Test z dydaktyki
Dydaktyka współczesna to nauka o nauczaniu i uczeniu się.
Wychowanie jest to zamierzone i świadome podejmowanie czynności, które mają na celu ukształtowanie osobowości.
Dydaktyka ogólna obejmuje swoimi badaniami wszystkie przedmioty i szczeble nauczania.
Uczenie się to proces zamierzonego nabywania przez jednostkę określonych wiadomości, umiejętności i nawyków, dokonujący się w toku bezpośredniego i pośredniego poznawania rzeczywistości.
Nauczanie to organizowanie uczenia i kierowanie uczeniem się uczniów.
Kształcenie to wszechstronny, intelektualny rozwój dzieci, młodzieży i dorosłych, wielostronnie powiązany z rozwojem emocjonalnym i wolicjonalnym.
Połącz następujące twierdzenia:
system tradycyjny - to proces nauczania > uczenia się,
system związany z nurtem tzw. nowego wychowania - to proces nauczania < proces uczenia się,
system współczesny - to proces nauczania i uczenia się.
Herbartyści nadają organizacji zabawy i uczenia się dzieci charakter heteronomiczny i rygorystyczny.
Konieczność świadomego kształtowania potrzeb i zainteresowań dzieci i młodzieży preferują zwolennicy dydaktyki współczesnej.
Celem kształcenia ogólnego jest rozwijanie zdolności i zainteresowań poznawczych uczniów tzn. wyobraźni, pamięci, uwagi, rozwijanie naukowego poglądu na świat i nauka podstaw usystematyzowanej wiedzy.
Celem wychowania jest przygotowanie dzieci i młodzieży do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym oraz przygotowanie uczniów do pracy zawodowej.
Wymagania natury dydaktycznej, które dotyczą doboru treści kształcenia wynikają z konieczności przestrzegania postulatów systematyczności i korelacji. Wobec tego systematyczność to układ treści, który wykazuje zgodność z logiką wewnętrzną danej gałęzi wiedzy.
Liniowy układ treści nauczania występuje wtedy, gdy poszczególne partie materiału nauczania tworzą nieprzerwany ciąg ściśle ze sobą powiązanych i warunkujących się wzajemnie ogniw, przerabianych tylko raz w ciągu całego okresu nauki szkolnej.
Teoria akceleracji dotyczy przyśpieszania procesów dydaktyczno - rozwojowych.
Jedną z zasad budowy programów nauczania jest zasada aktywizowania uczniów. Istotą tej zasady jest podkreślanie samodzielnego zdobywania przez uczniów wiadomości i umiejętności wszędzie tam, gdzie jest to możliwe i wskazane ze względów pedagogicznych.
Program nauczania ustala, jakie wiadomości, umiejętności i nawyki o trwałych walorach poznawczych i wychowawczych oraz w jakiej kolejności uczniowie mają sobie je przyswajać.
Podręcznik spełnia różne funkcje dydaktyczne, w związku z tym jego funkcja ćwiczeniowa sprowadza się do kształtowania u uczniów pożądanych umiejętności i nawyków niezbędnych w procesie nauczania - uczenia się zarówno danego przedmiotu nauki szkolnej, jak i innych przedmiotów.
Ustawiczność jest cechą procesu kształcenia wykraczającego poza okres nauki szkolnej i studiów wyższych.
Przez metodę nauczania będziemy rozumieć systematycznie stosowany sposób pracy nauczyciela z uczniami, umożliwiający uczniom opanowanie wiedzy wraz z posługiwaniem się nią w praktyce, jak również rozwijanie zdolności i zainteresowań umysłowych.
Wśród metod opartych na działalności praktycznej uczniów wyróżniamy m. in. metodę laboratoryjną, która polega na samodzielnym przeprowadzaniu eksperymentów przez uczniów, tzn. na stwarzaniu sztucznych warunków dla wywołania jakiegoś zjawiska po to, aby można było zbadać przyczyny jakiegoś występowania, przebieg i skutki.
Metody oglądowe to pokaz i pomiar.
Kroki w programie rozgałęzionym są na ogół większe niż w programie liniowym.
W programie liniowym indywidualizacji podlega tempo uczenia się.
W programie mieszanym (wersja sheffieldzka) indywidualizacji podlega tempo i treści nauczania.
Środki dydaktyczne są to przedmioty, które dostarczają uczniom określonych bodźców zmysłowych oddziaływujących na ich wzrok, słuch, dotyk.
Środki dydaktyczne spełniają w procesie nauczania - uczenia się funkcje poznawczą, kształcącą i dydaktyczną.
Środki dydaktyczne należy dzielić na wzrokowe, słuchowe, wzrokowo - słuchowe, częściowo automatyzujące.
Niepowodzenia szkolne to sytuacje, w których występują rozbieżności między wymaganiami wychowawczymi i dydaktycznymi szkoły a zachowaniem uczniów oraz uzyskiwanymi przez nich wynikami nauczania.
Niepowodzenia dydaktyczne ukryte występują wtedy, gdy nauczyciele nie dostrzegają braków w wiadomościach, umiejętnościach i nawykach uczniów.
Niepowodzenia dydaktyczne jawne występują wtedy, gdy nauczyciel stwierdza określone braki w opanowanej przez ucznia wiedzy i w rezultacie ocenia wyniki jego pracy jako niedostateczne.
Nauczanie jednostkowe polega na tym, że uczeń realizuje określone zadania dydaktyczne indywidualnie, korzystając przy tym z bezpośredniej lub pośredniej pomocy nauczyciela.
Plan daltoński zakłada, że skuteczność wszelkiej działalności dydaktycznej zależy od prawidłowej organizacji procesu nauczania - uczenia się, a przede wszystkim od dostosowania tempa pracy do możliwości każdego ucznia.
Konspekt to szczegółowe rozwinięcie planu lekcji, obejmuje takie punkty jak temat lekcji, jej cele i zadania, temat pracy domowej.
Metoda dedukcyjna w planowaniu dydaktycznym mówi, że punktem wyjścia w procesie kształcenia jest zbiór określonych uogólnień, z których wyprowadzamy następnie treści szczegółowe.
Metoda indukcyjna w planowaniu dydaktycznym mówi, że punktem wyjścia w procesie kształcenia jest przechodzenie od treści szczegółowych do uogólnień.
Szkoła alternatywna, to szkoła, której cechą jest otwarcie na to, co ją otacza, co nowe i twórcze, co może pobudzić uczniów do samodzielnej aktywności poznawczej oraz rozwijać ich zainteresowania.
Główne założenia „szkoły przyszłości” to wychowywanie do pracy i przez pracę, wdrażanie uczniów do samodzielnego myślenia, przygotowywanie do autoedukacji, dbanie o zdrowie wychowanków.
Postulat ustawiczności kształcenia mówi, że każdy obywatel powinien mieć stworzone warunki sprzyjające stałemu, systematycznemu podwyższaniu posiadanych kwalifikacji.
Postulat powszechności kształcenia mówi, że każde dziecko powinno mieć zapewniony dostęp do najwyższych szczebli „drabiny oświatowej”, łącznie ze studiami wyższymi oraz podyplomowymi i doktoranckimi.