe musi wykonywać powoli i dokładnie z częstymi przerwami wypoczynkowymi, stosownie do aktualnej wydolności i sprawności układu ruchowego, mając stale na uwadze usprawnianie pęcherza moczowego i efektywność czynności oddechowej.
Należy zwracać uwagę na stan psychiczny i problemy socjalne pacjenta- lęki, depresja- poradnictwo dla chorego i jego bliskich.
Wykonywanie ćwiczeń w zależności od objawów chorobowych:
Niedowład spastyczny jednej kończyny- ćw. mm. hamujących odruchy patologiczne; utrzymanie pełnego zakresu ruchów w stawach
Niedowład spastyczny kkd.- ćw. równoważne w pozycji siedzącej; ćw rozluźniające mm. obręczy biodrowej
Niedowład spastyczny kkd, korzystanie z wózka inwalidzkiego- ćw. przechodzenia z pozycji siedzącej do stojącej; rozciąganie mm. przykurczonych; wzmacnianie statyki tułowia
Ataksja lokomocyjna- ćw. koordynacyjne w różnych pozycjach; ćw. rozluźniające tułowia i kkg.
Ataksja móżdżkowa- ćw koordynacyjne w pozycji siedzącej; rozluźnienie mm. tułowia i kończyn
Unieruchomienie w łóżku- mobilizacja czynna i bierna; ćw. rozciągające mm. przykurczone; siadanie.