Las marzeń
Ćwiczenie relaksacyjne, odprężające
Cel: relaksacja, odprężenie, wyciszenie, rozwijanie wyobraźni
Cel terapeutyczny: uświadomienie uczestnikowi, że ma prawo do odpoczynku, do odprężenia, relaksu
Cel edukacyjny: rozwijanie wyobraźni, wrażliwości
Cele rozwojowe: zaspokajanie potrzeby relaksu, odprężenia, przeniesienia w świat fantazji, świat marzeń
Adresaci: dzieci w wieku szkolnym
Czas trwania: 10 - 15 minut
Materiały: podgrzewacze zapachowe, muzyka relaksacyjna, koc (mata)
Przebieg:
Dzieci leżą wygodnie na kocu (macie), zamykają oczy, przenoszą się w wyobraźni do wyimaginowanego (wykreowanego przez siebie) lasu i wykonują ćwiczenia, które proponują osoby prowadzące. Polecenia mogą przybrać postać następującą:
Połóżcie się wygodnie na kocu (materacu) w taki sposób, by każdy z Was miał obok siebie nieco wolnej przestrzeni. Dziś zapraszam Was na wyprawę do lasu marzeń. Zamknijcie oczy. Proszę, by każdy wyobraził sobie własny Las marzeń, las - tylko jego, w którym znajduje się wszystko to, czego pragnie, potrzebuje, chce. Niech wszystko, o czym każdy z Was marzy, znajdzie w tym lesie własne miejsce. Teraz, skoro już każdy z nas ma dokąd pójść, wyruszamy w drogę. Unosimy wysoko nagi (by niczego w lesie nie zniszczyć, nie podeptać) i napinamy mięśnie, a teraz powoli opuszczamy i rozluźniamy mięśnie. Ponownie unosimy nogi wysoko, napinamy mięśnie, a teraz opuszczamy nagi i rozluźniamy mięśnie. Został nam jeszcze jeden krok do celu, dlatego jeszcze raz powtarzamy to samo. Dotarliśmy do drzewa. Na tym drzewie coś rośnie. U każdego z nas może to być coś innego - co, to zależy od każdego z nas. Każdy podnosi prawą rękę do góry i napina mięśnie, aby zerwać to, co rośnie na jego drzewie. Zrywamy i wrzucamy do koszyka, a zatem opuszczamy rękę i rozluźniamy mięśnie. Teraz wyciągamy lewą rękę i robimy dokładnie to samo. Ponownie podnosimy prawą rękę i zrywamy owoc, a następnie sięgamy po niego ręką lewą. Element ten powtarza się jeszcze raz dla prawej i lewej ręki. Teraz wsiadamy na rower, w związku z tym uginamy nogi w kolanach, unosimy je i pedałujemy. Jedziemy i rozglądamy się dookoła, podziwiamy piękne widoki. Zatrzymujemy się, zsiadamy z roweru. Zmęczyliśmy się, więc uginamy nagi w kolanach, wdychamy powietrze nosem, zatrzymujemy je przez chwilę i wypuszczamy nosem. Powtarzamy to jeszcze raz. Zobaczyliśmy kogoś nieznajomego i przestraszyliśmy się. Wszystkie mięśnie naszego ciała napinają się. Nieznajomy zniknął, więc nasze ciało rozluźnia się. Ponownie się pojawił, zatem napinamy wszystkie mięśnie naszego ciała, zniknął - rozluźniamy się. Okazuje się, że była to wiewiórka, więc spokojni idziemy dalej. Dochodzimy do miejsca, w którym czekają za nami Ci, na których nam bardzo zależy, z którymi lubimy spędzać czas. Uśmiechamy się do nich serdecznie napinają się mięśnie naszej twarzy i rozluźniają się. Uśmiechamy się ponownie i rozluźniamy mięśnie. I jeszcze jeden uśmiech i rozluźnienie. W gronie tych osób pozostajemy przez kilka godzin, wspaniale się bawimy. Teraz wracamy z Lasu marzeń, a więc ponownie unosimy wysoko nagi, napinamy mięśnie, a teraz opuszczamy nogi i rozluźniamy je. Robimy ostatni krok” nogo w górę, napinamy mięśnie, opuszczamy nagi i rozluźniamy mięśnie. Wróciliśmy do rzeczywistości.
Warto porozmawiać z dziećmi na temat tego ćwiczenia. Można wykorzystać następujące pytania:
Jak się teraz czuję?
Jak wyglądał mój las?
Co zrywałam (zrywałem) z drzewa?
Kto czekał za mną w lesie?
Z kim miło spędziłam (spędziłem) kilka godzin? Czy kiedyś rzeczywiście byłam (byłem) z kimś w lesie? Kiedy? Z kim?
Co tam robiłam (robiłem) (w wyobraźni oraz w rzeczywistości)?
2