Wykład VI

Przypomnienie:

1. Dwoistość ujęcia socjologicznego: normatywne i behawioralne

2. Przynależność do grup

3. Zjawisko konfliktu społecznego

4. Pluralizm pozycyjny - musimy sprostać oczekiwaniom innych, prowadzi do konfliktów, itp.

5. Pojęcie presji krzyżującej - wyjaśnia naciski wynikające z pluralizmu pozycyjnego

Grupy różnicuje liczebność członków, grupy małe i duże i sieci interakcji.

Ważna jest też bliskość przestrzenna.

Grupy są przestrzennie rozłożone - wymagają organizacji i osób reprezentujących (chodzi tu o grupy wielkie).

Nie poddają się bezpośredniemu podglądowi

Drugi podział dotyczy naszego „stawania się” członkiem grupy:

1. Przypisanie automatyczne

2. Osiąganie (pewne staranie się)

W świecie jest wiele pozycji, uruchamiają się dwa mechanizmy: urodzenie i przymus (odgrywa większą rolę niż urodzenie i dziedziczenie) - mechanizmy braku aktu woli

Pozycję są osiągane w dwojaki sposób:

1. Łatwo przystąpić

2. Trudno dostępne

Ale punkt widzenia zależy od punktu siedzenia

Grupy ekskluzywne - elitarne i trudno dostępne

Grupy inkluzyjne - łatwo dostępne

Podział 3: grupy formalne i nieformalne

Co je wyróżnia? Trudno zdefiniować JEDNO kryterium, ale różnią się:

- RODZAJEM (charakterem) organizacji

- odmiennym typem działań

- odmiennym typem więzi społecznych, wzajemnych oddziaływań

GRUPY FORMALNE:

Głównie uczestniczymy w grupach formalnych, bo powstają dla jasnych, zaplanowanych celów, wg pewnych wzorów, ustalonych w drodze demokratycznych wyborów/ decyzji.

Typ więzi ma charakter rzeczowy (nie zależą od naszych cech tylko od czegos narzuconego).

Grupa formalna to niekoniecznie coś „z krwi i kości”, ludzie są ważni tylko jak posiadają konkretne umiejętności. Ważniejsza jednak jest procedura (zdolności), nie konkretny człowiek.

Grupy formalne nie są jednostkowe, tylko ponadjednostkowe, nawet ponadpokoleniowe.

GRUPY NIEFORMALNE

Uczestniczą w nich przede wszystkim ludzie, już z charakterystyką, pełne krwi i kości! Kręgi koleżeńskie, itp., gangi, dobrani ludzie wg cech osobowości, charakter tych grup jest spontaniczny, nie wiążą ich jakieś umowy, a ta trwałość istnieję dzięki obyczajom i przyzwyczajeniom. Struktura pozycji jest mniej sztywna.

GRUPY FORMALNE I NIEFORMALNE:

Struktura grupy formalnej jest zdepersonalizowana (czyli anonimowa), ale w obrębie grupy formalnej powstają struktury o charakterze nieformalnym (np. wykładowca pozwolił komuś jesć, mimo, ze formalnie jest zakaz). Czasem ma to negatywny, ale też pozytywny efekt, np. coś można „załatwić” o wiele szybciej. Czasem taka prywata ma charakter dezintegrujący (dysfunkcje), np. łapówki (korupcja), nepotyzm, zjawiska patologiczne

ZJAWISKA KONFORMIZMU

Norma społeczna jest zakresem obowiązujących zachowań, to przepis, ale nie zapewnia skuteczności działań. Jak się zachować poprawnie wobec oczekiwań innych oraz (coś tam o sankcjach). Niekiedy są narzucane przez instytucje (np. państwo)

W warunkach społecznych rozumiemy konformizm dwojako:

1. Zbieżność naszych zachowań - to swojego rodzaju uniformizm, jednolitość zachowań, zgodność

2. Złożony proces wywierania nacisku - grupa wywiera nacisk, aby jednostka podporządkowała się do nowych (grupy) norm

Konformizm - akceptowanie, przyjmowanie, aprobata celów grupy

Od czego zależy ten konformizm?

Kiedy nacisk grupy będzie skuteczniejszy? Jaka ma być grupa: duża, średnia czy mała?

Im większa jest grupa tym większy jest stopień nacisku, ale do pewnej wielkości grupy (chyba powyżej 15 słabnie).

Im mniej jasno tłumaczymy sprawę tym większy nacisk - skuteczniejszy im zwięźlej

---