POLSKI SYSTEM OŚWIATOWY - RYS HISTORYCZNY
Początki oświaty na ziemiach polskich
XI-XII w - szkoły katedralne w siedzibach biskupich w Krakowie, Poznaniu, Włocławku, Julinie, Płocku, Sandomierzu, Wiślicy Łęczycy, Głogowie, Legnicy i Wrocławiu - pierwsze instytucje oświatowe, kształciły one kandydatów do stanu duchownego
2 poł. XII w. - szkoły parafialne i kolegiackie - zapoczątkowały one rozwój oświaty
1364r. - Uniwersytet w Krakowie - założony został przez Kazimierza Wielkiego, odnowiony przez Władysława Jagiełłę, przyciągnął studentów z wielu krajów, w VI w. Stał się ośrodkiem opozycji przeciwko prądom odrodzenia i reformacji
1519r. - gimnazjum akademickie w Poznaniu - ufundowane przez biskupa Jana Lubrańskiego, ośrodek studiów humanistycznych
2 poł. VI w. - szkoły ariańskie i protestanckie (luterańskie, kalwińskie, braci czeskich):
1535r. - Elbląskie Gimnazjum Akademickie
1551r. - Gimnazjum w Pińczowie
1558r. - Gdańskie Gimnazjum Akademickie
1568r. - Toruńskie Gimnazjum Akademickie
1602r. - ariańska Akademia Rakowska
Polska oświata od czasów nowożytnych do I wojny światowej
XVII w. - szkoły jezuickie - cechowały je bezpłatność nauki, dbałość o budynki szkolne i ich wyposażenie w pomoce dydaktyczne ora bardzo dobre przygotowanie nauczycieli
XVII w. - szkoły pijarskie - początkowo bezpłatne szkoły elementarne, później jako szkoły średnie o wysokim poziomie kształcenia
XVII / 1 poł. XVIII w. - początek reformy szkolnej
1737r. - Collegium Varsaviense w Warszawie - nowoczesna akademia rycerska dla synów szlacheckich
1744r. - Collegium Nobilium w Warszawie - akademia dla synów magnaterii oraz bogatej szlachty kształcąca
w duchu uczciwości i świadomości obywatelskiej
1765r. - wojskowa i świecka Szkoła Rycerska - założona przez Stanisława Augusta Poniatowskiego, oparta
na programie wychowania narodowego oraz kształcąca oficerów
14. X 1773r. - Komisja Edukacji Narodowej Korony Polskiej I Wielkiego Księstwa Litewskiego - powołana przez Sejm Rzeczypospolitej w celu przeprowadzenia reformy oświaty; pod jej kontrolą znalazły się szkoły powiatowe i wojewódzkie; upowszechniła nauczanie elementarne i wprowadziła nowoczesne programy
i metody nauczania; jej członkami lub współpracownikami byli: Joachim Chreptowicz, Adam Czartoryski, Michał Poniatowski, Ignacy Potocki, Hugo Kołłątaj
okres zaborów - oświatowa stagnacja:
w zaborze rosyjskim rosła liczba szkół średnich, rozwinął się Uniwersytet Wileński, w 1913r. powstał Uniwersytet Warszewski, jednak po upadku powstania listopadowego zaczęto likwidować ośrodki nauki polskiej
w zaborach pruskim i austriackim poddano bezwzględnej germanizacji szkolnictwo elementarne
i średnie; dopiero w okresie autonomii sejm galicyjski powołał Radę Szkolną Krajową, za sprawą której:
dokonano Repolonizacji Uniwersytetu Jagiellońskiego i Lwowskiego
w 1872r. w Krakowie utworzono Akademię Umiejętności
w 1877r. we Lwowie założono pierwszą w Polsce politechnikę
Oświata polska w okresie międzywojennym i w czasie II wojny światowej
7. II 1919r. - na mocy dekretu przywrócono 7-letni obowiązek szkolny, dopuszczono jednak prawo tworzenia szkół
o ograniczonym do 4-5 lat procesie kształcenia
1932r. - jędrzejewiczowska reforma ustrojowa oświaty polskiej, która wprowadziła:
nową strukturę systemu szkolnego:
przedszkola
7-letnie szkoły podstawowe
6-letnie szkoły średnie:
4-letnie gimnazja
2-letnie licea ogólnokształcące
nowe rodzaje szkół zawodowych:
niższe, 4-letnie, kończące się egzaminem czeladniczym
średnie, nadające po 4-5 latach tytuł technika
wyższe, 3-3,5 letnie, ponadpodstawowe bez praw akademickich, kończące się tytułem technologa
szkoły średnie pozostały nadal trudnodostępne dla uboższych warstw społeczeństwa ze względu
na wysokie czesne i dużą dostępność na wsi szkół powszechnych pierwszego stopnia
Po odzyskaniu niepodległości utworzono:
w 1917r. - Uniwersytet Warszawski
w 1918r. - Katolicki Uniwersytet Lubelski
w 1919r. - Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
w 1919r. - Uniwersytet Poznański
Oświata w czasie II wojny światowej
W okresie okupacji hitlerowskiej i sowieckiej:
doszło do upadku polskiego systemu oświatowego
przestało istnieć szkolnictwo podstawowe, średnie i wyższe
zlikwidowano Polską Akademię Umiejętności
aresztowano wielu nauczycieli i oświatowców polskich
Organizowano tajne nauczanie na wszystkich szczeblach kształcenia!
Wkład w oświatę i ciągłość szkolnictwa wniosły:
polski ruch oporu
Związek Nauczycielstwa Polskiego (Tajna Organizacja Nauczycielska)
Departament Oświaty i Kultury
Oświata w PRL
lata powojenne - wymagały odbudowy infrastruktury szkolnej oraz pozyskania nowych kadr nauczycielskich.
W 1946r. brakowało około 13 tyś. nauczycieli, natomiast liczbę analfabetów szacowano na około 3 mln
rok 1948/49 - utworzono 11-letnią szkołę ogólnokształcącą stopnia podstawowego oraz licealnego. Zmodernizowano kształcenie zawodowe oraz kształcenie nauczycieli.
lata 1948 - 1952 - wprowadzona przez władze sowietyzacja miała wpływ na fałszowanie w podręcznikach historii powszechnej i dziejów narodu polskiego i kształtowanie wśród uczniów światopoglądu naukowego
2 poł. lat '80:
upaństwowienie instytucji kształcenia, ich centralizacja oraz biurokratyzacja,
usunięcie przez Urząd Cenzury z lektur szkolnych pewnych dzieł i twórców
pominięcie w reformowaniu oświaty właściwej drogi prawnej
weryfikowanie kadr nauczycielskich w oparciu o kryteria polityczne
ograniczenie wykształcenia ogólnego i limitu przyjęć w szkołach wyższych
prowadzenie selekcji szkolnej w oparciu o kryteria klasowe i ideologiczne
1961r. - Ustawa o rozwoju systemu oświaty i wychowania - wprowadzenie 8-letniego obowiązku nauki w szkole podstawowej i nauki zawodu młodzieży do 16 r.ż.
1971r. - Komitet Ekspertów powołany przez Ministerstwo Oświaty i Szkolnictwa Wyższego przygotował propozycję reformy; rząd jednak nie czekając na debatę i uchwałę sejmową przeprowadził w latach 1972 - 1978 restrukturyzację:
wprowadzono system 10-letniej szkoły średniej
zlikwidowano małe szkoły wiejskie dowożąc dzieci do szkół gminnych
w 1980r. utworzono punkty filialne dla najmłodszych uczniów
finansowanie oświaty w Polsce Ludowej utrzymywało się na poziomie niższym niż 4% dochodu narodowego bruttu, czyli poniżej progi śmierci oświatowej
wykształcenie nie sprzyjało awansowi społecznemu, gdyż płace absolwentów szkół średnich i wyższych